Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Διαβάζοντας στο Μαύρο Σαλόνι -48-

                                               




            Υπάρχετε? Δηλαδή αυτή είναι η ζωή σας? Μέχρι εδώ μπορείτε μόνο,άλλο δρόμο δεν έχει ε? Αναρωτιέμαι για την κατάντια σας μα δυστυχώς λύση δε βρίσκω. Ποσοτικά το μέγεθος της πνευματικής σας λοβοτομής έχει αγγίξει το σημείο της μη αναστρέψιμης σήψης. Μια θλιβερή διαπίστωση που δε χωρά αμφισβήτηση.

             Εγκλωβισμένοι,ανήμποροι,καταντημένοι μα πάνω απ'όλα νεοέλληνες. Μια μίξη ανθρωποδίποδων, γαλουχημένων με έτοιμη, μασημένη τροφή που από γενιά σε γενιά άλλαζε στόμα. Ο γηραιότερος έφτυνε στο στόμα του επόμενου κι εκείνος στο παιδί του, με αποτέλεσμα να φτάσει να γίνει ένας ολόκληρος λαός φαφούτης. Εύκολη, μασημένη τροφή, η εγγύηση της "πεπατημένης", πολτός χωρίς κόκαλα. Η διαχρονικά αγαπημένη τροφή των Ελλήνων! Ελάχιστοι λαοί επέλεξαν σαν κυρίως πιάτο τον σκατοπολτό μα οι Έλληνες το κατάφεραν κι αυτό, να αφήσουν για ολάκαιρες δεκαετίες τα δόντια τους αχρησιμοποίητα. Σούπα όλα! Πολτός σε γερές μερίδες για τους φαφούτηδες αυτού του τόπου.

             Αυτούς εδώ τους έμαθαν να ρουφάνε και να καταπίνουν αμάσητα, δεν δάγκωσαν ποτέ τους. Βγήκαν εκεί κάτι λίγες φορές με τις κωμικοτραγικές φωνούλες τους να παραπονεθούν κι αυτό ήταν όλο. Κατόπιν επέστρεψαν στις θέσεις τους και συνέχισαν να αναμένουν τον πολτό,τη μασημένη τροφή της "πεπατημένης", δηλαδή το μόνο που γνωρίζουν να κάνουν καλά.

             Οι μερίδες μειώθηκαν μα αυτό δεν τους πτόησε και πολύ. Όμως οι "μεγαλομάγειροι" έκρυβαν κι άλλες εκπλήξεις πιο επώδυνες. Ξαφνικά λοιπόν ο πολτός καταργήθηκε για να αντικατασταθεί με ξεροπαξίμαδα σε σχήμα αντίδωρου. Όχι δεν ήταν φάρσα, είναι η πραγματικότητα που βιώνει αυτό το φαφούτικο έθνος μέσα στη λίμνη αίματος που κολυμπά.  Αναμενόμενο ήταν!
Πως να δαγκώσεις τα δύσκολα με σάπια δόντια? Πως να φας τα σίδερα και να ελευθερωθείς ?

             Τους παρατηρώ με πλήρη απάθεια να ματώνουν και άλλοι να ξεματώνουν πάνω στη μάταιη προσπάθεια που κάνουν για να γευτούν μια γονίτσα απ'το ξεροπαξίμαδο που τους παρέχουν. Στάζει το αίμα τους με ορμή κι εκείνοι συνεχίζουν, το αφήνουν να κυλά δίχως αντίδραση.
Αρχικά πίστεψα πως έχουμε να κάνουμε με έναν ξεκάθαρα μαζοχιστικό λαό όμως αυτό είναι φιλοφρόνηση μπροστά στο τελικό συμπέρασμα. Οι τύποι αυτοί, οι Έλληνες, ο λαός αυτού του τόπου, δεν είναι μαζοχιστές. Άλλωστε αυτή η ιδιότητα εμπεριέχει θάρρος και αντοχή, αρετές που ουδέποτε είχαν γαλανόλευκη απόχρωση. Δεν είναι μαζοχιστές, είναι απλά νεκροζώντανα νεοζόμπι με κανιβαλιστικές διαθέσεις.

             Αφήνουν το άιμα τους να κυλά όχι σαν ήρωες στη μάχη αλλά καθαρά για λόγους επιβίωσης. Κατ' αυτόν τον τρόπο μουλιάζουν το ξεροπαξίμαδο που τους παραχώρησαν και κατόπιν αποσπούν μικρά του κομμάτια με γεύση πτώμα. Ουσιαστικά σιγοτρώνε τα σωθικά τους σαν τις κατσαρίδες που όταν δεν έχουν τροφή χέζουν για να τραφούν από κει και να επιβιώσουν.

            Το σουρεάλ έγινε σπλάτερ κι εμείς παρατηρούμε τη μετάλλαξη αυτή με περίσσια προσοχή και πλήρη συναισθηματική απάθεια. Όσο κανιβαλίζετε την ίδια σας την ύπαρξη θα σας αφήσουμε να αυτοκαταστραφείτε χωρίς την παραμικρή ενόχληση. Αν όμως διανοηθείτε να κανιβαλίσετε εις βάρος μας τότε να ξέρετε πως θα αναμετρηθούμε μέχρις εσχάτων!

            Όλοι εμείς οι ελάχιστοι, οι λίγοι, οι πολλοί, εναντίον σας. Εμείς οι ανυπότακτοι, οι ρέμπελοι, οι αμετάπειστοι, εμείς που αισθανόμαστε, πονάμε, φιλάμε, ερωτευόμαστε, δακρύζουμε, εμείς που δε λησμονήσαμε τις διδαχές, που δεν προδώσαμε τα όνειρά μας, εμείς που ακόμα υπάρχουμε,χαμογελάμε και αντιστεκόμαστε,θα είμαστε ο παντοτινός σας εχθρός.

            Έτσι όπως τα καταφέρατε ηλίθιοι δίποδοι δεν υπάρχει πια αύριο. 'Ομως το ζοφερό μέλλον που σας όρισαν δε μας χωράει γι αυτό και θα αποδράσουμε. Τα δεσμά χάρισμά σας! Ως συνήθως η διαδικασία θα είναι βίαιη, επίπονη και εξοντωτική μα καλό θα είναι να θυμάστε νεκροζώντανοι δουλοπάροικοι πως η ύστατη χαοτική αναμέτρηση δεν μας φοβίζει.
Κανείς μας δεν θα επιδείξει επιείκεια σ' αυτή τη μάχη. Κανείς μας δε θα πολεμήσει για να επιβιώσει.
 

                                             Το σκοτάδι πύκνωσε,
                                             το  ξημέρωμα θαμπό,
                                             όπου και να βρίσκεσαι
                                             θα'ρθω να σε βρω.
                          
                                   Ουστ ρε μέτριοι που θέλετε και ποίηση...
            Αναρχία ρε κουφάλες, έως το όποιο τέλος, έως την όποια Ⓐρχή!!!!

                                                        -Λ.Μ.-

                                           
                           

Δεν υπάρχουν σχόλια :