Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Άλλη μια επιστροφή - Ταξίδι στο Λουγκάνο», ο Λιάκος Μπουρνόβας μας έδωσε μια συνέντευξη μοναδική, ιδιόμορφη και με μεγάλες αλήθειες καλυμμένες με το ιδιαίτερο χιούμορ του…
# Συνήθως πίσω από κάθε βιβλίο κρύβεται και μια μικρή ιστορία ή μια αφορμή. Θέλετε να μας πείτε ποια ήταν για εσάς η αφορμή για το βιβλίο «Άλλη μια επιστροφή - Ταξίδι στο Λουγκάνο»;
Για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δε χρειάστηκε "αφορμή", το "Άλλη μια επιστροφή", είναι η συνέχεια του προηγούμενου μυθιστορήματός μου (Κράτα το στόμα σου κλειστό),τα οποία συνθέτουν τη σειρά "Αριστοκρατική αλητεία". Ο Boy, ήρωας των κειμένων μου, είναι η αφορμή και για να ακριβολογήσω, η ποινικά κολάσιμη ζωή του.
# Τι σημαίνει για εσάς «επιστροφή»;
"Επιστροφή", σημαίνει ζωή. Κάθε φορά που επιστρέφεις, υπάρχεις, ζεις!
# Το γράψιμο ενός βιβλίου προσφέρει στον συγγραφέα κάποια πράγματα. Για εσάς ποια είναι αυτά;
Η γραφή μου προσφέρει δίχως άλλο, εσωτερική ηρεμία. Είναι η σιωπηλή διαδρομή που με συνδέει με το συναίσθημα, με την ίδια μου την ψυχή!
# Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρητό;
Trust your local dealer!
# Πως ξεκινήσατε να γράφετε;
Σκαλίζω χαρτιά με γράμματα, από μικρό παιδί, ψάχνοντας το "γιατί" που ανακάλυψα πολλά χρόνια αργότερα. Έκτοτε, έχω "εκδικηθεί" άπειρες λευκές κόλλες, στάζοντας επάνω τους το μελάνι εκατοντάδων στιλό, που κατόπιν συλλέγω με ευλάβεια
# Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να γράφετε;
Δε με παρακινεί κάτι το ιδιαίτερο για να γράψω. Είναι μια εσωτερική μου ανάγκη, που προκύπτει αυθόρμητα, σαν αυτονόητη καθημερινή μου λειτουργία. Ε, για να είμαι ειλικρινής, ένα που με ιντριγκάρει είναι η απόγνωση των "καθωσπρεπιστών" καθώς διαβάζουν τα κείμενά μου
# Ποια είναι η πρώτη σκέψη που κάνετε το πρωί;
Πως καλώς ή κακώς, πρέπει να σκηνοθετήσω άλλη μια μέρα της ζωής μου!
# Το βράδυ με ποιες σκέψεις κοιμόσαστε;
Με ότι επιβάλλει η ιερότητα της νύχτας. Αφήνω πάντα τη σκέψη μου να περιπλανηθεί σε ότι πιο διαστροφικά ερωτικό υπάρχει στο νου μου!
# Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;
Ο δρόμος, ο έρωτας κι η αλητεία.
# Τι είναι αυτό που σας γεμίζει και σας βοηθάει να συνεχίσετε το γράψιμο;
Δεν αρκούμαι στα "γεμάτα", προτιμώ τα "ξεχειλισμένα"! Αποδίδω καλύτερα "αβοήθητος.
# Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;
Ότι συνήθως παρενοχλώ σεξουαλικά την επιμελήτρια των κειμένων μου, κάτι που συχνά δυσχεραίνει τα μαγνητικά ρευστά του κειμένου!
# Ποιες ώρες γράφετε τα βιβλία σας και πόσο χρόνο αφιερώνετε στο γράψιμο;
Προτιμώ να γράφω το βράδυ, αλλά συχνά καταλήγω να αφιερώνω ολόκληρη τη μέρα, κάνοντας κάποια ενδιάμεσα διαλείμματα "εγκεφαλικού επαναπροσδιορισμού". Μεγάλη κατάρα η συγγραφή!
# Πολλοί συγγραφείς έχουν μια ιδιαιτερότητα όταν γράφουν, ανάβουν κεριά, δουλεύουν συγκεκριμένες ώρες, κάνουν διαλογισμό κ.α. εσείς έχετε κάποια ιδιαιτερότητα όταν γράφετε;
Προτιμώ να γράφω στον προσωπικά διαμορφωμένο χώρο μου. Δεν έχω καμία άλλη απαίτηση.
# Στην Ελλάδα ελάχιστοι συγγραφείς ζούνε από τα βιβλία τους. Εσείς με τι ασχολείστε;
Δεν αποτελώ εξαίρεση, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες συγγραφείς (όσοι τουλάχιστον δεν έχουν γίνει ακόμα βουλευτές) δε ζω απ΄τα βιβλία μου, αλλά ζω για τα βιβλία μου κι αυτό ισορροπεί κάπως τα "παράδοξα". Βέβαια εμείς της Αριστοκρατικής Αλητείας, έχουμε την τάση να εφευρίσκουμε λύσεις. Να΄ναι καλά οι γυναίκες μου τους χρωστάω πολλά!
# Πως περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Ο "ελεύθερος χρόνος" είναι μια μικροαστική εφεύρεση που δεν αντιλαμβάνομαι σαν έννοια. Ζω όλο μου το 24ωρο και ανάλογα με τα όσα συμβαίνουν, προκύπτει ή όχι "ξένοιαστος χρόνος"! Όλα είναι συνάρτηση της 8ωρης μισθωτής εργασίας. Αν την αποφύγεις, έχεις εσένα και το χρόνο σου. Αν δεν τα καταφέρεις, αρχίζεις να ψάχνεις "ελευθερία", "χρόνο" και άλλα πολλά.
# Αν σας απαγόρευαν να γράφετε με τι θα ασχολούσασταν;
Με την ακτιβιστική επαναστατική οργάνωση "Δικαίωμα στη γραφή" και το bdsm.
# Τι αγαπάτε στους ανθρώπους;
Απ' τους ανθρώπους κυρίως αγάπησα τα σκυλιά τους.
# Τι δεν συγχωρείτε στους άλλους;
Τη ζήλια απ' όπου κι αν προέρχεται.
# Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Ένα ευαίσθητο υγρό, εύκολα εξατμίσιμο.
# Τι ήταν αυτό που σας έκανε να γελάσετε τελευταία;
Τη στιγμή που διάβαζα την ερώτηση, η όμορφη κοπέλα που έχει την ατυχία να με συνοδεύει τους τελευταίους μήνες, λέει σε ένα κοινό μας φίλο παραδίπλα: "Είμαι σίγουρη πως ο Λιάκος, όσο καιρό είμαστε μαζί, δεν έχει πάει με άλλη γυναίκα"... Αληθινά ξεκαρδιστικό!
# Ποιο είναι κατά την άποψη σας το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο;
Να ζει χωρίς σκοπό.
# Ποια θεωρείτε την πιο ακατάλληλη ερώτηση που μπορεί να σας κάνουν σε μια συνέντευξη;
Δεν υπάρχουν ακατάλληλες ερωτήσεις.
# Ποια ερώτηση σας αρέσει να σας κάνουν και τι απαντάτε;
Εφ'όσον δεν υπάρχουν "ακατάλληλες" ερωτήσεις, δεν υπάρχουν και "αγαπημένες". Απαντώ σε όλα!
Βιβλία που επηρέασαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας μου και που προτείνω ή που θα κρατούσα αν έπρεπε να μείνω σε ερημονήσι.
α."Πολιτική ανυπακοή, ζωή χωρίς αρχές, περπατώντας", Henry David Thoreau (εκδόσεις Διεθνής Βιβλιοθήκη),
Καθόσον βιώνουμε την μεταίχμια κατρακύλα των μασκοφορεμένων μαζών..και λίγο πριν το δεύτερο χαστουκόκυμα, που θα καταπνίξει η και καταπλήξει ολάκερη την κοινωνία, είναι απαραίτητο να υπολογίσουμε το κόστος, τις ηλικίες και τα μεγέθη αυτού του μακρόσυρτου λαμπρού τέλους, πριν ''απολυμανθούν'' τα αποτυπώματα των ενόχων από το πολύ dettol. Έως ότου λοιπόν η όποια ''νέα αρχή'', διαδεχθεί, αυτό το αμετάκλητο και αφοπλιστικά δίκαιο τέλος που διανύουμε, ας αναλύσουμε όσο πιο ''απαλά'' γίνεται, την πορεία που μας έφτασε στο βουβό και αμήχανο σήμερα.
Σύντροφοι και συντρόφισσες δεν θα σας κουράσω με περαιτέρω εισαγωγές..σερβίρω άμεσα το ψητό και σας ζητώ την απαιτούμενη αναγνωστική υπομονή. Η ''αποκαθήλωση'' της εννοιολογικής σύγχυσης που μας φόρτωσαν καταχρηστικά, ξεκινά ευθύς αμέσως..την αξίζουμε, Βοήθεια μας!
Γνωρίζετε ποιο είναι το μεγαλύτερο θεμελιώδες πρόβλημα των ανθρωπομονάδων;; Η εκούσια μεταεφηβική ανηλικότητα! Είναι όσο φρικιαστικό ακούγεται και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το εσωτερικό παιδί που ο καθένας διατηρεί στοργικά, καταπιέζει η και δολοφονεί εντός της ψυχής του. Το ιερό εσωτερικό μας παιδί, κατοικεί εντός του κάθε ενήλικα δικαιωματικά, ανεξαρτήτως αντιμετώπισης..στον μεγαλύτερο βαθμό του είναι ασυνείδητο και κατέχει στην μνήμη του αναλλοίωτα, τις θετικές επιρροές και τα τραύματα των πρώτων παιδικών του χρόνων. Αυτό είναι ξεκάθαρο και δεδομένο και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την εκούσια μεταεφηβική ανηλικότητα. Η οποία μαστίζει την συντριπτική πλειοψηφία των ενήλικων ανθρωπομονάδων, που σουλατσάρουν ανενόχλητοι στον πλανήτη Γη, ρυπαίνοντας ασυστόλως την υγιή λειτουργία των κοινωνιών.
Επιτέλους, για να λήξει άπαξ και δια παντός το συγκεκριμένο ζήτημα, σταματήστε να συγχέεται και να εξισώνεται, το πως εκδηλώνει την παρουσία του το ιερό εσωτερικό παιδί, με την ψυχοαναπηρία - δειλία - ανημποριά, της εκούσιας μεταεφηβικής ανηλικότητας, του καθενός και της κάθε μιανής. Εντελώς παιδιά, σε αγνό επίπεδο, παραμενουν μονάχα τα διανοητικά καθυστερημένα πλάσματα και οι απροσάρμοστες ψυχούλες...οι υπόλοιποι είναι μια χαρά ενήλικες, που έχουν η δεν έχουν το κουράγιο να το αποδεχθούν. Να τελειώνουμε πια με τα αυθαίρετα, ύπουλα, κλισέ συμπεράσματα. Υπάρχουν οι πάσης φύσεως δημιουργικοί ενήλικες, που διατήρησαν συνειδητή, ρομαντική, τρυφερή επαφή με το ιερό εσωτερικό τους παιδί και οι υπόλοιποι...που σαρώνει την ενήλικη ύπαρξη τους, ο κομπλεξικός, κακομαθημένος έφηβος με τις αυτοκαταστροφικές του τάσεις, που τους φυλακίζει σε μια αέναη, ανυπόφορη ανηλικότητα με ότι και αν συνεπάγεται αυτό.
Συνηθίζουν εμάς τους αμετάπειστα ρομαντικούς ενήλικες, να μας αποκαλούν παιδιά..εμάς, που τα χείλη μας, κατασπάραξαν τον ομφάλιο λώρο, πριν καν προλάβει να τον αγγίξει ο μαιευτήρας στις τραυματικές μας γέννες. Υποφέρουμε διαχρονικά, ανάμεσα σε ανθρώπους που τους τοποθέτησαν για σιγουριά στο δημόσιο, τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ, τον ΤΡΑΙΝΟΣΕ και σε κάθε τραπεζικό - ασφαλιστικό ίδρυμα, ενώ εξακολουθούν να διαμένουν έναν όροφο πάνω από τα γερόντια τους, στο τρίπατο πατρικό τους και βρίσκουν το κουράγιο να μιλάνε κιόλας...ήμαρτον Θεέ μου..και κατ 'αυτούς τα παιδιά είμαστε εμείς, που γυρίσαμε την γη ανάποδα με τα ταξίδια και τις ασύλληπτες περιπέτειες μας, που κάναμε τέχνη την ζωή μας χωρίς καμία ουσιαστική έπαρση, οικονομικό όφελος η ματαιοδοξία και κυρίως χωρίς καμία απολύτως ασφάλεια, εγγύηση, η καθοδήγηση!
Δηλαδή όπως πράττουν όλοι οι υγιής πνευματικά ενήλικες. Ζούνε όπως αποφάσισαν συνειδητά να ζουν και ανά πάσα ώρα και στιγμή βάζουν στην θέση του αν χρειαστεί, όποιον επέμβει με παρεμβάσεις άστοχες και αποτρεπτικές! Εξυπακούεται ότι πρώτο άκουσαν Doors όταν έπρεπε και ξεκαθάρισαν μέσα τους την στάση απέναντι στον πατερούλη και την μανούλα τους. Ενώ ξεκίνησαν έγκαιρα την ανεπιστρεπτί απομάκρυνση από τις γονικές προτροπές και νουθεσίες, με όποιο ψυχικό κόστος απαιτούσε η όλη διαδικασία.
Αν καταφέρει η ύπαρξη να εκτελέσει σωστά την παραπάνω διαδικασία, θα έχει μια πορεία ξεκάθαρα προσωπική, όπου σταδιακά και ώριμα θα πορευτεί χωρίς περαιτέρω δυσαρμονίες και ανθρωποεξαρτήσεις. Τότε και μόνο τότε, θα έχεις πιθανότητες να απομακρύνεις, τους αχρείαστους φίλους και να απορρίψεις τους περαστικούς της πορείας σου. Διότι κατάφερες κάποτε και κυρίως έγκαιρα, να κόψεις τον ομφάλιο λώρο με τους όμαιμους σου και ξέρεις πια ότι είσαι αληθινά ελεύθερος. Ότι θες να κάνεις το δικό σου λάθος, να δημιουργήσεις το δικό σου πάθος και να εξιλεωθείς μαθαίνοντας από την κάθε στιγμή της ζωής σου, καθαρά για πάρτη σου.
Επανάσταση για την καύλα της ονομάζεται και την έπραξαν όλοι οι συνειδητοί ενήλικες στην ζωή τους. Αυτή είναι και η μοναδική, μα υψίστης ποιότητος μαγεία της ενηλικίωσης. Ότι έχεις την δυνατότητα να ρισκάρεις όπως φαντάζεσαι, πρωταγωνιστώντας εντός εκείνης της εξέλιξης, που επέλεξες να προκαλέσεις. Οτιδήποτε έχει δημιουργηθεί από συνειδητοποιημένο ενήλικα καθόσον εκπονούσε την έμπνευση του, έχει ουσία και αυθεντικότητα, που την διακρίνεις και δεν την συγκρίνεις.
Για αυτό είμαι και αυστηρός με την φάρα μας..είναι ανεπίτρεπτο να ζούμε ότι επιλέξαμε με μακιγιαρισμένες ενοχές και σιλικονάτες μεταμορφώσεις! Κάναμε, κάνουμε και είμαστε ανά πάσα ώρα και στιγμή έτοιμοι να επαναλάβουμε πρακτικές, που ένας ανήλικος φοβάται να κάνει η αν παρασυρθεί από τρίτους, θα επέμβουν κυνοδοντικά οι γονείς του και θα τον συνετίσουν..θα του επιβληθούν και θα τον επαναφέρουν σε τάξη, όπως συνήθως συμβαίνει με τους άτακτους έφηβους. Στους ανήλικους αυτά, γιατί οι ενήλικες τέτοιου είδους επεμβάσεις δεν τις ανέχονται. Διότι αν τολμήσω να πω στην φίλη μου την Σοφία, τι είναι αυτά τα Djλικια και οι ραδιοφωνικές εκπομπές που κάνεις κοτζάμ κοπέλα, σοβαρέψου πια επί τέλους...θα με κοιτάξει με απορία και θα μου απαντήσει ανάλογα. -Ρε Λιάκο κανε μας την χάρη, τράβα ξεματιάσου και τα ξανά λέμε..και με το δίκιο της η γυναικά.
Είναι πολύ απλό και σας κάλω επιτελούς να το αποδεχτείτε, σας αρέσει δεν σας αρέσει, σας συμφέρει δεν σας συμφέρει. Υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα ανυπάκουοι ανήλικες, που έγιναν στην πορεία τους αληθινά ανυπότακτοι ενήλικες, χωρίς να μεμψιμοιρούν για τις συνέπειες. Όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι σε διαφορετικές πίστες της ζωής, έτσι και εμείς στην δική μας, τα καταφέραμε και ενηλικιωθήκαμε. Έτυχε, έπρεπε, ήταν γραφτό δεν έχει πια σημασία. Είμαστε οι αμετάπειστοι των ενηλίκων και επιλέξαμε συνειδητά να μην υπακούμε στην θεσμική ροή που ισχύει γενικότερα. Αυτό υπήρξε για εμάς μια αυτονόητη επιλογή, δεν σημαίνει κάτι το συνταρακτικό. Το βασικότατο είναι να είσαι απογαλακτισμένος, συνειδητός ενήλικας. Να είσαι το λάθος και το σωστό σου και όχι εκείνο των γονιών σου!
Το έγκλημα της όποιας πειραματικής συνύπαρξης με το γονικό περιβάλλον, δεν πρέπει να βαραίνει το ''μετά'' μας..τόσα ήξεραν τόσα έκαναν. Δεν σπουδάζεται η πατρότητα και η μητρότητα αλλά διαδέχεται την έλλειψη προφυλακτικών σε συνάρτηση με γόνιμες μέρες και λογιών λογιών νύχτες! Στην τύχη, στο εγωιστικό κουτουρού γεννηθήκαμε, για αυτό απέτυχαν και οι περισσότερες οικογένειες.
Ε, μια συνομοταξία ανυπότακτων ενηλίκων είναι και η αλητεία, μαζί με λούφα και ποικιλότροπο σαμποτάζ. Άλλη μια επιλογή, που όπως όλες, θα σε ταξιδέψει στην εμπειρία που θα προκαλέσεις έως το όποιο τέλος της. Αναλύουμε το ''φάσμα'' της αλητείας, δηλαδή τον τρόπο ζωής των ακραίων ανυπότακτων ενηλίκων κάθε είδους, διότι ζούμε εντός της. Θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον αυτό είναι κατανοητό. Ο κόσμος μας είναι, αυτός μας ενδιαφέρει πρωτίστως και διαμέσου της ανάλυσης του, θα κατανοήσει ο καθένας μας τι ακριβώς επέλεξε να βιώσει.
Είθισται την συνειδητή αμετάπειστη ''κόντρα'' κάθε έντασης, να την βρίσκει το ''κοινό'' ηρωική. Ένα γεγονός που σας διαβεβαιώ, ότι δεν έχει κανένα ουσιαστικό αντίκτυπο, σε όλους εμάς που την ζούμε καθημερινά. Στο συγκεκριμένο ''κοινό'' δεν κατάφεραν ποτέ να ενηλικιωθούν τα ''θέλω'' και τα όνειρα ζωής του, οπότε φέρεται εφηβικά γιατί έτσι λειτουργεί. Και όπως τότε έβλεπε με θαυμασμό τον ήρωα της Marvel να κάνει σάλτους στο κενό της πόλης, στηριζόμενος από ένα ελάχιστο, άλλα παντοδύναμο νήμα της αράχνης, ξέροντας πως δεν θα τολμούσε ποτέ να μεταλλάξει τον εαυτό του όπως ο Πάρκερ...έτσι και μεγαλώνοντας, συνεχίζει να θαυμάζει εκεινους που ακροβατουν με θάρρος, στην ροή του βιωματικού τους σεναρίου, αποδεχόμενοι το τσίμπημα, που καποτε τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της καταναγκαστικής ανιληκότητας, όταν καιροφυλακτούσε να φυλακίσει την ύπαρξη τους! Ξεκάθαρα θλιβερό..να θαυμάζεις μέσα από την δειλία σου το θάρρος κάποιων άλλων!
Οι απόλυτοι σκακιστές του πλανήτη θα έπρεπε να τους είχαν περιορίσει νωρίτερα, για να μην πω τίποτα πιο βαρύ, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Σχεδόν ότι έχει καταντήσει να παράγει ο παραπολιτισμός και η στοχευμένη εξέλιξη, αφορά το συγκεκριμένο μεσηλικοανήλικο κοινό. Το παιδί βαριέται εύκολα και όλοι εμείς οι γονείς το γνωρίζουμε καλά αυτό το δράμα. Ούτε την ίδια πιπίλα δεν αντέχει πολύ ώρα το μωρό. Πόσο μάλλον ο δεκαπεντάχρονος έφηβος, που ότι λαχταρά στο μισάωρο το χορταίνει και αποζητά εκείνο εκεί παραδίπλα, χωρίς αιτία η συγκεκριμένη πρόθεση. Βέβαια δικαίως δεν χορταίνει, διότι βρίσκεται στο στάδιο των ερεθισμάτων και των ανακαλύψεων. Όμως...
Όσοι λοιπόν παρέμειναν μεσηλικοανήλικοι στο θάρρος των επιλογών τους, αναγκάζοντας την μοίρα τους να πλεύσει, βάση των παρεμβατικών επιλογών του στενού τους οικογενειακού περιβάλλοντος, παρουσιάζουν συχνότατα, παρεμφερή συμπεριφορές, με έναν κλασσικό έφηβο. Βαριέται το ένα κινητό, επιλέγει νέο μοντέλο, αναβαθμίζει, φορτώνει και ξεφορτώνει apps συνεχώς, ενώ παίζει αμέτρητα χρονοβόρα games, εγκλωβίζοντας το ένα τρίτο της ζωής του μπροστά σε οθόνες...οπως ακριβώς κάνουν και τα παιδιά του δηλαδή με το playstation και λοιπές κονσόλες!
Υπάρχει βέβαια ένα επικάλυμμα, μια διαχρονική πρόφαση εξιλέωσης. Να παρίστασαι όσο πιο ενεργά μπορείς, έξι ώρες στο σχολείο η οχτώ ώρες στην εργασία σου, ανάλογα με την ηλικιακή κατηγορία ανηλίκου που ανήκεις! Επιτρέπονται όλα όσα επιτρέπονται και σου προσφέρθηκαν, κάψου όσο θες, αρκεί αύριο να είσαι παρόν στην βάρδια σου, με την προκαθορισμένη αμοιβή, που έχουμε ήδη σχεδιάσει την κατάληξη της. Δεν τους φτάνει τίποτα, δεν χορταίνει ποτέ το αδηφάγο μάτι τους, είναι μεσήλικες που πάσχουν από ανηλικότητα!
Φυσικά οι περισσότεροι μεσηλικοανήλικοι δεν έχουν προσωπικό στυλ, διότι ουδέποτε πολέμησαν το ''σκαρπίνι'' που τους επέβαλαν οι γονείς τους. Το θέλω κοντό, όχι θα βάλεις μακρύ..βάλε εκείνο, μα θέλω το άλλο. Στο τέλος υπέκυψαν και ντύνονται ως επί το πλείστον με τα καλά τους, που δεν μπορούν να τα υποστηρίξουν επειδή πολύ απλά δεν τους ταιριάζουν, αλλά το παλεύουν φιλότιμα.
Τι να κάνουν και οι σκακιστές, μετεξέλιξαν άλλο ένα εφηβικό τραύμα σε πακτωλό χρήματος, θεσπίζοντας τις ετήσιες τάσεις της μόδας. Εκείνες που ανακυκλώνουν την ετήσια φρίκη των μεσηλικοανηλίκων μπροστά στο καθρέφτη τους. Γιατί το φετινό κόψιμο των παντελονιών δεν του κάθεται στα αποχαυνωμένα, ερευνητικά του μάτια; Τι γιατί ρε χαϊβάνι, αφού είσαι χαμηλοκώλης αγόρι μου πως να το κάνουμε..φόρα το περσινό που ευνοεί το σουλούπι σου. Επιτέλους, αποδέξου την μορφή σου με αρμονία!
Χέσε μέσα..! Προκειμένου να εξηγήσεις στο λυσσασμένο πεντάχρονο κουτσούβελο σου, βουτάς μια επιπλέον δωροσακούλα η το ρημάδι το tablet και του το κολλάς στην μούρη, οπότε για λίγο ησυχάζεις από την απόγνωση. Όσο για τον έφηβο κανακάρη, με δυο εικοσάρικα χαρτζιλίκι στην μάπα, στρώνει κάπως το στράβωμα του! Κακά τα ψέματα, όλοι οι γονείς κάποια στιγμή αντιδράσαμε κατά αυτό τον τρόπο. Στα δεκατριαχρονα...άραγε στα τριαντάχρονα και τα πενηνταεξάχρονα τι πρέπει να κολλήσεις στην μούρη, όταν προσποιούνται ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, παιδιαρίζοντας κατά συρροή και καταχρηστικότατα;;;
Ότι και να πεις στον μεσηλικοανήλικα, ότι και να του κάνεις, είναι μάταιο. Νοσεί βαριά, το γνωρίζει και θέλει να παραμείνει αθεράπευτος. Μεταφέροντας την ευθύνη οπουδήποτε αλλού, πέραν της προσωπικής του δειλίας, έως φοβίας, να ζήσει ελεύθερος με την απόλυτη ευθύνη της μοίρας του! Αδέσποτος και ολοκληρωμένος, οπως ο κάθε συνειδητοποιημένος ενήλικας, που πάλεψε αποκλειστικά για τα όνειρα και τις αποφάσεις του, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Αυτό το ''ανεξαρτήτως αποτελέσματος'' το φοβούνται πολύ τα μεσηλικοανήλικα κωλόπαιδα. Για αυτό κρύβονται στην μεσοτοιχία με τους γέρους τους και σαν συνένοχοι πορεύονται στην απόγνωση, παρέα με ηρεμία, σιγουριά και ασφάλεια. Είναι επιλογή..με τα χρόνια λαοφιλέστατη..όπου κατέληξε να γίνει μάστιγα και εν τέλη ιός! Ένας ανίκητος, ενιαίος, αναρίθμητος ανθρωπο-ιός, που μεταδίδει αδιάκοπα, κάθε είδους βιολογική και πνευματική παθογένεια!
Και οι σκακιστές...όσο ακόμα τους ενδιέφερε η συσσώρευση έντυπου χρήματος, η αλήθεια είναι ότι τους χρειάζονταν στις επάλξεις των βαρδιών παραγωγής, που σχεδόν εδώ και δυο αιώνες τώρα, παράγουν ασταμάτητα, άπειρα αντικείμενα σε προσιτές τιμές και απομιμήσεις πανάκριβων προϊόντων σε ακόμα πιο προσιτές τιμές, που τα επιβάλουν ατελείωτες τάσεις, για να απασχολούν τις ελεύθερες ώρες των λοβοτομημένων ανθρωποσωμάτων, που κυκλοφορούν με σαρκοβόρα βουλιμία ανηλίκου σαρανταπενταρη, που δεν χόρτασε ποτέ την ψυχή του και όλο αποζητά το επόμενο.
Το επόμενο live, το επόμενο μπαρ, το επόμενο ραντεβού, την επόμενη μυτιά, την επόμενη μέρα, την επόμενη νύχτα, το επόμενο μουνάκι, τον επόμενο γκόμενο..μόνο καταναλώνει και αναλώνεται, διότι δεν στέκεται πότε να μεταβολίσει την βιωματική ιερότητα του ''τώρα''! Με αποτέλεσμα να μην βγάζουν άκρη ποτέ, ενώ είναι μόνιμα σαστισμένοι και απορημένοι. Οι δε σκακιστές, καθοδηγούν τις υπαρξιακές τους αναβλητικότητες με εναλλασσόμενες κυβερνήσεις δήθεν αλλαγών..διαφημίσεις, νομοθεσίες, πρότυπα για κάθε ηλικιακή βαθμίδα ανηλικότητας, τεχνολογική αποξένωση με εδώ και αρκετά χρόνια προπονημένα μεσηλικοανήλικα, που ακόμα προσποιούνται ότι η μαμά τους δεν τους επιτρέπει να πάνε βόλτα και όχι ότι τους πήραν τα χρόνια, οπότε εκσπερματώνουν ακουσία μπροστά στις οθόνες των προσιτών σε τιμή συσκευών! Όσο δε η ώρα του αχόρταγου παιδιού επιμηκύνεται, τόσο του χορηγούν χάπια για να αντέξει...!
Μιλάμε για τόνους χάπια όχι αστεία..και επειδή η ορθή ψυχανάλυση πονάει πολύ τα απαίδευτα, δειλά μεσηλικοανήλικα, το αποφεύγουν. Όπως κάποτε έκαναν με τον παιδοδοντίατρο. Ο πατέρας τους πέθανε, συνοδός δεν τους ζυγώνει, που να μπλέκεις τώρα και με τις συνειδητοποιήσεις...καλύτερα χάπι! Χάπι, ολιγόωρη πλασματική ψυχραιμία - απάθεια και πάνω που ξανά χαράζει το απόλυτο υπαρξιακό αδιέξοδο, κι άλλο ένα χάπι. Έκαναν με την καρτέλα την ψυχούλα τους κουρέλα!
Πίστευα πως η χρήση των ναρκωτικών ουσιών ήταν η μοναδική στερητική ταλαιπωρία. Μα το σώμα αντέχει δυστυχώς τα πάνδεινα, η ψυχή όμως όχι, η έκρηξη της είναι ακαριαία. Έπρεπε να το δω με τα μάτια μου για να το πιστέψω! Νέος δείκτης εθισμού στα ταβάνια..στο τέταρτο, άντε εικοσάλεπτο το πολύ, ο regular συνταγογραφημένος Ζαναξόπληκτος για παράδειγμα, αρχίζει το ψάξιμο..και αν τύχει και έχει χάπι μόνο για εκείνη την μέρα, μέχρι το αυριανό του ραντεβού για να συνταγογραφηθεί εκ νέου, βιώνει έναν ασύλληπτο εφιάλτη! Την επομένη βέβαια είναι όλο χαμόγελο και τακτοποίηση..και στην δεύτερη τσάντα και στο μπουφάν, κανονική διασπορά δόσεων! Μην γίνει και καμιά στραβή και πάνε καμιά βολτίτσα δίχως χάπι και δεν τους χωράει μετά ο τόπος.
Πάντως η ψυχρολουσία για εμένα κατέφθασε όταν βρέθηκα δίπλα σε έμπειρη χρήστη με γνώσεις βετεράνου..που συνεπάγεται έκανα για χρόνια θεραπεία και τώρα ξέρω, το 'χω σου λέω και τέτοια..που συνεπάγεται ξεκινάω Ζάναξ για τρεις βδομάδες μπας και συνέλθω από το χάλι μου, χωρίς όμως την σιγουριά ότι θα βρει και άλλα καψούλια. Με αποτέλεσμα, μόλις σώζονται τα αποθέματα, να ξυπνά μέσα τους κάτι το εντελώς ακαριαίο και απαρηγόρητο συνάμα! Ο νευρώνας της επιλεγμένης υπαρξιακής τους συνειδητότητας, επαναλειτουργεί άγαρμπα και στέλνει σήμα, το οποίο όμως δεν βρίσκει αποδέκτη στην πρακτικότητα του νου, οπότε ο χρήστης αναπόφευκτα πανικοβάλλεται. Τι να σου κάνει και η ψυχή, ουρλιάζει..πενήντα χρονιά φιμωμένη με κάθε δυνατό μέσο..λίγο δεν το λες.
Ποτέ δεν είδα χρήστη ουσιών να είναι στο δεκάλεπτο ανήμπορος. Ποτέ δεν έτρεξα επειδή τελείωσε και έπρεπε επιτακτικά να...όμως πως να κοντρολάρεις το εκούσιο τραύμα ενός νοσούντα της ανηλικότητας;; Δεν μπορείς..αυτό κατάλαβα και έτρεξα σε αλάνι φίλο φαρμακοποιό και πήρα δυο κουτιά για να της δώσω μπας και χαρεί. Διανύοντας την απόσταση Αργυρούπολη - Πεύκη σε αγωνιστικό χρόνο ρεκόρ! Πάρε, μπούκωσε, χαμογέλα. Όλα καλά να συνεχίσω;; Ναι μωρό μου, ναι!! Ωραία..άλλη μια αναίμακτη νύχτα, σκαψίματος και ίδρωτα στο ντούκου. Έτσι για το γαμώτο του δάσκαλου μας Rocco Siffredi, μονόπρακτο με χαρωπούς κομπάρσους!
Αχ δεν τελειώνω η μια, αχ δεν μου σηκώνεται στο έτσι ο άλλος, έγινε σταδιακά η πιο απλή, πηγαία και ψυχικά λυτρωτική πράξη, ένα άλυτο μυστήριο προς επίλυση! Άκουσον άκουσον..το πιο απλοϊκό θαύμα της φύσης, που ουδέποτε προβλημάτισε κάποιο θηλαστικό επί της Γης, άρχισε να δυσκολεύει, το σύνηθες δυσαρμονικό ον, τον άνθρωπο! Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως μετά από την αδιάκοπη, μονόδρομη ροή του αίματος προς την καρδιά, η σεξουαλική ένωση, είναι η αμέσως επόμενη, αυτονόητη λειτουργία, για την ύπαρξη και την αναπαραγωγή γενικότερα. Άρα είναι αυτονόητο και ενυπάρχει σαν νομοτελειακή, γενετήσια γνώση μέσα μας. Υπάρχεις γιατί υπάρχει..εκείνο το υπέροχο μυστήριο της ένωσης και της διαιώνισης των ειδών..τόσο απλά, τόσο γαμημένα ξεκάθαρα!
Κι όμως πάει και αυτό..ξεχάστηκε, κόπηκε, ράφτηκε, καταπιέστηκε, λιδωρήθηκε, ξεθώριασε και πλέον ο έρωτας, αποτελεί σχεδόν μουσειακή μνήμη, για την πλειονότητα των ανέραστων δίποδων. Χάλια, ανεξαρτήτου αποχρώσεως..γιατί όταν πιάνουν τα σεξουαλικά του τον άνθρωπο και δη τον καταπιεσμένο μεσηλικοανήλικα, τότε η ανθρωπότητα νοσεί..η οικογενειακή εστία νοσεί, η παρτούζα νοσεί, ο πεοθηλασμός νοσεί, το πισωκολλητό νοσεί, η ξεπέτα νοσεί, το πάθος νοσεί και η στειρότητα της έμπνευσης καλπάζει!! Και να θυμάσαι καλέ μου αναγνώστη..η Έμπνευση, είναι το κυρίως συστατικό της Δημιουργίας, που τροφοδοτεί με τα κατορθώματα της την Ευτυχία, που είναι και το μόνο ζητούμενο..άλλη συνταγή δεν υπάρχει!
Οι περισσότεροι διαμένουν στα σπίτια των ονείρων κάποιων άλλων..το δικό τους δεν χτίστηκε ποτέ, αρκέστηκαν στην ανακαίνιση του πατρικού τους. Ελάχιστες συναγωνίζονται το ραβανί της μαμάς τους, παρόλο που έμαθαν από εκείνη όλα τα μυστικά παρασκευής. Με το ενάμιση πόδι στον τάφο οι μανούλες τους και καμία λύπηση από τα μεσηλικοανήλικα κωλόπαιδα τους. Ακολουθεί κλασσική ερώτηση παγίδα...Θα φτιάξεις ραβανί και σπανακόπιτα να σου φέρω τα εγγονάκια σου να τα δεις;; Της αρέσει να πηγαίνουμε τα μικρά να τα βλέπει τις Κυριακές!! Αμ δεν της αρέσει και ούτε τα χαίρεται τα εγγονάκια της μωρή μουλάρα...αν όμως την χωθείς εσύ στην κουζίνα να πάρεις την σκυτάλη, να δημιουργήσεις επιτέλους όσα σε δίδαξε, θα τα χαρεί τα εγγονάκια της..τώρα χαίρεσαι μόνο εσύ, που προσποιείσαι την νεαρή παιδούλα. Όμως κάπως πρέπει να πιάσει τόπο και η μποτοξιά! Έχεις κάπου και εσύ τα δίκια σου Τούλα μου και όλοι μαζί την συνυπευθυνότητα της μαλάκυνσης, των επομένων γενεών που σας συναναστρέφονται!
ΌΧΙ, δεν έγιναν όσα ήταν να γίνουν, ούτε γράφτηκαν όσα ήταν να γραφτούν! Ούτε αναλύθηκαν όλα όσα προέκυψαν και συνεχίζουν καθημερινά ανά τους αιώνες να προκύπτουν, στην συνειδησιακή εξέλιξη του θηλαστικού άνθρωπος, που έμελλε να επικρατήσει η θέληση του στον πλανήτη γη!
Δεν είναι δείγμα των καιρών η έλλειψη έμπνευσης που δεν γεννά πια το ''επόμενο'', ούτε κορεσμός. Όλα οφείλονται στο τελικό στάδιο της υπαρξιακής, μη αναστρέψιμης αποσύνθεσης των θερμοκηπιακά προφυλαγμένων, άβουλων ανθρωπορομπότ, που θα αντικατασταθούν λίαν συντόμως από κανονικά ρομπότ, διότι πολύ απλά χάλασαν, κάηκαν, πάλιωσαν, είναι αχρείαστα πια στην ροή της παραγωγικής κοινωνίας!
Βέβαια, καθόσον γνωρίζουμε, η μαζική απόσυρση - ανακύκλωση και ενταφιασμός κάθε αχρείαστων εργαλείων, είναι μια πολύ δύσκολη και άχαρη δουλειά, που κάποιος όμως πρέπει να την κάνει. Και εδώ αναφερόμαστε σε ανθρώπους, τους δικούς τους ανθρώπους..που οι σκακιστές ξεζούμισαν, διάβρωσαν, εξανάγκασαν, χειραφέτησαν, μετάλλαξαν, εξευτελίζοντας τους εν τέλει, με σωρεία στοχευμένων, αξιακών υποχωρήσεων, ώστε να πειστούν και να στηρίξουν με τις ίδιες τους τις υπάρξεις, την επικρατούσα νόρμα της λοβοτομής.
Οι ανήλικοι πάνε σχολείο να λάβουν γνώση και οι γονείς τους υποτίθεται πως παράγουν συνθήκες κατάλληλες για να συμβεί αυτό. Η συγκεκριμένη διαδικασία δεν αμφισβητείται και είναι εξολοκλήρου απαραίτητη για την ομαλή διαιώνιση της ανθρωπότητας. Όμως οπως όλες οι ''παραγωγικές'' διαδικασίες, έτσι και η συγκεκριμένη, μπορεί να πετύχει μπορεί και όχι. Είναι εξαιρετικά ευαίσθητη ιστορία το ανήλικο, αθώο ανθρωπάκι, που κάποτε επρόκειτο να γίνει ενεργός, ουσιαστικός άνθρωπος.
Η κατασκευή ουσιαστικών ανθρωπομονάδων, που προορίζονται να γίνουν ενήλικοι ''ιχνηλάτες του επόμενου'', απαιτεί, καλουπωμένο μπετόν αρμέ επάνω σε καλοσκαμένα ψυχικά θεμέλια. Αν δεν παρέχεται η παραπάνω συνθήκη από το οικογενειακό περιβάλλον, οφείλει το ίδιο το ένστικτο του κάθε άτυχου, να ανακαλύψει την όσο το δυνατόν πιο αναίμακτη οδό προς την ενηλικίωση. Προστατεύοντας με κάθε μέσο το ιερό εσωτερικό του παιδί και βουλώνοντας ανεπιστρεπτί, το αχόρταγο στόμα του ανήλικου, αφόρητου, έφηβου μαθητή, που κάποτε υπήρξε!
Εύγε στις οικογένειες που κατάφεραν να τροφοδοτήσουν τις κοινωνίες με ενεργά, ουσιαστικά, ενήλικα μέλη. Όσο για εμάς τους άτυχους, που δεν προερχόμαστε από πετυχημένες οικογενειακές ζυμώσεις, ένα έχω να πω..μας έφυγε κυριολεκτικά ο τάκος, για να καταφέρουμε να αυτοδομηθούμε αξιοπρεπώς. Είναι συνθλιπτικά απάνθρωπο και απαιτεί κόπο και ασύλληπτο, πεισμωμένο αυτοσεβασμό, για να τα καταφέρεις μονάχος! Για αυτό και είμαι εξτρεμιστικά αμείλικτος με τους μεσηλικοανήλικες, που ενώ είναι εμφανέστατη η κατάντια τους, προσποιούνται τους υγιείς, μέσα στην αθεράπευτη αρρώστια τους!
Όμως στις σύγχρονες κοινωνίες, το μπετόν αρμέ, προτίμησαν να το ρίξουν στις βίλες τους. Οπότε η πιάτσα γέμισε ανήλικους μεταέφηβους, που κάπου έπρεπε να βολευτούν..και τους τρούπωσαν, μεταξύ γυψοσανίδας και ψευδοροφής. Δηλαδή στα γραφειάκια της αντίστοιχης θεσούλας τους που τοποθετήθηκαν μόνιμα. Το βόλεψαν και αυτό το παιδί..κάπως έτσι μπάλωναν την γονική τους ανικανότητα. Κάπως έτσι βολευόταν το απροετοίμαστο, δίχως όραμα ανθρωποπαραγωγο τους..κι εκείνο αρκέστηκε στην προκαθορισμένη αργομισθία, που θα τον γλίτωνε για πάντα από τον μόχθο της υπαρξιακής περιπέτειας! Ευθυνόφοβοι και άτολμοι..συνένοχοι στην γενική κοινωνική σαπίλα, επιπλέοντες φελλοί στον λιμνάζοντα βούρκο, κηφήνες της ίδιας τους της μοίρας!
Μιας μοίρας όμως άμεσα συνυφασμένης, με την μοίρα των σύγχρονων κοινωνιών..ιδιαίτερα για την συντριπτική, πλειοψηφική μάζα των μεσηλικοανηλίκων, που επικράτησε ο τρόπος ζωής τους, με εξαιρετικά καταστρεπτικές επιπτώσεις για όλο τον πλανήτη. Θύματα των γονιών τους και των μετέπειτα άτολμων επιλογών τους και έρμαια των εξουσιαστών τους..όλα δεκτά..αλλά η ζημιά έγινε πια και είναι δυστυχώς ανυπολόγιστη. Ο πλανήτης γη και τα κυρίαρχα οικονομικά - κοινωνικά μοντέλα, μοιάζουν πλέον σαν εφηβικό πάρτι που μόλις τελείωσε. Τι απέμεινε;; Ένα σπίτι στα κακά του χάλια, μπουρδέλο το λιγότερο...και το χειρότερο..δεν αρέσει καθόλου η παρούσα εικόνα στους σκακιστές!
Κάποτε, στην παλαιά πραγματικότητα, που ίσχυε μέχρι πριν λίγους μήνες, τα ανθρωποχάμστερ ήταν πεπεισμένα, πως όριζαν την υπαρκτή τους μικρο-καθημερινότητα αυτοβούλως. Τώρα πια, στην νέα, μεταβατική πραγματικότητα, οι σκακιστές αποφάσισαν να τους στερήσουν αυτή την ψευδαίσθηση...αντιμετωπίζοντας το τρέχον ανθρωποφαινόμενο, που οι ίδιοι επέτρεψαν να δημιουργηθεί, ακριβώς οπως επιβάλλουν οι περιστάσεις, σαρωτικά!
Είναι ασύλληπτο μα συνάμα και πασιφανέστατο. Για τους σκακιστές, η μεμονωμένη παρουσία έλλογης φιγούρας, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Εσύ μπορείς να είσαι και να σε λένε οπως επιθυμείς, αλλά για τους σκακιστές είσαι απλά πιόνι..πολύ πιο αναλώσιμο από όσο νόμιζες. Πάντως, ασυγχώρητε μεσηλικοανήλικε, μετεξεταστέε της ζωής, μην έχεις παράπονο για το σήμερα που βιώνεις..διότι το σύστημα που έβαλες πλάτη να γιγαντωθεί, σου κρούει τον κώδωνα εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον..αλλά εσύ ως συνήθως, έκανες πως δεν άκουγες και έβγαζες selfie, κόντρα πόζα, με ρουφηγμένα μαγουλάκια. Πανάθεμα σε!
Άκου..θα στο ξανά πω απαλά και ξάστερα. Αποτελείς μέλος ενός υπεράριθμου, ενιαίου και τρομακτικά αυξανόμενου ανθρωπο-ιού, που μεταδίδει ακατάπαυστα, κάθε είδους βιολογική και πνευματική παθογένεια! Είσαι εξαιρετικά επικίνδυνος για την συνολική ζωική αλυσίδα και τραγικά αχρείαστος πια στον παραγωγικό τομέα του άμεσου μέλλοντος. Οι σκακιστές θέλουν ακόμα χρόνο για να στήσουν μακρινές γαλαξιακές πολιτείες, οπότε θα πράξουν όσα απαιτούνται για να εξασφαλίσουν γήινο χώρο. Κλασσική αποψίλωση ζιζανίων. Το χωράφι που τους ανήκει, δηλαδή ο πλανήτης που κατοικείς, πρέπει να ανασάνει και εσύ να βάλεις μάσκα. Αυτό σου αναλογεί από την γύρω σου ατμόσφαιρα, το έσω ανακυκλωμένο χνώτο σου!
Αυτό σε καταδίκασε, αυτό θα σε πεθάνει, αυτό κατατρέχει και τους αθώους..το δηλητήριο του τρόπου που υπήρξες σαν οντότητα, εντός της κοινωνίας και της φύσης. Κατανόησε το, θέλουν να εξοντωθείς, μαζευτήκατε πολλοί και δεν συμμαζεύεται το χάλι σας πια, πως αλλιώς να στο διατυπώσω!
Δεν οφείλουν οι σκακιστές να υπεισέλθουν σε περαιτέρω λεπτομέρειες και δεν θα το πράξουν..πίστεψε με, προσωρινά, ίσως έτσι είναι και καλύτερα. Αυτό που θα ζεις από εδώ και μπρος δεν είναι σεισμός που απλά σε πανικόβαλε..είναι ηφαιστειακή λάβα που θα σε καταπλακώσει..και οι σκακιστές δεν θέλουν να κινηθείς. Σε θέλουν καρφωμένο στην θέση του γραφείου σου, για να ψοφήσεις στα σίγουρα! Ειρωνεία ε; Εκεί που σε βόλεψε το πριν, θα σε απανθρακώσει το τώρα. Δίκαια πράγματα. Εμείς όμως τι φταίμε μου λες;
Εμείς, αχ εμείς..! Προσωπικά, την τελευταία δεκαετία, έδρασα με την ίδια τακτική που χάραξαν, όλα τα αυθεντικά ακτιβιστικά κινήματα των καιρών μας..μήπως και περισωθεί κάτι από το ανθρωποπεριβάλλον μου, που τόσο πολύ αγάπησα.
Επέλεξα όσους μεσηλικοανήλικους, μεταξεταστέους της ζωής χωρούσε η καρδιά μου και αφιέρωσα χρόνο και ύλη, ψυχή και σώμα, προσπαθώντας απεγνωσμένα, με κάθε θεμιτό και κυρίως αθέμιτο μέσο, να ολοκληρώσουν την διαβαθμισμένη και άκρως αργοπορημένη ενηλικίωση τους. Αποφάσισα συνειδητά να ακολουθήσω την συγκεκριμένη τακτική, γνωρίζοντας πως το ηφαίστειο θα εκραγεί και στο επόμενο που καταφθάνει, οφείλουμε να επιδείξουμε μεγάλη σοβαρότητα, ετοιμότητα και συνοχή. Υπερέβαλα εαυτό στην προσπάθεια και το έπραξα συνειδητά και δεν το μετανιώνω.
Όφειλα να υπενθυμίσω την ουσία της γενιάς μου και βρήκα το κουράγιο να επαναπροσδιορίσω για χάρη της, τα αυτονόητα της κουλτούρας μας. Κυρίως την Ομακοή κοινότητα, το εμείς που ξεπερνά το εγώ του πληγωμένου, καταπιεσμένου εσωέφηβου, που τους κυριεύει και έχει αρρωστήσει τις ψυχές τους από οξεία ανηλικότητα.
Ήταν μια υπέροχη και άκρως επίπονη διαδικασία, ξεκάθαρα πειραματική, που ομολογώ προσωπικά με ωφέλησε απίστευτα και σαν ερευνητή και κυρίως σαν άνθρωπο. Το γράφω με πίκρα βέβαια, παρόλο που γνωρίζω, πως ότι και να αποφασίσουμε να κάνουμε στην ζωή μας, εν τέλη για εμάς το κάνουμε..όσοι και να εμπλακούν στο ενδιάμεσο σενάριο! Άλλωστε ότι και να κάνεις, αν δεν έχει τελικό ουσιαστικό νόημα για σένα, τότε τσάμπα χάνεις χρόνο στην ζωή σου, ψόφα να ησυχάσεις!
Τέλος πάντων, για να σας δώσω να καταλάβετε το μέγεθος της αποτυχημένης μου αποστολής, θα σας το θέσω με ένα απλό παράδειγμα. Όσα λιγότερα σκουπίδια κατάφεραν να πέσουν στους ωκεανούς τα δέκα τελευταία χρόνια, με τις τόσες φωνές και αγώνες των οικολόγων ακτιβιστών, άλλα τόσα νοηματικά απορρίμματα, κατάφερα να μην εισχωρήσουν, στον νου των αγαπημένων μεσηλικοανήλικων, που είχα επιλέξει να ενημερώσω - ευαγγελίσω. Περιττό να πω ότι απέτυχαν και οι συγκινητικοί ακτιβιστές οικολόγοι και φυσικά και εγώ, σαν εξορκιστής ανυπεράσπιστων τέκνων, κυρίως κορασίδων!
Ήταν πια αργά...και για τους ωκεανούς και για την ατμοσφαίρα και για το υπέδαφος και για τα δάση και για τις πόλεις και για τα βουνά και για τα νησιά και για το όνειρο. Τολμήσαμε διάφοροι, όχι μόνο εγώ, ο καθένας από το δικό του μετερίζι...να λειτουργήσουμε νυχτερινές σχολές προπόνησης θεών, με ταχύρυθμα τμήματα, για κατά συρροή μεταξεταστέους, μεσηλιοκοανήλικες της ζωής, αλλά οφείλω να παραδεχθώ, πως τα απολυτήρια που μοιράσαμε ήταν ελάχιστα. Ο Φάρος έλαμψε, μα τα ναυάγια δεν απέφυγαν την νομοτελειακή βύθιση!
Όσα όφειλα να πράξω, για το ηθικό χρέος που ένιωσα πως είχα, τα έπραξα...με χαρά και αυταπάρνηση. Μοίρασα το Μαύρο Ρόδο που κάποτε έλαβα από εσένα και βροντοφώναξα με κάθε πιθανό και κυρίως απίθανο τρόπο YIPPIE-YIPPIE-YIPPIE..και ας ήξερα μανούλα μου εξαρχής την κατάληξη. Μου την είχες ήδη διδάξει δυο δεκαετίες που στάθηκες πλάι μου. Μαζί την περπατήσαμε, εσύ με διαμόρφωσες οπως έκρινες και εγώ σε ακολούθησα κυριολεκτικά έως την τελευταία αθάνατη πνοή σου!
YIPPIE τους φωνάζω ακόμα και δεν θα σταματήσω ποτέ και το ξέρεις καλά αυτό. Θέλω όμως να γνωρίζεις, ότι πονάει πολύ το οπως με δημιούργησες. Η φτιαξιά μου που σμίλεψες με τόση λεπτομέρεια, είναι εντελώς θανατηφόρα..ότι καταπατά την ηθική της ανηθικότητας μας το διαλύω και αυτό πονάει πολύ. Γελάς ε;; Καλά καλά, ξέρω και δεν ξεχνώ ποτέ τον σκοπό..τα λόγια σου! -Φωτιά, φωτιά στα μυαλά τους να βάζεις πάντα. Αυτό μόνο σου ζητώ μικρέ Ηλία. Μην ανησυχείς μάνα..έχω λυτρώσει όσους λοβοτομημένους εγκεφάλους δεν μπορείς να φανταστείς. Δεν μας λυπήθηκαν, δεν τους λυπήθηκα, νικήσαμε! YIPPIE-YIPPIE-YIPPIE!!!
Όμορφα, γαλήνια, εξόχως αρμονικά! Η εντροπία έχει αναλάβει νομοτελειακά να ισοπεδώσει ότι απέμεινε. Επιτέλους, η αποστολή μας εδώ ολοκληρώθηκε και επισήμως πλέον. Α, να αναφέρω και κάτι τελευταίο για όσους ακόμα αναζητούν το νόημα. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος! Επαναλαμβάνω με απόλυτη νηφαλιότητα..δεν υπάρχει άλλος χρόνος..εκτός από εκείνον που θα μετρά από εδώ και στο εξής αντίστροφα! Σας διαβεβαιώ, είναι γεγονός. GAME OVER - Thank you for your active participation !
- ΛΙΑΚΟΣ ΜΠΟΥΡΝΟΒΑΣ -
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Άσυλο στο χαρτί
Εμείς οι φυλακισμένοι του χαρτιού,
χάσαμε τόση ζωή, όσο η έκταση των γραπτών μας.
Δεν είχαμε κι άλλη λύση.
Ήρθαμε και δεν μας περίμεναν.
Χτυπήσαμε την πόρτα, αλλά δεν μας άνοιξαν.
Μιλήσαμε και η γλώσσα μας ήταν ξένη.
Καταφύγαμε στο χαρτί, ζητώντας άσυλο,
όμως κι εδώ εξόριστοι είμαστε.
Δεν είχε χώρο για μας, μόνο για τις λέξεις.
- Περικλής Κοροβέσης (Ήρωας) -
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Είμαστε οι ονειροπαρμένοι τρελοί της γης
με την φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια!
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές
και οι τραγικοί ερωτευμένοι!
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του άπειρου!
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει!
Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ 'όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε!
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι
κι οι μεγάλοι αρνητές!
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο
και δεν είμαστε τίποτα από αυτόν τον κόσμο!
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας
ένα μεγάλο πέλαγο!
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων!
Είμαστε οι Προάγγελοι του Χάους!!!
- Λένα Τσούχλου -
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Α.Π. = Ανθρώπινο Συναίσθημα
Μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμο το να εισάγεται το γνήσιο τυχαίο στις ενέργειες σας, όταν αντιτάσσεστε σε μια υπάρχουσα τάξη. Το πρόβλημα είναι πως από εννοιολογική άποψη, το τυχαίο δεν μπορεί να προγραμματιστεί. Ωστόσο, το ανθρώπινο συναίσθημα αποτελεί έναν Αστάθμητο Παράγοντα: μπορούμε λοιπόν να πούμε πως υπηρετώντας κανείς τα συμφέροντα του ενδροκρινικού του συστήματος, καταλήγει να υπηρετεί το Χάος.
- Γκρέγκορ Μάρκοβιτς (Θεωρία) -
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Από το άλμπουμ ''Απλές ασκήσεις στον Υπαρξισμό''
Ο Σατανάς της γειτονιάς
ήτανε όμορφος σαν άγγελος,
τρομακτικός οπως ο κάθε εκπεπτωκώς,
απ'το σκοτάδι ερχόταν, μα έφερνε το φως.
Δεν είχε τίποτα που δεν είχε ο Θεός,
μα ήταν άνθρωπος.
Μαζί πετούσαμε στον ύπνο μας συχνά
πάνω απ'τα σπίτια και τ'αυτοκίνητα
έπαιρνα δύναμη από την δύναμη του,
κι εγώ γινόμουνα μικρός Θεός μαζί του.
Κι όλοι τα μάτια του έτρεμαν
που έβγαζαν φωτιές,
τα εφηβικά του στήθη, τα δηλητηριώδη
(το δέρμα του άλλαζε, αφού),
τα χείλη τα σαρκώδη.
Ο Σατανάς της γειτονιάς
ήτανε άπιαστος σαν όνειρο.
Ποτέ δεν ήταν συνειδώς στα εγκλήματα του,
γι'αυτό ακολούθησα κι εγώ τα βήματα του.
Πάνω του έφερε της Άνοιξης το φως,
μάλιστα κάποιοι είπαν πως ήταν ο Χριστός...
Μαζί πετούσαμε στον ύπνο μας συχνά
κι ήταν μαγεία η γειτονιά από ψηλά
και ένας βόμβος που αντηχούσε στο κενό
έκανε ακόμα πιο σκληρό τον ουρανό.
Κι όλοι τα μάτια έκλειναν
και κράταγαν τ' αυτιά,
να μην ακούνε, να μη βλέπουν, να μην ξέρουν,
να μην πιστέψουν τελικά
πως όλοι εδώ υποφέρουν.
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ένα άσμα ασμάτων για την μητέρα φύση και την ιερή κάνναβη.
Που τότε με τον ανθό της μεγαλώσαμε τα παιδιά μας,
που τώρα ξανά σταθήκαμε πάνω στα πόδια τα δικά μας.
The Green Revolution, the only solution!!!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ॐ
Ⓐναρχία ρε κουφάλες!!!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
ΥΓ. Μου έλειψες μόνο Εσύ! Το δέρμα σου, η αλμυρή σου γεύση, τα ξανθά φύκια που 'χεις για μαλλιά! Πρώτη φορά στην ζωή μου πολέμησα πλάι σε τόσο άξια και ικανή γυναίκα! Ούτε και φανταζόμουν πως θα συντρόφευα παντοτινά μια αληθινή Αμαζόνα! Επιστρέφω στον αυτόνομο τόπο μας, το νησί μας..και σου δίνω τον λόγο της επαναστατικής μου τιμής, πως δεν θα σαλπάρω ποτέ ξανά. Απέναντι δεν θα κοιτάζω την στεριά τους, μοναδικός ορίζοντας η θάλασσα μας. Θα μείνω για πάντα κοντά μας. Διπλά σου, έως το όποιο τέλος...!
Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο για το 29ο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού Vakhikon.gr
Το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Λιάκου Μπουρνόβα Άλλη μια επιστροφή: Ταξίδι στο Λουγκάνο(εκδόσεις Vakxikon.gr 2014) μας...ταξιδεύει στα βουνά και στα αστικά κέντρα της -κάποτε- αποποινικοποιημένης Ελβετίας από τα περυσινά Χριστούγεννα, όταν και κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία της χώρας. Περιμένοντας λοιπόν την ολοκλήρωση της τριλογίας, ο συγγραφέας απαντάει σε όσες απορίες συγκεντρώσαμε όλον αυτόν τον καιρό.
Θα θέλαμε να μας απαντήσεις στην -σίγουρα- πιο συχνή ερώτηση που σου κάνουν: ο ήρωάς σου ο Boy είσαι εσύ; Γιατί πιστεύεις ότι οι αναγνώστες συχνά ταυτίζουν τον ήρωα ενός βιβλίου που διαβάζουν με τον συγγραφέα του;
Θυμάμαι πως όταν διάβασα τον Κόκκινο Άρη είχα μαγευτεί από τις λεπτομερείς και άκρως επιστημονικές αφηγήσεις του Κιμ Στανλεϊ Ρόμπινσον. Ο άνθρωπος είχε μελετήσει πριν συγγράψει το συγκεκριμένο βιβλίο, κάτι που ήταν εμφανές σε κάθε γραμμή του κειμένου. Ωστόσο αυτό το γεγονός, δε με οδήγησε ποτέ στο συμπέρασμα ότι ο συγγραφέας υπήρξε στα νιάτα του στέλεχος της NASA. Προφανώς αρκετοί αναγνώστες, θέλουν να τον συγχέουν ως πράκτορα κάποιας διαγαλαξιακής συνωμοσίας έτσι όπως και ορισμένοι από τους αναγνώστες μου πιστεύουν πως είμαι ένας μεγαλέμπορος ναρκωτικών που έχει χόμπι να γράφει κάθε τόσο και κάνα μυθιστορηματάκι! Έχει πολλή πλάκα αυτή η ιστορία και έχει απασχολήσει ακόμα και τον Ζενέ το θέμα της ταύτισης του συγγραφέα με τον ήρωα-αφηγητή από την πλευρά του αναγνώστη. Στην ουσία όμως δεν ευθύνεται αυτός. Όταν το κείμενο έχει τεκμηριωμένο σενάριο με πρωτόγνωρη θεματολογία, βασισμένο σε έναν ακραίο και συνάμα γοητευτικότατο ήρωα σαν τον Boy, τότε είναι εύκολο ο αναγνώστης να οδηγηθεί σε μετέωρα συμπεράσματα. Ουσιαστικά παρασύρεται απ’ την αμεσότητα του Boy, ενός ήρωα που σου δίνει την αίσθηση ότι στέκεται ακριβώς δίπλα σου. Είναι αληθινός. Αν απλώσεις τη σκέψη σου η οικειότητα θα δημιουργηθεί αναπόφευκτα. Ο Boy είναι ο νταλαβεριτζής της γειτονιάς, ένας σαμάνος της μεγαλούπολης που ευθύνεται για τα ψυχεδελικά ταξίδια των πελατών του. Τέτοιες φιγούρες συνήθως όλοι θέλουν να λένε ότι τις γνωρίζουν αλλά στην πραγματικότητα ελάχιστοι τις έχουν συναναστραφεί. Κάπως έτσι γεννιούνται οι αστικοί μύθοι!
Τέσσερα χρόνια μετά τη νουβέλα Κράτα το στόμα σου κλειστό (εκδόσεις Φιλιππότη 2010) επανέρχεσαι με την Άλλη μια επιστροφή (εκδόσεις Vakxikon.gr 2014). Μάλιστα μες στο 2015 έχεις προαναγγείλει ότι θα εκδοθεί και το δεύτερο μέρος του βιβλίου. Πες μας λίγα λόγια για το πρώτο σου βιβλίο, πως προέκυψε αυτή η σημαντική χρονική απόσταση με το δεύτερο και αν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τους. Πρόκειται για τριλογία;
Όλα ξεκίνησαν γύρω στο 2008 όταν ο Boy αποφάσισε να μου εκμυστηρευτεί κάποιες από τις ιστορίες της κολασμένης του ζωής. Κάπως έτσι γεννήθηκε το Κράτα το στόμα σου κλειστό, ένα μυθιστόρημα που σκοπό είχε να εξοικειώσει τον αναγνώστη με την underground πραγματικότητα μέσα στην οποία ζει και αναπνέει ο Boy. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με το ημερολόγιο ενός νταλαβερτζή ναρκωτικών ουσιών που ταξιδεύει ανά τον κόσμο. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αν και κυκλοφόρησε στην τρέχουσα δεκαετία, αποδείχτηκε πως δεν είχε «εύπεπτη» θεματολογία για το αναγνωστικό κοινό. Στην Ελλάδα ζούμε, μην το ξεχνάμε! Παρ’ όλα αυτά και όπως ήταν αναμενόμενο, όλοι όσοι ψάχνονται με «bizarre» αναγνώσματα εξάντλησαν εύκολα τα αντίτυπα και αγκάλιασαν τον Boy με αλληλεγγύη. Η χρονική απόσταση ανάμεσα στα δύο μυθιστορήματα δε οφείλεται σε μένα. Το Άλλη μια Επιστροφή θα μπορούσα να το είχα γράψει πολύ νωρίτερα αρκεί ο Boy να είχε εμφανιστεί έγκαιρα για να μου συνεχίσει την ιστορία του. Δεν είναι πάντα εύκολο να τον βρίσκω και μάλιστα στις καλές του, έτοιμο για νέες αφηγήσεις. Ευτυχώς τον «ξεμπάρκαρε» η ζωή για λίγους μήνες στην Αθήνα και μου εμπιστεύθηκε τον πλούτο των νέων του εμπειριών. Δεν υπήρχε καμία πρόθεση «τριλογίας» παρά μόνο η φιλία μας. Όσο ο Boy αποφασίζει να μοιράζει τα μυστικά του στη λογοτεχνία, εγώ θα γράφω γι’ αυτόν! Όσο για το τρίτο μέρος της αφήγησης θα εκδοθεί γύρω στα τέλη του 2015.
Το Ταξίδι στο Λουγκάνο, το πρώτο μέρος του βιβλίου «Άλλη μια επιστροφή», μιλάει για το οδοιπορικό, τις περιπέτειες και τις κοινοβιακές εμπειρίες του Boy στην Ελβετία της αποποινικοποιημένης κάνναβης. Έχεις ζήσει αυτή την σύντομη περίοδο της Ελβετίας; Έκανες κάποιου είδους έρευνα για τις συνθήκες που επικρατούσαν στην πιο «ουδέτερη» και «επιχειρηματική» χώρα του κόσμου;
Μα κάπου εκεί γνωρίστηκα και με τον Boy. Τη χρυσή εκείνη εποχή στην Ελβετία, τότε που η αποποινικοποιημένη κάνναβης μεταμόρφωσε τις υπόγειες ανθρωποδυνάμεις σε ενεργούς-παραγωγικούς πολίτες. Οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν ιδανικές για να ανθίσουν κοινωνικά ακόμα και οι «ξεγραμμένοι». Το Ελβετικό ομοσπονδιακό κράτος, απέδειξε τότε πως δεν υπάρχουν πολίτες β΄ κατηγορίας. Το να βρεις τον επαγγελματικό σου προσανατολισμό με πυξίδα την κουλτούρα και τα πιστεύω σου μέσα σε ένα άρτια δομημένο καπιταλιστικό σύστημα μόνο λίγο δεν το λες. Το πρόγραμμα four pillows και η μετεξέλιξή του σε πλήρη αποποινικοποίηση της κάνναβης, επέτρεψε σε εκατοντάδες χιλιάδες κοινωνικά εγκλωβισμένους Ελβετούς να καταφέρουν να επαναπροσδιοριστούν και σε οικονομικό επίπεδο. Στην Ελλάδα του σήμερα, είμαι σίγουρος πως μια αντίστοιχη πρωτοβουλία περί «αυτοκαλλιέργειας-αυτοδιάθεσης» μέσα σε νομικά πλαίσια, θα μπορούσε μέσα σε λίγους μήνες να εξαλείψει τη λεγόμενη «κρίση» για πάντα! Όσο για την «καλλιεργητική συμμορία» στην οποία συμμετείχε ο Boy τι να πρωτοπώ. Εναλλακτικές επιλογές ζωής δίχως όρια!
Τι συμβολίζει ο Boy, τι πρεσβεύει και τι είναι αυτό που πιστεύεις ότι τον ξεχωρίζει από άλλους μυθιστορηματικούς ήρωες; Επιπλέον, θεωρείς ότι είναι ένας χαρακτήρας «ανθρώπινος», δηλαδή τόσο πραγματικός που θα μπορούσε να ζει ανάμεσά μας, στον αληθινό κόσμο;
Ο Boy φαινομενικά μπορεί να μοιάζει με τον όποιο νταλαβερτζή της γειτονιάς, αλλά έχει διαφορετική «στόφα». Συνομήλικός μας, ούτε καν 40 χρονών δεν είναι. Ζήσαμε τις ίδιες εποχές, είναι κομμάτι της γενιάς μας, γαλουχημένος από την drug κουλτούρα των 90’ς. Raver, ερωτευμένος με τις ιερές ουσίες της ψυχεδέλειας, την κάνναβη, τα νταλαβέρια και τα ατελείωτα ταξίδια ανά τον κόσμο. Γέννημα-θρέμμα της αντικουλτούρας. Ασφαλώς και ζει ανάμεσά μας, το παιδί του είναι συμμαθητής με το δικό μας, αναπνέει τον ίδιο αέρα με μας, ψωνίζουμε στον ίδιο μπακάλη, ονειρευόμαστε, πονάμε και χαιρόμαστε το ίδιο και όπως ο κος Μιχάλης είναι ο φοροτεχνικός της γειτονιάς, έτσι κι ο Boy είναι ο νταλαβεριτζής μας. Ανθρώπινα και υπομονετικά μας εξοικειώνει με τη φιγούρα, τον τρόπο και τον κόσμο του που τελικά δεν κουβαλάει περισσότερες ενοχές απ’ αυτές του διπλανού αστού. Ο Boy διαφέρει γιατί λέει την ωμή αλήθεια, εκείνη που είναι ικανή να ξεμπροστιάσει τους καθωσπρέπει υποκριτές. Συμβολίζει όλους όσους έχουν ακόμα το κουράγιο στη διαφορετικότητα.
Τα βιβλία σου εντάσσονται στην σειρά «Αριστοκρατική αλητεία» και ο Boy αυτοπροσδιορίζεται «και του σαλονιού και του λιμανιού». Φέρει το μήνυμα της αντικουλτούρας και του underground κόσμου που ζει παραπλεύρως της καθημερινότητας μας. Εξήγησε μας, καταρχήν, τι σημαίνει «αριστοκρατική αλητεία» και ποια είναι η διαφορά της από την αλητεία διαχρονικά που όλοι ξέρουμε. Και επίσης, αν ο κόσμος που ζει και πρεσβεύει ο Boy είναι μια παράπλευρη πραγματικότητα ή απλώς μια ακόμη μικροκοινότητα μες στον ευρύτερο κόσμο που ζούμε;
Να ξεκαθαρίσουμε το θέμα μια κι έξω. Κάθε μέρα τη ζούμε όλοι μαζί. Η καθημερινότητα είναι ενιαία για όλους. Είναι λάθος να μιλάμε για «ευρύτερο» ή «περιορισμένο» κόσμο. Δεν υπάρχουν «παράπλευρες πραγματικότητες», κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο κινούμαστε όλοι και αποτελούμε ένα ανθρωποσύνολο. Το underground είναι απλά η άλλη όψη του νομίσματος. Η αλητεία του «σωρού» που οι περισσότεροι διαχρονικά γνωρίζουν ή τουλάχιστον έτσι διατείνονται, έχει να κάνει με απελπισμένες πρακτικές που προκύπτουν κάτω απ’ την πίεση των αναγκών επιβίωσης και μόνο. Ο όχλος των «πεινασμένων» που ονοματίστηκε «περιθώριο», επιτίθεται στους «χορτάτους» ή ακόμα και στους «μεροκαματιάρηδες». Η Αριστοκρατική Αλητεία δεν αρκείται στα ψίχουλα μιας «μπούκας». Δεν ασχολείται με «αρπαχτές». Η προσωπικότητά της αντιπαρατίθεται σε εκείνη της μάζας, κάνοντας την υπέρβαση με ευγένεια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δικαίωμα από το να ζεις σύμφωνα με τις αρχές σου και να το μεθοδεύεις, ενθυμούμενος πάντα να διαφυλάσσεις τα «αριστεία» της ύπαρξής σου. Κάποιοι το τόλμησαν και πεισμωμένα το προσπαθούν ακόμα. Φέρουν τον τίτλο της «Αριστοκρατικής Αλητείας» δικαιωματικά!
Στην Άλλη μια επιστροφή δεν διαβάζουμε μόνο τις περιπέτειες του Boy αλλά συνάμα και ένα επαναστατικό μανιφέστο διαρκείας για όλους και για όλα. Για την ζωή εν γένει. Για τη λογοτεχνία, την οικογένεια, την πολιτική, τις ιδεολογίες, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας κτλ. Υπάρχει ένα κίνημα, κοινωνικό ή πολιτικό, στο οποίο μπορεί να ενταχθεί ο Boy στις μέρες μας ή όλα αυτά που αναφέρει στην ιστορία σου εντάσσονται σε μια ιδεολογική ουτοπία που ακόμη ψάχνεται ή χτίζεται λιθαράκι-λιθαράκι;
Ο Boy είναι σίγουρα ένας ακραίος αντιεξουσιαστής που λόγω των αιρετικών του αντιλήψεων θα φλερτάριζε ανοιχτά ακόμα και με τους χουλιγκάνους. Η αναρχία τον βάφτισε όμως οι ιδεολογίες τον κούρασαν. Στο πεζοδρόμιο, στο νταλαβέρι της αληθινής ζωής, ο ρομαντισμός και η ουτοπία συναντιόνται πέρα και έξω από ιδεομυωπικές σκοπιμότητες. Όποιος θέλει αληθινά να χτίσει, καλό θα είναι να γνωρίζει πως πρώτα πρέπει να «ισοπεδώσει» τα πάντα. Ο Boy και οι σύντροφοί του αυτό το γνωρίζουν. Τέτοιες ψυχές δύσκολα εγκλωβίζονται. Ο Boy ανήκει στο «Αφάν Γκατέ του Τίποτα και στους εκπρόσωπους του Όλα». Σε κείνους που δεν προσδοκούν ξαστεριές, αλλά προκαλούν καταιγίδες!
Τι απαντάς σε αυτούς που χαρακτηρίζουν το βιβλίο σου ως «το εγχειρίδιο για την κάνναβη»; Το πλαίσιο αλλά και η δράση του βιβλίου εκτυλίσσονται με το φυτό σε πρώτο πλάνο και οι λεπτομέρειες που υπάρχουν, δίνουν απαντήσεις και λύνουν απορίες γύρω από αυτό. Τι μήνυμα θέλεις να περάσεις για το συγκεκριμένο θέμα;
Κάθε μυθιστόρημα έχει πολλές αναγνώσεις. Αναμφισβήτητα το συγκεκριμένο ανήκει στην stoner λογοτεχνική σχολή, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι αποτελεί ένα «καλλιεργητικό εγχειρίδιο». Εφ’ όσον λοιπόν ξεκαθαρίζουμε ότι το «Άλλη μια επιστροφή» είναι ένα stoner μυθιστόρημα, αναπόφευκτα μέσα από τις σελίδες του, ο αναγνώστης θα αποκομίσει πλούσιες πληροφορίες για το ιερό φυτό της κάνναβης. Ας μην ξεχνάμε ότι το σενάριο εξελίσσεται στο Lugano την εποχή της αποποινικοποίησης. Τότε που οι καλλιεργητικές «συμμορίες» παρήγαγαν τόνους σκανκ μέσα στις αγροτικές τους μονάδες, βοηθώντας με τον πιο απρόσμενο τρόπο την οικονομία της χώρας. Ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι το μήνυμα; Αποποινικοποίηση και άμεση οικονομική και ιατρική αξιοποίηση της κάνναβης.
Μπορείς να μας «αποκαλύψεις» μερικά στοιχεία για το τι να περιμένουμε από τον Boy στη συνέχεια του βιβλίου Άλλη μια επιστροφή;
Το κομβικό σημείο στη συνέχεια του επόμενου βιβλίου, είναι η συμβίωση του Boy με τη Βανέσα στην απόκρημνη Αλπική φύση του Roveredo. Μια θυελλώδης σχέση ανάμεσα σε δυο ερωτευμένα «αγρίμια», που βιώνουν την παρανομία με έναν δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Ο Boy για πρώτη φορά αποφασίζει να αφιερώσει τη ζωή του σε μια γυναίκα τόσο «αιχμηρή» όσο εκείνος. Η περιπέτεια κορυφώνεται με αναπάντεχα ανατρεπτικό τρόπο και ο Boy αναγκάζεται να εκδηλώσει την πιο πολυμήχανη πλευρά του χαρακτήρα του για να καταφέρει να επιβιώσει. Η πλοκή θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Ποιος είναι ο απώτερος λογοτεχνικός στόχος σου και μέχρι που είσαι διατεθειμένος να φτάσεις τον Boy, τον ήρωά σου;
Δεν μπορώ να προβλέψω μέχρι που θα φτάσουνε οι ιστορίες του Boy. Όσο ζει και τον συναντώ, όσο «παράγει» εμπειρίες και έχει τη διάθεση να μου τις αφηγείται εγώ θα είμαι η «πένα» του. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως αν ο Boy «σιωπήσει» εγώ θα σταματήσω να συγγράφω. «Απώτερο λογοτεχνικό στόχο» ευτυχώς δεν έχω, αλλά σκοπεύω να συνεχίσω να γεμίζω λευκές κόλλες χαρτί με παράνομες ιστορίες, νταλαβέρια, πόρνες, τζόγο, ουσίες, ξέφρενα γλέντια και ότι άλλο αντικρίζω εκεί που δεν κοιτάζει πια κανείς.
