Και που λέτε αδέρφια, εκεί που άρχιζα να πιστεύω ότι τα είχαμε καταφέρει σαν γενιά,διατηρώντας προσχήματα και στεγανά ξεκίνησε αυτόματα η συντέλεια του κόσμου μας! Τόσο άκυρη πρόβλεψη είχα να κάνω από τότε που ο ΠΑΟΚ έχασε το εισιτήριο για τον τελικό του κυπέλλου μπάσκετ από τον Φάρο Κερατσινίου. Σοκ αλησμόνητο που με τα χρόνια βέβαια το ξεπέρασα, όμως το γκρέμισμα και ο κατακερματισμός της γενιάς μας είναι τόσο πρόσφατος που ακόμα με συνταράσσει.
Αν κάποιος σύντροφος αναρωτηθεί τι συνταρακτικό βρίσκω στο γκρέμισμα της κουλτούρας μας, ειδικά την εποχή που δεν έχει μείνει τσιμέντο και υπόληψη αξήλωτη θα του απαντήσω απλά, σκάσε παραδoμένε. Εμείς δεν είμαστε η ορατή πλέμπα των 90's που κυβερνά με τα πράσινα απόνερα των 80's και τα ορκισμένα τσιράκια του. Εμείς είμαστε οι εναπομείναντες του Undergroud της εποχής εκείνης..είμαστε εκείνοι που αποφάσισαν να διευρύνουν τις όποιες έως τότε μουσικές καταβολές τους με τον ηλεκτρονικό ήχο που έμοιαζε να καταφθάνει από το υπερπέραν. Όπως και εμείς οι ravers, ντυμένοι για την εποχή εκείνη πρωτοποριακά και αλλόκοτα.
Θυμάσαι σύντροφε; Σε ρωτώ διότι εσύ δεν πρέπει να ξεχάσεις πότε..ότι μέσα στην ξυγκίλα, το άφθονο αλκοόλ και την κιτσοβλαχιά της εποχής εκείνης, πειραματιζόσουν με LSD, ecstasy και μεσκαλίνη. Μια ιστορία που προσωρινά δεν ενδιαφέρει και τόσο τους νέους της εποχής, όμως όσο διαπιστώνουν ότι μεταλλάσσεσαι σε ρεπλίκα των γονιών τους θα αρχίσουν να την ψάχνουν αγριεμένα. Διότι ο εικοσιπεντάχρονος του σήμερα σε έχει πρωθυπουργό, προϊστάμενο, συνάδελφο, αφεντικό η και φίλο παραδόπιστε σαρανταπεντάρη μου.
Και καλά η πλέμπα που ρέει παντού όπως πάντα. Εμείς το Underground; Πως είναι δυνατόν κάτι που κινείτε παράλληλα από κάτι άλλο να καταλήγει να τέμνει; Είναι μαθηματικά αδύνατο..το Underground, ο ζωτικός χώρος των Θεμελίων δηλαδή, ουδέποτε σταμάτησε να κινείται παράλληλα της γενικής ροής και έτσι θα συνεχίσει έως το όποιο πάντα.
Στα Θεμέλια κατοικούν κυρίως οι αμετάπειστοι του κάποιου τότε που μπήκαν και παρέμειναν εσαεί, οι νεαρές, ριψοκίνδυνες ψυχές που συνειδητά η όχι πειραματίζονται με τα όρια τους, οι πάσης φύσεως τράνζιτ επισκέπτες και διάφορες άλλες ράτσες που δεν είναι επί του παρόντος να αναφέρουμε.
Ο Underground κόσμος έχει τα πάντα εκτός από εκκλησίες σύντροφε..διαθέτει όμως μια αίθουσα που για εμάς τους μόνιμους αμετάπειστους κατοίκους των θεμελίων είναι η πιο ιερή και ξέρεις καλά σε ποια αίθουσα αναφέρομαι
- Τον διάδρομο εννοείς;
- Ναι σύντροφε.
- Ρε Λιάκο πάλι για αυτό θα...
-Ναι βλαμμένε..και εφόσον ήρθες στο αμπρί μου απροετοίμαστος και πλαδαρός, στρίβε μου μπάφους και κάτσε να στα ψάλλω να ξαλαφρώσω. Για τον διάδρομο θα πούμε. Τι θα συζητήσουμε δηλαδή, το αν ειχε στο Τρανζίστορ αδιευκρίνιστο συνωστισμό την περασμένη Τετάρτη; Σύντροφε θα συνέλθεις η θα βγάλω το πιάτο..; Κοίτα έναν μαλάκα ρε, του ήρθε και χέσιμο μόνο με την κουβέντα. Βρε στρίβε κι χάμω, για κάνα χορτάρι είσαστε, η γκλάβα σας δεν βαστά περιπέτειες! Το αποφάσισα, θα σας προφυλάσσω από εδώ και μπρος.
Ο διάδρομος..ατελείωτος, συμπαγής και σιωπηλός. Όσοι βρίσκονται εκεί λείπουν και δεν θα επιστρέψουν ποτέ ξανά.
-Στον δεξί τοίχο κρέμονται...
-Βρε Λιάκο τι τα θες τώρα...
-Βούλωσε το ιερόσυλε και συνέχισε να ρολάρεις ακατάπαυστα.
Δεξιά είναι τοποθετημένα τα πορτραίτα των νεκρών αδερφών μας. Όταν θέλω να αντικρίσω Φως εδώ στα έγκατα που κατοικώ προς τα εκεί αγναντεύω..στο διαχρονικό, στο άπειρο, στο λευκό. Και όταν θέλω να καμαρώσω έντονα χρώματα στρέφω το μυαλό μου αριστερά..στον τοίχο με τα πορτραίτα εκείνων των αδερφών που ζήσαμε επί σωρεία ετών την underground εμπειρία μαζί και τώρα πια αντιπροσωπεύουν νοερά και με σεβασμό το ''τότε'' τους στην αστική όχθη, επειδή έτσι έπρεπε να γίνει.
Καμαρώνω και κάθε φορά γεμίζει κουράγιο η ψυχή μου σαν κοιτώ τα πορτραίτα τους. Όσο αστοί και να μοιάζουν πλέον, γιατί αυτό επιβάλλει η επιλογή τους, το εσωτερικό μείγμα των ψυχών τους είναι ατόφιο, ελεύθερο. Αποφάσισαν στο τότε τους να φτάσουν στα Θεμέλια υπηρετώντας τον Underground τρόπο ζωής και όταν τους έφτασε η εμπειρία αποχώρησαν χορτάτοι. Εμείς οι ''αμετάπειστοι'' των Θεμελίων τους καμαρώνουμε πια να διαπρέπουν με τον τρόπο τους σε άλλους κόσμους, για αυτούς υπέροχους, για εμάς παράλληλους.
Είναι πανέμορφο να διακρίνεις τις Underground καταβολές ενός πρώην συνοδοιπόρου του τρόμου όταν σιγοπερπατάς έξω από το εστιατόριο του. Κοντοστέκεσαι και χαμογελάς ανακουφισμένος. Ε ναι, αλλιώς τα στήνουν τα μαγαζιά τα δικά μας παιδιά, πως να το κάνουμε τώρα δηλαδή..και αυτό είναι μια ιερή διεργασία. Διότι ο κάθε ''απλός'' δίποδος άνθρωπό ιός θα δει και κάτι διαφορετικό πέρα από τις branding αλυσίδες, κάτι αυθεντικό όπως η ψυχή του δημιουργού του..και όσο αντικρίζουν απρόσμενες ''εικόνες'' που ξέρεις, όλο και κάτι μπορεί να αλλάξει στην χαβούζα τους.
Ο διάδρομος για εμάς είναι ιερός, γεμάτα πορτραίτα θεών, από εκείνους τους κανονικούς με τα ελαττώματα.
-Κλείνω την πόρτα της αίθουσας, αρκετά υπέφερες σύντροφε με τα memories.
-Πάλι καλά Λιάκο μου, πάρε και τον μπάφο σου να χαλαρώσεις.
-Ακόμα με τσιγαριλίκια χαλαρώνεις σύντροφε;
-Γιατί ρε Λιάκο εσύ με τι χαλαρώνεις, με τηγανιά στο κεφάλι;
-Μπορείς να το πεις και έτσι..επίγνωση την ονομάζουν και αν την καταναλώσεις εθίζεσαι ακαριαία..μετά τα υπόλοιπα πιοτά σου φαίνονται σουμάδες. Κατόπιν η ψυχή σου αγαλλιάζει και παραμένει μακάρια, δίχως ίχνος μεταμέλειας. Σύντροφε, ανοίγω το παράθυρο που βλέπει στην πλατεία, αντέχεις; Τσιμουδιά ε; Όχι που θα μιλούσες κιόλας χαϊβάνι!
Πλατεία Συντάγματος, το νέο έθνος παραληρεί ζητωκραυγάζοντας, έχει επιτέλους δικαιωθεί...κι αυτό και οι αγώνες του και οι σιαγόνες του και διάφορα άλλα βαρύγδουπα που ουδέποτε καταλάβαμε..εκείνοι όμως ήξεραν, είχαν νικήσει, είχαν πει ΌΧΙ και γλεντούσαν..εμείς παλι έτυχε και περάσαμε από το Αριστοκρατικόν εκείνο το βράδυ για να προμηθευτούμε σοκολατάκια, κατά τα άλλα χαμπάρι δεν είχαμε πάρει.
Υπάρχουν βέβαια και πιο δογματικοί σύντροφοι που έχουν καταναλώσει λιγότερες ουσίες από εμάς και αρπάζουν τα νοήματα στον αέρα, όπως ο Περικλής που συνάντησα εξερχόμενος.
- Σύντροφε !
- Ρε Λιάκο τους είδες;
- Ποιους ρε;.
- Τους δικούς μας πάνω στην πλατεία;
- Όχι δεν έχω δει τίποτα.
- Πάμε, είναι ο τάδε, ο τάδε, ο άλλος...
- Έλα ρε, πάμε και εμείς.
- Πάμε, να ξέρουν τουλάχιστον τα μουνόπανα ότι τους είδαμε.
Ακολούθησα δίχως να καταλάβω τι εννοούσε αλλά χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει..και τι χωριό μάγκα μου και πόσοι κολαούζοι. Η αποθέωση του ασύνδετου..τσάμικο, Χαρούλης και πάρε και ένα bella ciao στην μάπα για να σου μείνει αξέχαστο. Ρε κάτι πιρουέτες..και να σου οι αγκαλιές και εντάξει κατάλαβα πολύ καλά τι εννοούσε ο σύντροφος Περικλής. Ότι μέσα σε αυτό το ασύνδετο δράμα χορεύουν και δικές μας ψυχές, άρα γνώστες, άρα;
- Κατάλαβες τώρα;
Απάντησα ναι, αγκαλιαστήκαμε εγκαρδια και εξαφανίστηκα..κρατώντας σφιχτά την σακούλα του Αριστοκρατικού με τα σοκολατάκια, άνευ λόγου και αιτίας, όπως οι καιροί μας.
Α ρε κακομοίρη Περικλή πάρε το είδηση πια..η Αναρχία πέθανε ζήτω η Αναρχία! Η Αναρχία δεν διδάσκεται, βιώνεται! Η Αναρχία δεν είναι κίνημα που εκπροσωπεί ιδεολόγημα προπαγανδιστικό..την ζεις, την βιώνεις. Αν όλα πάνε καλά και αντέξει η αυθεντικότητα σου θα μεταμορφωθείς κάποια στιγμή σε έναν αληθινά ανυπότακτο άνθρωπο. Αν δεν πάνε όλα καλά πρόβλημα σου, αντίο.
Του τα έλεγα όλα αυτά και παλαιότερα και δεν με άκουγε. Βρε σύντροφε γίνε stoner, χέσε τους όλους και μην ασχολείσαι..σύνελθε, αυτοί δολοφόνησαν την ιερή μανούλα μας μέσα στον ναό της, εμάς θα λυπηθούνε; Του τα έλεγα αλλά δεν το είχε ο σύντροφος με τις ουσίες..άλλο ένα διαχρονικό πρόβλημα της ανθρωπότητας, το έχεις η δεν το έχεις, ιδού η απορία.
Στην δημοκρατία όμως διλήμματα δεν υπάρχουν. Κηρύσσεις δημοψήφισμα, ο λαός ψηφίζει και το ΌΧΙ απαντά..και όποιος κατάλαβε κατάλαβε και όποιος κάνει πως δεν κατάλαβε, ακόμα μετρά τα εκατοστά του πήχη που τοποθέτησε ψηλά και του μπήκε σε ψωλιά και ενίοτε θηλιά. Τι κάνει ένα στοιχειωδώς υγιές λαός όταν του τον ακουμπάει τόσο απροκάλυπτα η εξουσία; Ισοπεδώνει ότι αντικρίσει. Πως αντέδρασαν εν τέλη οι Έλληνες; Όπως αναμενόταν, σαν Έλληνες, σαν δωσίλογοι, των προσδοκιών τους όπως πάντα.
Το πιο σουρεάλ της ιστορίας όμως ποιο ήταν..τα αργύρια που εισέπραξαν ήταν ελάχιστα για να ξεχάσουν με υλικά τεχνάσματα..και η συνθηκολόγηση είναι βαρύ μαράζι. Όμως ο άνθρωπος στον καπιταλισμό έχει εναλλακτικές. Σου τελείωσε η σοσιαλιστική σου φαντασίωση; Έχεις χαμπαριάσει πως μέχρι να ψοφήσεις θα σε ψοφάνε και μάλιστα σύντροφοι χωρίς γραβάτα; Κανένα πρόβλημα. Τράβα στον ΟΑΕΔ, κανε το επίδομα σούμα με το μέρισμα επαιτείας που σου αναλογεί και εγκλιματίσου στην πλασματικότητα που σου προσφέρεται απλόχερα.
Θα ανακαλύψεις κοτόπουλα ψημένα με 3 ευρώ το κιλό που δεν είναι ακριβώς κοτόπουλα, όμως βάση της τρέχουσας λογικής οφείλεις να τα προτιμήσεις. Θα ανακαλύψεις τυρόπιτα φτυστή με την τυροπιτά, με μπόλικη άλμη χωρίς τυρί στην τιμή του ενός ευρώ και δώρο μπουκαλάκι νερό, συμφέρει ασυζητητί.
Θέλεις να γαμήσεις αλλά με τα χρόνια βαρέθηκες τους ιδρώτες, τα ντουσάκια, τις μετακινήσεις μέχρι και το μουνί που κουβαλάς η το συμπλεγματικό σου πέος; Κανένα πρόβλημα. Μπες στο messenger, βρες τον ανίκανο η την κομπλεξική που σου ταιριάζει και ξεκωλιαστείτε. Ανέξοδα, άοσμα ατρακάριστα..το πολύ πολύ μια τενοντίτιδα στον καρπό να πάθετε που και αυτό εξαρτάται..αυνάνας με αυνάνα διαφέρουν.
Έχεις ντέρτια και θέλεις ναρκωτικά αλλά τα ψιλά δεν σε βγάζουν για ποιότητα; Ε τότε πάρε στην μάπα μια ποσότητα και κάνε κουμάντο. Τηλεφωνάκι στον μικρο, 60 ευρώ και ο άσος του σοφά προσγειώνεται στο πιάτο σου δίχως χασομέρια. Εντάξει, δεν θα είναι κόκα, δεν θα είναι κροταλίας αλλά κάτι θα είναι και αυτό δεν μπορεί ε;
Από όλα έχει το μενού της πλασματικής ευμάρειας που επέλεξε να βιώσει το ΌΧΙ και γιατί όχι δηλαδή. Βαφτίζουν ''νέα τάση'' την τυφλόμυγα και επειδή βρίσκονται διάφοροι στο δωμάτιο και την παίζουν έχουν την εντύπωση ότι κάνουν και γαμώ τις παρτούζες γαμώ. Χωρίς ψυχή όλα γίνονται χωρίς καν να γίνουν.
Η πλαστικότητα και η παθητικότητα της νέας εποχής μαζί με την χούντα του politically correct έχει προκαλέσει τέτοιο υπαρξηκόπημα στον σωρό που ειλικρινά σας ομιλώ σύντροφοι μπορούμε να επωφεληθούμε ανυπολόγιστα.
Είναι πολύ απλό το σχέδιο, ακούστε. Μαζευόμαστε μια εικοσάδα του σιναφιού μας και την αράζουμε ανά πεντάδες, δήθεν σαν πελάτες, στα γύρω βλαχοχιπστερομάγαζα στην Αγίας Ειρήνης περιμετρικά στην πλατεία. Αν ξεκινήσουμε αιφνίδιες συμπλοκές, μεταξύ μας και κάνα καρεκλιδι στον αέρα πάει θα εκκενωθεί η πλατεία στο λεπτό ταυτόχρονα από κρίση πανικού. Θα βουτήξουν τα Xanax και θα αρχίσουν να τρέχουν με αλαλαγμούς προς πάσα κατεύθυνση. Ναι σύντροφοι, είναι γεγονός, ζούμε ανάμεσα από φλώρους και τσάμπα μάγκες, βουρ στο ψητό.
Το τι κινητό, πορτοφόλι και πανωφόρι θα μαζέψουμε δεν λέγεται..και τα δωράκια μας θα κάνουμε και στα άλογα θα δώσουμε και άμα πέσει και καμιά παραπάνω μέρες που είναι κομμάτια να γίνει, Αληθινά κομμάτια, θρύψαλα.
Κι όμως, όσο θλιβερές και αν είναι αυτές οι διαπιστώσεις δεν μου καίγεται καρφί. Τους βλέπω, τους παρατηρώ όπως προφανώς κάνουν και εκείνοι και τους λυπάμαι όσο με λυπούνται έως εκεί. Δεν ανήκω στον κόσμο τους και δεν μου πέφτει λόγος..απλά πόνεσαν τα τσαουλιά μου με όσα αντικρίζω.
Η πολιτική παρένθεση ολοκληρώθηκε διαπαντός. Είναι ανούσιο και επικίνδυνο να τους περιγράφουμε το μέλλον, τα νέα διευρυμένα μοντέλα διαβίωσης και τον μεταναρχισμό. Κατανοήστε το τώρα που είναι σχετικά νωρίς, θα σας τσακίσουν και δεν θα καταλάβετε το πως και το γιατί..αν δεν με πιστεύεται ελάτε να με συναντήσετε προσωπικά, έχω πληγές παντού να γλύψουμε παρέα.
Δεν είναι έτοιμοι, ποτέ δεν ήταν άλλωστε. Δεν ήταν σαρκοβόροι, τώρα έγιναν και αλήθειες πολλές δεν σηκώνουν, να έχετε τον νου σας.
Επιστροφή στην παράλληλη πορεία. Πεθύμησα την γειτονιά μου στις τελευταίες παραγράφους του κειμένου. Που είναι οι ουσίες μου..ο αδάμαστος raver ουρλιάζει μέσα μου και πολύ καλά κάνει. Μονολογεί με την φωνή μου και ο σύντροφος απέναντι έχει σταματήσει πια να στρίβει μπάφους και ψάχνεται για το μπουφάν του σε ένα ανέμελο. Όπα σου λέει, έχει και τέτοια το μενού της ηθικοπλαστικής διεργασίας ;; Ε βέβαια αδερφέ, αλλάξαμε πίστα, άλλο πολιτική ιδεολογία άλλο Underground.
Το περιθώριο δεν πολιτικοποιείται. Στα Θεμέλια επικρατούν τάσεις που δημιουργούν κουλτούρες, τέχνη, και ήχους..θρησκείες και ιδεολογήματα, παλαιοημερολογίτες και νέο εποχίτες τους έχουμε χεσμένους. Εμείς είμαστε αλλού αδερφέ, γιατί μαστουρώνουμε ρεμπέτικα και εξιστορούμε εξωγήινα. Stoners, η φυλή που δεν την άγγιξε ποτέ το χάσμα γενεών. Μικροί μεγάλοι μες την κραιπάλη από την μια εποχή στην άλλη. Κάπου εδώ όμως ζυγώνει και η φωνή του αναγνώστη..
-Ρε Λιάκο που το πας;
-Που το πάω αδερφέ ε; Στον διάδρομο με τε πορτραίτα, στον αριστερό τοίχο, σε εκείνους που μας αποχωρίστηκαν γιατί τότε έπρεπε. Και τώρα...όχι μην μου πεις; Δεν μας φτάνουν οι πενηντάρες εμπειροπαρθένες με τους ανύπαρκτους που αποφάσισαν στα γεράματα να μάθουν στα ρουθούνια τους γράμματα θα επιστρέψουν και οι δικοί μας πρώην συγκάτοικοι των Θεμελίων; Επίφοβη επιλογή..βρε πλάσματα, είναι δοκιμασία σκληρή, είστε σίγουροι ότι την χρειάζεστε; Θυμάστε τα πόσα πάθατε την τελευταία φορά τότε; Κατανοείτε ότι κουβαλάτε βαριά κουλτούρα και γνώση όσο αναφορά την χρήση ουσιών, τυχόν λάθη θα σας καταστήσουν ασυγχώρητους.
Raver υπήρξες, psychedelic, έφτασες τα σαράντα εξι και ασκείς πλέον την κομμωτική μακριά από τις ουσίες και εμάς τόσα χρόνια, τι διάολο σε έπιασε. Μην παίζεις απροπόνητη, άψυχα, γιατί με διώχνεις κρατώντας με αλυσοδεμένο. Πρόσεχε συντρόφισσα, μεγαλώσαμε και εγώ έχω παιδί στα 17, δεν είμαι παιδί και αν είναι να παίξω το κάνω με ενήλικες όχι με παλιμπαιδίζοντες. Θα πάω στην κουζίνα να την πιω..υπεύθυνα, τα υπόλοιπα είναι πρόβλημα σου μαζί με τα όποια όρια σου.
Την τελευταία τετραετία, χάρη στην μίζερη πλασματική ευμάρεια του απεγνωσμένου νέο λούμπεν βλαχοκιτς που κατακλύζει τούτο τον καταραμένο τόπο, βιώσαμε εμείς οι συνειδητοποιημένοι ναρκομανείς, εμπειρίες για γέλια μέχρι δακρύων. Πόνεσαν τα αυτιά μας με τα λεγόμενα τους και παραλίγο να τυφλωθούμε από τα καμώματα τους που αντικρίσαμε...και καλά η μάστιγα των πενηντάρηδων κυρίων και κυουρίων που είδαν κοκαΐνη και έπεσαν με τα μούτρα..τόσα ήξεραν, τόσα κάνανε και καλώς έσπασαν μπροστά στα βράχια μας τα μούτρα τους. Κατανόησαν τι αντέχει το πετσί τους και αντίο, στο καλό και περαστικά τους! Εσείς όμως..ένα κομμάτι του εμείς, του τότε, γιατί ζυγώσατε το παζάρι καλές μου γεραλεπουδες;
Προσωπικά είχα πετάξει από την χαρά μου σαν ξανά ανταμώσαμε μετά από τόσα χρόνια! Εξυπακούεται, αδέρφια μου είστε παντοτινά, καμάρια μου...είτε μαγαζάτορες είτε υπάλληλοι και να γίνατε και πάλι εσείς κλέβετε την παράσταση από τους αστούς, εσάς λαχταρούν μέσα στην ανία τους και γουστάρω πολύ που τους τρελαίνετε! Επίσης μου άρεσε πολύ όταν με επισκεπτόσασταν που και που για να επανασυνδεθείτε με το ξέφρενο τότε σας διαμέσου εμου, του τελευταίου εναπομείναντα super mario της γενιάς σας...αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως απόλαυσα που ήρθατε κοντά μου τα τελευταία χρόνια και η αρμένικη σας βίζιτα, μαζί με το χάλι σας, δεν είχε τελειωμό.
Σας το είχα επισημάνει και προ δεκαπενταετίας όταν πρώτο μπλέξατε με κεθεάδες, κάτι άγια όρη και λοιπές αποτοξινωτικές παρά αιρέσεις..αν έχετε πάρει τετελεσμένη απόφαση έχει καλώς, πάντως να θυμάστε πως κάθε επόμενη επιστροφή σας στα Θεμέλια δεν θα είναι άλλη μιας σας επιστροφή, θα είναι καταστροφή.
Πρώτον..ο νέος κύκλος χρήσης θα σε φέρει σταδιακά αντιμέτωπο με τα ίδια ακριβώς αδιέξοδα που είχες και τότε που ήσουν ναρκομανής, τα οποία οφείλεις να θυμάσαι. Δεύτερον..αν τυχόν είχες υπολείμματα υπέρ εγώ η μακριά από την χρήση έχτισες πάλι το αχυρένιο καστροπροσωπείο σου στην άμμο της ψευτιάς σου τότε μπράβο..ετοιμάσου να κατακερματιστείς, εσύ μαζί με εσένα...και να θυμάσαι ότι αυτό θα συμβαίνει μπροστά σε εμάς που σε ξέρουμε σαν κάλπικη δεκάρα, που σε έχουμε ξανά δει να το παθαίνεις, που σε αγαπάμε και δεν θέλουμε να ξεφτιλίζεσαι μπροστά μας.
Τρίτον και κυριότερων...αδερφέ μεγαλώσαμε και κουραστήκαμε να παρατηρούμε να ζεις μια ζωή μετεξεταστέος-στεα και ασταθής πηγαινελατζής. Σεβάσου μας..αντέξαμε όσα απέφευγες τόσα χρόνια μέσα στην αστική ασφάλεια του μεροκάματου σου. Σεβάσου εσένα, την εμπειρία σου, την ιστορία σου και μην ξεχνάς πως και τότε εμείς σε σώσαμε μικρο μου κοριτσάκι.
Σας τα είχα επισημάνει και παλαιότερα, τα γνωρίζεται και ηλικιακά τουλάχιστον οφείλατε να είστε συνειδητοποιημένοι. Ναι, μου είχατε λείψει και καταχάρηκα που σας ξανά είδα από κοντά...άλλωστε μπορεί να νομίζατε πως δεν σας φαινόταν όμως είχατε τόσο ανάγκη την επαφή μαζί μας. Βέβαια άργησα να καταλάβω πως δεν μοιραζόμουν άλλον έναν κύκλο μαστούρας με παλαιούς φίλους από τα ψυχεδελικά 90's αλλά μια φρικτή εικόνα πτώσης..εκείνων που κάποτε μας αποχωρίστηκαν για να μοιάσουν στους γονείς τους που μισούσαν και επέστρεψαν μετανιωμένοι, γεμάτοι τοξικότητα, για να πεθάνουν δίπλα στους φίλους που λάτρεψαν.
Απελπισία...όμως σιγά σιγά στρώνατε με την βοήθεια μου. Σας ξεχρέωσα τα μαγαζιά, διόρθωσα με τους λογιστές σας τα κακό διαχειρισμένα ταμεία σας, χάραξα ταιριαστές επαγγελματικές κατευθύνσεις στις άνυδρες υπαλληλικές καριέρες σας μετατρέποντας σας από τυροπιτούδες σε ξενοδόχες και από πρώην κατάδικους σε ιδιοκτήτες ανθοπωλείων! Σας αγόρασα ρούχα, παπούτσια, πανωφόρια, βιβλία, δίσκους, αυτοκόλλητα, σκύλους, στρώματα έπιπλα, κινητά τηλέφωνα..ενώ ταυτόχρονα σας πήγα διακοπές, σας κάθισα σε σοβαρές πολυθρόνες, σας μύησα στον αφρώδη οίνο και στα εκλεκτά εδέσματα και κυρίως φρόντιζα πάντα η όποια σας ψυχοανεπάρκεια να μην περνά απαρατήρητη.
Μου είναι αδύνατον να χαϊδεύω αυτιά...είμαι τόσο χρήσιμος και δοτικός, λαχταρώ τόσο να με συνετίζουν για το αληθινό μου καλό που αδιαφορώ για τυχόν δάκρυα που κυλάνε για το κάλο μας. Έχω σκατόστομα είναι γεγονός..όπως όλοι οι επτανήσιοι, όπως όλοι οι αστάθμητοι παράγοντες.
Ρε συντρόφισσα έφτασες 38 χρονών, είσαι όμορφη, ποθητή και δεν έχεις βιώσει ακόμα μια έστω οκτάμηνη σταθερή, σοβαρή σχέση με ένα παλικάρι η με μια κοπέλα; Μήπως φταις και εσύ κάπου, μήπως σε παίρνουν χαμπάρι ότι είσαι λίγο γκαγκά; Της το λες και γίνεται χαμός..χεστήκαμε, στον επόμενο.
Σύντροφε..στα πενήντα πέντε έφτασες..έφαγες τα σίδερα με το κουτάλι κι ακόμα δεν κατεύνασες τα κόμπλεξ που φόρτωσες στον φίλο που λάτρεψα και λαχταρούσα επί δεκαετίες την πρόοδο του; Ψόφα, τράβα στα μοναστήρια, κανε παρέα με χίπστερς, κανε ότι είναι απαραίτητο ώστε να μην ξανά παρουσιαστεί η θλιβερή, αθεράπευτη ψυχομιζέρια σου ενώπιον μου.
Καλέ φιλενάδα μου γλυκιά...εσύ που κάποτε συγκλόνισες επί δεκαετίες τα ανδρικά πλήθη, δεκαετίες που είναι βαθιά χαραγμένες πάνω σου ανεξίτηλα, που πας να ξανά πλασαριστείς και τι να φιγουράρεις, τα απομεινάρια μιας ζωής; Παίξε το σοφή, μην δείχνεις τα πετσιά σου από εδώ και από εκεί, σιτέψαμε πια σοβαρέψου, μην γίνεσαι νούμερο.
-Δεν ξέρεις τι λες, είσαι πολύ πίσω. Με δέκα πηδιεμαι καθε βραδυ στο διαδικτυο, παιρνουν τα μονιτορ φωτια..δυο χιλιομετρα dick pics εχω μαζεψει και που'σαι ακομα.
-Πως είπες φιλενάδα; Αι μωρή πήδα στο κενό οικειοθελώς πριν σε πετάξει κάνα τσόλι αρπαγμένο...ουστ ρε φαταούλα της ύπαρξης σου, ζόμπι ε ζόμπι.
Ε ναι, έχει και συνέχεια..δεν είναι μόνο ότι την ρουφάνε την σκόνη δίχως να κατανοούν τι κάνουν, μετά πλάθουν και φαντασίες με μουλάρια πράσινα και γαϊδουράκια μπλε.
-Αμάν, λίγο να κάτσω αδερφέ μου διότι με αυτά που ακούω έχω σκοτοδίνες. Θες δηλαδή να μου πεις ότι εν τέλη δεν έχεις λευχαιμία; Καλά ρε μαλάκα το έχεις κάψει τελείως; Ρε στα σαράντα οκτώ σου χρόνια δεν βρήκες άλλο τρόπο να μονοπωλήσεις το ενδιαφέρον μας και επέλεξες τον χειριστικό οίκτο του άρρωστου ενώ είσαι υγιέστατος; Λοιπόν άκου τελειωμένε ψυχάκια..μιας και μένεις Χαϊδάρι, τράβα στο Δρομοκαΐτειο, χτύπα το κουδούνι της πύλης και μόλις σου ανοίξουν χώσου την μέσα οικειοθελώς και μην τυχόν ξεμυτίσεις γιατί στην άναψα, έχω βαρεθεί πια να χειροδικώ.
Ο επόμενος παρακαλώ..κάθε ανύπαρκτος έχει δικαίωμα να μας απαγγείλει τα ερωτήματα του; Τι θέλεις σύντροφε να μάθεις; Πόσα χρέη μου δημιούργησε η μακροχρόνια χρήση κοκαΐνης καθόσον εσύ έλειπες στο αστικό ταξίδι του ξενέρωτου; Τίποτα, μηδέν, μάρτυς μου ο θείος Στηβ..και τώρα η σειρά μου να σε ρωτήσω. Εσύ πως τα πήγες σαν καθαρός στην νορμάλ ζωή σου, καλά, τα πιάσαμε τα λεφτά μας; Τι, πως είπες; Δυο καταναλωτικά δάνεια σκασμένα 15000 ευρώ έκαστος, 3700 ΔΕΗ και 2800 κοινόχρηστα; Σου τα εξιστορούν με χάρη κιόλας οπότε είσαι αναγκασμένος να διακόψεις αυστηρά.
Άκου κάλε μου φίλε..τότε που απομακρύνθηκες από τον κόσμο της αλήθειας, των Θεμελίων του Underground για να ακολουθήσεις την αστική σου κατάντια ξέρεις γιατί δεν χρωστούσες μια; Διότι χωρίς λεφτά στον κόσμο των ουσιών δεν ψωνίζεις. Αληθινά λογικά πράγματα. Αυτό σε κούρασε..που έβρισκες λίγα και γέμιζες με πολλά την ξερή σου κεφαλή. Απέναντι που σε έφτασες καθαρό, νόμιζες πως ναρκωτικά είναι οι ουσίες..αλλά εν τέλη διαπίστωσες πως το σκληρότερο ναρκωτικό για σένα είναι η λυγουρια των κενών σου και όχι η κοκαΐνη. Άλλαξες πίστα πια, σνιφαρίζες διαφημίσεις και πατροναρισμένες νέο ανάγκες..στα δωκανε και βερεσέ και είδες επιτέλους το φως σου..όμως σου κόψανε το ρεύμα.
Λοιπόν, θύμα του εαυτού σου κατανόησε τα κάτωθι. Θα σου πάρω από μπροστά το πιάτο, θα σου συνδέσουμε πειρατικά το ρεύμα και εφόσον δεν έχεις άντερα να κάνεις κάτι ηρωικό και παράτολμο για τα χρέη σου..διακανόνισε τα, πιάσε δουλειά στου Μασούτη και τσούκου τσούκου σάπισε μακριά μας. Κανε μας την χάρη, όχι άλλη αποσύνθεση. Απαιτώ να επανέλθει το κάρβουνο..Γιατί ρε Νίκο τους είπες να σταματήσουν!
Τι, έχουμε και άλλη συντρόφισσα στην σειρά; Τι συμβαίνει για πες μας..χώρισες μετά από έξι χρονιά γάμου ε; Μουνόπανο και αυτός μάλιστα. Καλά, ρούφα την μυτιά σου και σε ρωτώ μετά...είσαι χάι τώρα, μπράβο..ας παίξουμε λοιπόν ένα παιχνίδι..σου δίνω δυο κόλλες χαρτί..γράψε μου στην μια τι είναι γυναίκα και στην άλλη τι είναι ο άντρας. Πρόσεξε μην τολμήσεις να μου γράψεις τίποτα σάχλες, ουσία θέλω, ειλικρίνεια...πως είπες, φώναξε το αξιέπαινη καριόλα μου. Δεν έχεις ιδέα..και για τα δυο φύλλα στα σαράντα σου..και μου παντρεύτηκες κιόλας και ο άλλος νόμιζε ότι ζούσε την σχέση σας..ενώ ήταν ξύπνιος στον εφιάλτη σου και τώρα τριγυρνάει ημισαλεμένος. Μην ανησυχείς, λίγες διακοπές χρειάζεσαι μαρη και θα συνέλθεις...που θα σε στείλω; Στα γκούλαγκ μαρη συντρόφισσα, στα γκούλαγκ να σπας κοτρόνια μέχρι η στέπα να γίνει ροζ με πρίντ ζεμπρέ..ψυχάκι μου ανοργασμικό..που μου θες και παντρολογήματα!
Αδέρφια μου τι πάθατε; Τι διάολο σας έκαναν τόσα χρόνια που λείπατε, πως σας κατάντησαν έτσι; Όλα σας τα ρώτησα. Αφουγκράστηκα, κατανόησα, θεράπευσα και ορμήνεψα..ώσπου μια μέρα, όταν πια δεν άντεχα άλλο να σας στηρίζω πάνω στις στενές μου πλάτες, σας αποτίναξα και καταποντιστήκατε. Τραγικό, αυτοισοπεδωθήκατε.
Είχατε χάσει πια αυγά και πασχάλια, σας ευνούχισε τόσο το προσποιητό του αστισμού που επιλέξατε να υπηρετήσετε με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί και η επαφή σας με την rave κουλτούρα που είχατε μεγαλώσει ώστε να αντλείται κουράγιο..χάσατε την ηθική της ανηθικότητας σας ανάμεσα στους λοβοτομημένους συν αστούς σας και η ρίζα σας νέκρωσε! Όταν πριν λίγα χρόνια την επικαλεστήκατε από δήθεν απόγνωση και νοσταλγία αποδείχθηκε δόλος..αστείος ουδόλως.
Κοκαΐνη, αυτό αποζητούσατε μόνο, αυτό σας είχε απομείνει στο μυαλό από το τότε σας, τίποτα άλλο. Κι ήρθατε σαν αφιονισμένοι να βρείτε την καλύτερη κάτω στα Θεμέλια, στα παλαιά σας λημέρια. Είχατε ακόμα το δικαίωμα..επίτιμα μέλη του διαδρόμου, τιμημένοι πρωταγωνιστές των αναμνήσεων μας που σας καλωσορίσαμε. Μας ξανά συναντήσατε, σας επανεκτιμήσαμε και τώρα κρύβεστε γδαρμένοι από τα ίδια μας τα χέρια μακριά μας.
Χαϊβάνια..διαβάστε τα κάτωθι με προσοχή και φροντίστε να τα βάλετε βαθιά μέσα στον πάτο των περιορισμένων εγκεφάλων σας. Τα ναρκωτικά δεν είναι ούτε μυθιστόρημα του Μπουρνόβα ούτε ταινία του Νικολαΐδη. Τα ναρκωτικά είναι ο κόσμος που ξανά είδατε ζώντας δίπλα μας και μάλλον είχατε ξεχάσει.
Εδώ γίνονται μπούκες, σπάνε τζάμια, έχουμε νεύρα, πέφτουν κουτουλιές, σκαμπίλια, καρεκλίδια, γίνονται ξήγες άσχημες, απρόσμενες και μαγικές..γελάμε με την ψυχή μας, τρώμε με την ψυχή μας, πεινάμε με την ψυχή μας, γαμάμε με την ψυχή μας, πολεμάμε με την ψυχή μας, φιλιώνουμε με την ψυχή μας, πορευόμαστε με την ψυχή μας και θα συνεχίσουμε έτσι όσο και να πονά, όσο αντέξουμε και ακόμα τόσα..και στην επόμενη ζωή ρε..και έξι τελάρα μήλα σας προσφέρουμε φεύγοντας, να τρώτε ένα την ημέρα μπας και κόψετε τα Xanax, άχρηστα όντα.
Ουστ από δω χάμω βρε ανύπαρκτα, στιγματισμένα της γενιάς μου. Λυπάμαι ειλικρινά που ίδρωνα δεκαετίες δίπλα σας στα dancefloor ανά τον κόσμο. Κρίμα τις περιουσίες που πετάξαμε για να διοργανώνουμε ψυχεδέλεια μπας και σας αφυπνιστεί ο νους! Ο νους ξεφτιλισμένα όντα, όχι η αιμορροΐδα σας.
Τα drugs είναι το μποστάνι μου, βγαίνω και θερίζω, κρίνω και αποθαρρύνω υπεύθυνα και συμβουλές, επισημάνσεις η εποικοδομητικά σχόλια δέχομαι μονάχα από σοβαρούς και αμετάπειστους της φυλής μας..παρακαλώ πολύ οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες κομπάρσοι ας βγάλουν τον μαύρο σκασμό.
Ανακεφαλαιώνουμε για να μην μπερδεύονται οι νεόκοποι και για να μην λησμονούν τα παλαιότερα αποκαΐδια που είχαν καιρό να μας συναναστραφούν. Το Underground είναι ένας παράλληλος ζωτικός χώρος - ζωτικός οργανισμός που υφίσταται νομοτελειακά στην γεωμετρία της φύσης. Είμαστε τα Θεμέλια...και όποιο αδαές ζώον διερωτάται ακόμα στα σαράντα πέντε του αν υπάρχει Underground και τι σημαίνει, καλό είναι να συνεχίσει την καριέρα του στην cosmote που θα του παρέχει και καλές τιμές για τις διαδικτυακές του πορνό περιπέτειες και τους βιντεοσκοπημένους αυνανισμούς του..που επιμελείται καθόσον δίπλα του κοιμούνται αμέριμνες η γυναίκα και η κορούλα του. Άρρωστο ανωμαλάκι, παθητικέ ευνούχε, τράβα να γραφτείς στον ελευθεριακό Θεοδωράκη να πνιγείτε στο Ποτάμι παρέα με τους υπόλοιπους φλώρους..διότι αν συνεχίσεις να περιφέρεσαι ανάμεσα μας, ρουφιανάκι του ελέους, θα σε αφαλοκόψω προσωπικά..ουστ αμπελοφάσουλο, μου θες και δημοσιογραφία πανάθεμα σε, ανύπαρκτε.
Εδώ που φτάσαμε και με τον τόσο ερασιτεχνισμό και ασχετοσύνη που μας περιβάλλει ας αναφέρω και δυο τρία βασικά περί της πρακτικότητας της χρήσης ουσιών. Άντε πάλι χάνουμε τον χρόνο μας με τα αυτονόητα, τέλος πάντων. Λοιπόν...τα ναρκωτικά, οι ουσίες που εμείς, καλώς η κακώς τις αντιμετωπίζουμε σαν ουσία ζωής σε σαμάνικο επίπεδο...έχουν και τρόπο και κατάλληλο χρόνο και κυρίως λόγο για να ενταχθούν στην ζωή κάποιου καθιστώντας τον ορθό χρήστη.
Και κάπως έτσι...άλλοι πρέπει να αρχίσουν επειγόντως τα ναρκωτικά και κάποιοι άλλοι δεν χρειάζεται να τα δοκιμάσουν ποτέ. Άλλοι χρήστες πρέπει να ελαττώσουν τις δόσεις και άλλοι να τις αυξήσουν. Κάποιοι πρέπει να αποτοξινωθούν επειγόντως και κάποιοι άλλοι δεν θα χρειαστεί να μπουν στον κόπο ποτέ. Κάποιοι θα τρελαθούν, άλλοι θα πεθάνουν, κάποιοι θα περάσουν θαυμάσια και κάποιοι θα ζήσουν τον μεγαλύτερο εφιάλτη της ζωής τους. Το ξεκαθαρίσαμε και αυτό παιδάκια;
Τα ναρκωτικά είναι για τον καθένα η δίκη του εμπειρία η άγνοια. Προσωπικά για εμένα είναι ο τρόπος ζωής μου τα τελευταία 24 χρόνια και νιώθω ευλογημένος που με συνάντησαν οι ουσίες στην ουσία μου...και επειδή όλοι φανήκαμε πόσο πιστεύουμε όσα πιστέψαμε έως τώρα..και επειδή μέσα σε αυτά τα 24 χρόνια χρήσης, αλητείας, εγκλεισμών και καταποντισμών αναδύθηκε μια 17χρονη πλέον κόρη, υπέροχη, πανέμορφη, υγιέστατη και μαζί της και για χατίρι της όλη μου η λογοτεχνική έμπνευση..κάντε μου την χάρη να μετατοπίσετε λίγο τα σαρκία σας να περάσω και θα σας μοιράσει ο αδερφός Βραστάμ που ακολουθεί, γιασεμάκια και αντίδωρο ζυμωτό από τα άγια χεράκια του.
Ολοκληρώνοντας ένα έχω να πω. Όσοι λησμόνησαν η αμαύρωσαν το παρελθόν και την κουλτούρα τους, δηλαδή την παιδεία που ανακάλυψαν σαν παιδιά τότε, είναι άξιοι της μοίρας τους..και εύχομαι ολόψυχα να ζήσουν πολλά περισσότερα χρόνια από εμένα.
Ρε δήθεν, ρε ψωνάρες ντροπή σας, περάσατε και από την αλητεία κάποτε. Άιντε κρυφτείτε στους αχυρώνες της ανυπαρξίας σας, σκάψτε κάνα λαγούμι στην έρημο του νου σας και μπείτε μέσα να προσευχηθείτε για την ψυχή σας που δολοφονήσατε εν ψυχρώ.
Αθώα απολειφάδια που μου θέλατε άλλη μια γύρα στο απρόσμενο και μάλιστα σικέ..εδώ δεν έχει τέτοια φιλαράκι μου. Εδώ πεθαίνουμε και ανασταινόμαστε καθημερινά..μέσα στα ίδια μας τα πιώματα μέσα στα ίδια μας τα κείμενα. Εδώ δεν δημιουργούμε ούτε καταρρίπτουμε όρια..είμαστε οι οριακοί οι ίδιοι καταλαβαίνεις άνθρωπε μου;
Με λένε Βoy και ο πατέρας μου είναι ο Λιάκος Μπουρνόβας. Εσύ ποιος είσαι, ξέρεις; Aν ξέρεις αληθινά ποιος είσαι τότε να συστηθούμε εγκάρδια μιας και έκανες τον κόπο να έρθεις στον κόσμο μου. Μα αν δεν ξέρεις ακόμα ποιος είσαι, τότε μην με ζυγώνεις. Δεν κάνω παρέα με ερωτηματικά, είμαι άνθρωπος, όχι δίλημμα!
Είμαι ο Βοy και είχα αναπαυτεί στις σελίδες που με νανουρίζει ο πατέρας μου από το 2002...σκνίπες, μην με εξαναγκάσετε πάλι να εξέλθω ως χρυσίον από τους τόμους μου γιατί στενοχωριέται ο γερο Μπουρνόβας και έχει την καρδιά του και τα μαράζια του και θα σας πάρει ο διάολος άμα μου πάθει κάτι. Την επόμενη φορά που θα επικαλεστείτε τον Αλάστωρ δεν θα σας δαγκώσω..θα σας κατασπαράξω ολοσχερώς.
Καλή χρονιά να έχουμε και πάντα ελεύθεροι.
Δίχως Ίχνος Μεταμέλειας.
Ζήτω Εμείς, Ζήτω η Αριστοκρατική Αλητεία !!
ΥΓ. Αφιερωμένο στην Δανάη μου.
Να ήξερες πόσο μου λείπεις,
να ήξερα πόσο σου έλειψα...H.C. 888
-Λ.Μ.-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
«Γράφω αυτό το μανιφέστο για να δείξω ότι μπορεί κανείς να κάνει ταυτόχρονα αντίθετες ενέργειες στη διάρκεια μιας δροσερής ανάσας. Είμαι κατά των ενεργειών, και όσο για τη διαρκή αντίφαση ή την κατάφαση, δεν είμαι ούτε υπέρ ούτε κατά και δεν πρόκειται να εξηγήσω τί εννοώ γιατί μισώ τον κοινό νού. Είμαι κατά των συστημάτων. Το πιο αποδεκτό σύστημα είναι να μην έχεις κανένα σύστημα και καμιά αρχή. Ο εξαγνισμός του συνανθρώπου μας θα πραγματωθεί μετά από μια περίοδο ολοκληρωτικής παράνοιας και επιθετικότητας, σήμα ενός κόσμου που έχει αφεθεί για πάρα πολύ στα χέρια των εγκληματιών που ξεσκίζουν και καταστρέφουν τους αιώνες».
Τριστάν Τζαρά
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Τότε...
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Τώρα...
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Πάντα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου