Εσένα θέλουμε..Εσένα θέλουμε..!!!
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ!!!
Υποτίθεται πως οι εκλογές της περασμένης Κυριακής ήταν οι σημαντικότερες
της νεότερης μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου!! Τουλάχιστον έτσι τις βάφτισαν τα Μ.Μ.Ε. διαφημίζοντας νυχθημερόν την κρισιμότητα τους!! Προσπαθώντας με επίμονη, προπαγανδιστική τακτική, να πειθαναγκάσουν τον αηδιασμένο Έλληνα ώστε να συνδράμει άλλη μια φορά στην διαδικασία της εκλογικής ζωοπανήγυρις!!!
Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των εκλογών Μαΐου και Ιουνίου διαπιστώνουμε πως η βουλή
παρέμεινε επτακομματική και πέρα της αναδιανομής των ποσοστών μεταξύ των κομματομάγαζων, τα υπόλοιπα παρέμειναν ως είχαν!! Το μόνο που άλλαξε είναι η επικίνδυνα πολωμένη ψυχολογία του εκλογικού σώματος και το ποσοστό της αποχής που ευτυχώς, συνεχίζει να καλπάζει ανοδικά!! Αυτά είναι και τα δυο σημεία που θα μας απασχολήσουν στην συνέχεια του κείμενου!!
Όταν οι επιτελάρχες των κομματομάγαζων διαπιστώνουν πως το εκλογικό σώμα
παρουσιάζει σημάδια απέχθειας απέναντι στο πολιτικό περιβάλλον, επιστρατεύουν την μοναδική, διαχρονική, σύμμαχο τους, την πόλωση!! Με το που ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος διαίρεσαν περίτεχνα τον λαό σε δυο στρατόπεδα, το συντηρητικό, της δήθεν φιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας και το νεωτεριστικό του λίγο απ 'όλα αριστερού Σύριζα!! Η πόλωση ξεκίνησε και μάλιστα μακιγιαρισμένη επαγγελματικά με δεκάδες νεοεμφανιζόμενα ερωτήματα που καταχρηστικά πλασαρίστηκαν σαν επίμαχα διλήμματα!!!
Ξαφνικά ο Έλληνας πολίτης βρέθηκε αντιμέτωπος από το πουθενά με διλήμματα και κόντρα
διλήμματα που βομβάρδισαν επί ένα ολόκληρο μήνα, χωρίς έλεος, την ξεθωριασμένη του πραγματικότητα!! Νέα Δημοκρατία η Σύριζα, Ευρώ η Δραχμή, Ευρώπη η Έξοδος, Χρεωκοπία η Συνθηκολόγηση, Μνημόνιο η Αντιμνημόνιο, Σύριζα η Χάος, Ν.Δ. η Χάος, Κρατισμός η Ανάπτυξη, Αντώνης η Αλέξης...!! Αυτά και άλλα τόσα σκαρφίστηκε το σύστημα για να σπείρει την πόλωση στον άμοιρο και καταταλαιπωρημένο ελληνικό λαό!! Δυστυχώς ο Έλληνας ψηφοφόρος τσίμπησε στο εξουσιαστικό δόλωμα με αποτέλεσμα να χωρισθεί η κοινωνία μέσα σε λίγες εβδομάδες σε δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα!! Χάρη στις μεθοδεύσεις του συστήματος και την ιδεολογική ημιμάθεια του εκλογικού σώματος, μετά από 63 χρόνια, οι διαχωριστικές γραμμές του εμφυλίου έκαναν ξανά την εφιαλτική τους εμφάνιση!!
Η Νέα Δημοκρατία συσπείρωσε γύρω της το παραδοσιακό κεφάλαιο, τους
συνταξιοδοτημένους 70άρηδες που πάσχουν από ιδεολογική μαλάκυνση και τους επαρχιώτες
που πηγαίνουν για φραπεδιά με την τετράπορτη κούρσα γιατί η καρότσα του αγροτικού θεωρείται μπανάλ!! Ο Σύριζα με την σειρά του, συσπείρωσε τα νέο αναρριχώμενα τζάκια της εκκολαπτόμενης πλουτοκρατίας, τον συνδικαλιστικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ και τους σχεδόν βολεμένους 45άρηδες που εσχάτως έχουν ξεβολευτεί μιας και οι τιμές των Timberland δεν λένε να πέσουν!! Τελικά μετά από ένα μήνα φαιδρής και ύπουλης προεκλογικής διαμάχης, το κουτί ανέδειξε νικήτρια την Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 29,60% και 129 βουλευτές...ενώ ο Σύριζα ακολούθησε με ποσοστό 26,89 και 71 βουλευτές!! Δηλαδή διπλή επιτυχία για το σύστημα! Διότι και το συμβόλαιο εξουσίας του
Σαμαρα ξεπληρώθηκε χαρίζοντας ικανοποίηση στις δυτικές στοές, άλλα και η επένδυση των Αμερικανών για την επόμενη ήμερα, έδειξε πως αποδίδει καρπούς!! Ε ναι, ο Άλεξ θα είναι το όποιο μέλλον αυτού του τόπου!!
Προσωρινά όμως η εξουσία παραμένει στους συνήθης ύποπτους, την Νέα Δημοκρατία
και το αποδεκατισμένο ΠΑΣΟΚ!! Η πολιτική παραδοξότητα του ελληνικού φαινομένου σε όλο της
το μεγαλείο!! Μωρέ γέλασε με αυτές τις εκλογές και ο κάθε νοήμων μη ψηφοφόρος...!!!
Τον Μάιο ήταν οι εκλογές της οργής που ανέδειξαν την αποχή πρώτη με ποσοστό 34,90%!!
Τον Ιούνη ήταν οι σημαντικότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών αλλά η αποχή έκοψε και πάλι πρώτη το νήμα της νίκης με το θριαμβευτικό ποσοστό του 37,54%!! Νομίζω πως το μήνυμα είναι παραπάνω από ξεκάθαρο...ένας στους τρεις Έλληνες έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί τις διατροφικές του συνήθειες...Τέρμα το κουτόχορτο!!!
Απλοί σκεπτόμενοι Έλληνες, ψυχές που σέβονται ακόμα τον εαυτό τους, αυτόνομοι ελεύθεροι πολίτες, περήφανοι άνθρωποι, αναρχικοί, επαναστάτες, αντιεξουσιαστές, ιδεολόγοι και φυσικά σύσσωμη η αριστοκρατική αλητεία, έλαμψαν δια της απουσίας τους από τα εκλογικά κέντρα συγκεντρώσεως, άβουλων δίποδων!! Είμαστε 3.724.358 άνθρωποι και αυτό αδέρφια, όσο και να θέλουν να το υποβαθμίσουν δεν θα τα καταφέρουν! Υπάρχουν ελεύθερες ψυχές που δεν αρκούνται στο ν 'αλλάξουν μονάχα την πελατειακή τους προτίμηση ανάλογα με τις προσφορές του εκάστοτε κομματομάγαζου!! Υπάρχουν πλέον εκατομμύρια Έλληνες που αληθινά προσπερνούν τις ευκαιριακές κομματικές προτιμήσεις, επιλέγοντας την καθολική αλλαγή στην στάση ζωής τους!! Αναζητώντας και μάλιστα αδιαπραγμάτευτα, ελευθεριά, αυτό-οργάνωση και αυτό-διεύθυνση στην καθημερινότητα τους!! Διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα του να ζήσουν ακυβέρνητοι!!!
Όσο για τους πρώην συντρόφους μας του ευρύτερου εναλλακτικού χώρου που
κατρακύλησαν των ιδεολογικών τους αρχών ( αν είχαν τελικά κάτι τέτοιο στα ξεροκέφαλα τους κάνεις δεν γνωρίζει ) να υπενθυμίσουμε πως...Αντισυστημική ψήφος δεν υπάρχει, όπως και δεν υπάρχει δύναμη επαναστατικής ανατροπής που να μετράει τον εαυτό της με εκλογικά ποσοστά!! Έτσι για να μην μπερδευόμαστε οι αγωνιστές με όσους και όσες φόρεσαν τα καλά τους για να ανεμίσουν στο Σύνταγμα υφασμάτινα σημαιάκια, κυρίζια, ε κυρίζια!!!
Αδέρφια, σύντροφοι και συντρόφισσες, ο δρόμος που χαράξαμε, η στάση ζωής που
οικοδομήσαμε, βασίστηκαν σε αγώνες που σημάδεψαν ανεξίτηλα το ίδιο μας το είναι!! Εμείς, που πριν καιρό περισυλλέξαμε το τίποτα και μ 'αρχηγό μας τον κανένα, συνεχίζουμε σήμερα, την πορεία προς το δικό μας αύριο!! Χωρίς οράματα, μας αρκεί ο σκοπός!! Όσοι ψάχνουν μια θεσούλα στην ελπίδα μας βλέπουν σαν τους απέναντι!! Αν κρίνω από τον καθαρότατο ορίζοντα..μάλλον τις πλάτες μας κοιτάζουν πάλι!!! ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ - ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΑ!!!
-Λιάκος Μπουρνόβας-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Κάποτε ήμουν συνηθισμένος άνθρωπος
Καθόμουν πλάι στη φασολιά του πατέρα μου
Τρώγοντας τα δάχτυλα της σοφίας.
Τα πουλιά κατέβαζαν γάλα.
Όταν μπουμπούνιζε κρυβόμουν κάτω από μια
επίπεδη πέτρα.
Η μάνα των στομάτων δεν μ’ αγάπησε.
Ο γέρος μίκρυνε κι έγινε κούκλα.
Ω είμαι πολύ μεγάλη για να πάω προς τα πίσω:
Γάλα πουλιού τα πούπουλα,
Της φασολιάς τα φύλλα μουγκά σαν χέρια.
Σ’ αυτό το μήνα ταιριάζει το ελάχιστο.
Οι νεκροί ωριμάζουν στ’ αμπελόφυλλα.
Μια κόκκινη γλώσσα υπάρχει ανάμεσά μας.
Μάνα, κρατήσου έξω απ’ την αυλή μου,
Γίνομαι άλλη.
Σκυλοκεφαλή, καταβροχθιστή:
Τάισέ με τα μούρα του σκοταδιού.
Τα βλέφαρα δεν θα κλείσουν. Ο χρόνος
Ξετυλίγει το ατέλειωτο λαμπύρισμά του
Απ’ τον μεγάλο αφαλό του ήλιου.
Πρέπει να το καταπιώ ολόκληρο.
Κυρία, ποιοί ειν’ αυτοί οι άλλοι μέσα στο φεγγαριού τον κάδο –
Ναρκωμένοι απ’ το πιοτό, τα μέλη τους στήνουν καυγά;
Σ’ αυτό το φως το αίμα είναι μαύρο.
Για πες μου τ’ όνομά μου.
-SYLVIA PLATH-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν,μ 'ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα μ 'ακούς
Το χαμένο μου το αίμα και το μυτερό,μ 'ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι πού τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει,μ 'ακούς
Είμ 'εγώ,μ 'ακούς
Σ 'αγαπώ,μ 'ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σού φορώ
Το λευκό νυφικό τής Οφηλίας, μ 'ακούς
Πού μ 'αφήνεις, πού πας και ποιος, μ 'ακούς
Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ 'αντάρτες απόμαχους
Από τι να 'ναι πού έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στο μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω
Πού δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό
Μόνος και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί
νεογέννητο
Μόνος, και ας είμ 'εγώ η πατρίδα που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο
Μόνος,ο αέρας δυνατός και μόνος τ 'ολοστρόγγυλο
Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ 'άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο
.Θα πενθώ πάντα -- μ 'ακούς; -- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο
-Οδυσσέας Ελύτης-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί κεφαλοκαύκι άχυρο. Αλίμονο!
Οι στεγνές φωνές μας, όταν ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες και ανόητες σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι.
Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση.
Αυτοί που πέρασαν με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο
Βασίλειο
μας θυμούνται-αν καθόλου- όχι ως χαμένες
βίαιες ψυχές, μα μονάχα ως κούφιους ανθρώπους
τους βαλσαμωμένους ανθρώπους….
«…αυτή είναι η νεκρή χώρα αυτή είναι του κάκτου η χώρα
εδώ τα πέτρινα είδωλα σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω από το σπίθισμα σβησμένου άστρου…
-Τόμας Σ. Έλιοτ-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησε μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ
με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.
-RΑINER MARIA RILKE-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ψηλό τριαντάφυλλο της παλίρροιας
όλες μου οι επιθυμίες ποτίστηκαν
τριαντάφυλλο αναγνωρισμένο στο κλάμα
Μαθαίνω όλα που μου λες μπορώ να τα καταλάβω
η σκέψη σου είναι χωρίς ντροπή σκέψη στην ψηλή φωνή
Σιωπα το αφελές θαύμα
και η κλωστή στη βελόνα
όλη ήταν διαχυμένη
ο σκοτεινός άνεμος καθαρίζει
τη θάλασσα και τον ήλιο
Η αναπνοή σου ετοιμάζει τις απανήσεις μου
ακούω τον άνεμο ξέρω αυτό που λες
και συνδέω τους θορύβους που σου δίνουν ζωή
πάνω σε ένα δρόμο που η ηχώ χτυπάει σε όλες τις καρδιές
αν και η πόρτα και τα παραθυρόφυλλα κλείσανε
η ατολμία μου ακούει τη βροντή των θορύβων
και οι μουγγοί ζητάνε να διλύσω τη νύχτα τους
ακούμε αυτό που κοιμάται σε μας ανέκφραστο
Θα διασχιστούν οι περιορισμοί μας
Ημουνα μακριά πεινούσα διψούσα για μια επαφή
Η αφή σου μοιάζει των καρπερών χωμάτων
των χωμάτων των εξαντλημένων
από τ όργωμα των αρότρων των βροχών και των καλοκαιριών
η αφή σου δημιουργεί ένα πρόσωπο από φύλλα
ένα σώμα χορταρένιο ένα σώμα πεσμένο σε ένα θάμνο
το χέρι σου με προστατεύει από τσουκνίδες κι από βάτους
Τα χάδια μου θεμελιώνουν τα όνειρά μου σε ένα μόνο
οξυδερκή και πιστό ένα όνειρο της διάρκειας
Γιατί σε αισθανόμουν καλύτερα τη νύχτα
Είχα ελευθερωθεί
Είχα γευτεί τον ουρανό , τη γή και την παλίρροια
αισθάνθηκα το αίμα το δέρμα την παγωνιά και το άχυρο
τα είχα όλα καταλάβει τ άγγιζα αναδειχνόμουν
ανάπνεα χρωματιζόμουν βάδιζα μιλούσα
και αναδημιουργόμουν
Είδα καθαρά μεσημεριάτικα παραδεχόμουνα τον ίσκιο
ήξερα χωριστά και ομαδικά τ 'αστέρια
και τα έργα των ανθρώπων
ήξερα να υπάρχω λιγότερο και πιο πολύ απ τον εαυτό μου
οι πέντε αισθήσεις μου κάνανε θέση στη φαντασία
Η φαντασία έμεινε στη σκέψη
κι εμείς κατέχουμε μια έκτη αίσθηση
-Πωλ Ελυάρ-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ!!!
Υποτίθεται πως οι εκλογές της περασμένης Κυριακής ήταν οι σημαντικότερες
της νεότερης μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου!! Τουλάχιστον έτσι τις βάφτισαν τα Μ.Μ.Ε. διαφημίζοντας νυχθημερόν την κρισιμότητα τους!! Προσπαθώντας με επίμονη, προπαγανδιστική τακτική, να πειθαναγκάσουν τον αηδιασμένο Έλληνα ώστε να συνδράμει άλλη μια φορά στην διαδικασία της εκλογικής ζωοπανήγυρις!!!
Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των εκλογών Μαΐου και Ιουνίου διαπιστώνουμε πως η βουλή
παρέμεινε επτακομματική και πέρα της αναδιανομής των ποσοστών μεταξύ των κομματομάγαζων, τα υπόλοιπα παρέμειναν ως είχαν!! Το μόνο που άλλαξε είναι η επικίνδυνα πολωμένη ψυχολογία του εκλογικού σώματος και το ποσοστό της αποχής που ευτυχώς, συνεχίζει να καλπάζει ανοδικά!! Αυτά είναι και τα δυο σημεία που θα μας απασχολήσουν στην συνέχεια του κείμενου!!
Όταν οι επιτελάρχες των κομματομάγαζων διαπιστώνουν πως το εκλογικό σώμα
παρουσιάζει σημάδια απέχθειας απέναντι στο πολιτικό περιβάλλον, επιστρατεύουν την μοναδική, διαχρονική, σύμμαχο τους, την πόλωση!! Με το που ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος διαίρεσαν περίτεχνα τον λαό σε δυο στρατόπεδα, το συντηρητικό, της δήθεν φιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας και το νεωτεριστικό του λίγο απ 'όλα αριστερού Σύριζα!! Η πόλωση ξεκίνησε και μάλιστα μακιγιαρισμένη επαγγελματικά με δεκάδες νεοεμφανιζόμενα ερωτήματα που καταχρηστικά πλασαρίστηκαν σαν επίμαχα διλήμματα!!!
Ξαφνικά ο Έλληνας πολίτης βρέθηκε αντιμέτωπος από το πουθενά με διλήμματα και κόντρα
διλήμματα που βομβάρδισαν επί ένα ολόκληρο μήνα, χωρίς έλεος, την ξεθωριασμένη του πραγματικότητα!! Νέα Δημοκρατία η Σύριζα, Ευρώ η Δραχμή, Ευρώπη η Έξοδος, Χρεωκοπία η Συνθηκολόγηση, Μνημόνιο η Αντιμνημόνιο, Σύριζα η Χάος, Ν.Δ. η Χάος, Κρατισμός η Ανάπτυξη, Αντώνης η Αλέξης...!! Αυτά και άλλα τόσα σκαρφίστηκε το σύστημα για να σπείρει την πόλωση στον άμοιρο και καταταλαιπωρημένο ελληνικό λαό!! Δυστυχώς ο Έλληνας ψηφοφόρος τσίμπησε στο εξουσιαστικό δόλωμα με αποτέλεσμα να χωρισθεί η κοινωνία μέσα σε λίγες εβδομάδες σε δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα!! Χάρη στις μεθοδεύσεις του συστήματος και την ιδεολογική ημιμάθεια του εκλογικού σώματος, μετά από 63 χρόνια, οι διαχωριστικές γραμμές του εμφυλίου έκαναν ξανά την εφιαλτική τους εμφάνιση!!
Η Νέα Δημοκρατία συσπείρωσε γύρω της το παραδοσιακό κεφάλαιο, τους
συνταξιοδοτημένους 70άρηδες που πάσχουν από ιδεολογική μαλάκυνση και τους επαρχιώτες
που πηγαίνουν για φραπεδιά με την τετράπορτη κούρσα γιατί η καρότσα του αγροτικού θεωρείται μπανάλ!! Ο Σύριζα με την σειρά του, συσπείρωσε τα νέο αναρριχώμενα τζάκια της εκκολαπτόμενης πλουτοκρατίας, τον συνδικαλιστικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ και τους σχεδόν βολεμένους 45άρηδες που εσχάτως έχουν ξεβολευτεί μιας και οι τιμές των Timberland δεν λένε να πέσουν!! Τελικά μετά από ένα μήνα φαιδρής και ύπουλης προεκλογικής διαμάχης, το κουτί ανέδειξε νικήτρια την Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 29,60% και 129 βουλευτές...ενώ ο Σύριζα ακολούθησε με ποσοστό 26,89 και 71 βουλευτές!! Δηλαδή διπλή επιτυχία για το σύστημα! Διότι και το συμβόλαιο εξουσίας του
Σαμαρα ξεπληρώθηκε χαρίζοντας ικανοποίηση στις δυτικές στοές, άλλα και η επένδυση των Αμερικανών για την επόμενη ήμερα, έδειξε πως αποδίδει καρπούς!! Ε ναι, ο Άλεξ θα είναι το όποιο μέλλον αυτού του τόπου!!
Προσωρινά όμως η εξουσία παραμένει στους συνήθης ύποπτους, την Νέα Δημοκρατία
και το αποδεκατισμένο ΠΑΣΟΚ!! Η πολιτική παραδοξότητα του ελληνικού φαινομένου σε όλο της
το μεγαλείο!! Μωρέ γέλασε με αυτές τις εκλογές και ο κάθε νοήμων μη ψηφοφόρος...!!!
Τον Μάιο ήταν οι εκλογές της οργής που ανέδειξαν την αποχή πρώτη με ποσοστό 34,90%!!
Τον Ιούνη ήταν οι σημαντικότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών αλλά η αποχή έκοψε και πάλι πρώτη το νήμα της νίκης με το θριαμβευτικό ποσοστό του 37,54%!! Νομίζω πως το μήνυμα είναι παραπάνω από ξεκάθαρο...ένας στους τρεις Έλληνες έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί τις διατροφικές του συνήθειες...Τέρμα το κουτόχορτο!!!
Απλοί σκεπτόμενοι Έλληνες, ψυχές που σέβονται ακόμα τον εαυτό τους, αυτόνομοι ελεύθεροι πολίτες, περήφανοι άνθρωποι, αναρχικοί, επαναστάτες, αντιεξουσιαστές, ιδεολόγοι και φυσικά σύσσωμη η αριστοκρατική αλητεία, έλαμψαν δια της απουσίας τους από τα εκλογικά κέντρα συγκεντρώσεως, άβουλων δίποδων!! Είμαστε 3.724.358 άνθρωποι και αυτό αδέρφια, όσο και να θέλουν να το υποβαθμίσουν δεν θα τα καταφέρουν! Υπάρχουν ελεύθερες ψυχές που δεν αρκούνται στο ν 'αλλάξουν μονάχα την πελατειακή τους προτίμηση ανάλογα με τις προσφορές του εκάστοτε κομματομάγαζου!! Υπάρχουν πλέον εκατομμύρια Έλληνες που αληθινά προσπερνούν τις ευκαιριακές κομματικές προτιμήσεις, επιλέγοντας την καθολική αλλαγή στην στάση ζωής τους!! Αναζητώντας και μάλιστα αδιαπραγμάτευτα, ελευθεριά, αυτό-οργάνωση και αυτό-διεύθυνση στην καθημερινότητα τους!! Διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα του να ζήσουν ακυβέρνητοι!!!
Όσο για τους πρώην συντρόφους μας του ευρύτερου εναλλακτικού χώρου που
κατρακύλησαν των ιδεολογικών τους αρχών ( αν είχαν τελικά κάτι τέτοιο στα ξεροκέφαλα τους κάνεις δεν γνωρίζει ) να υπενθυμίσουμε πως...Αντισυστημική ψήφος δεν υπάρχει, όπως και δεν υπάρχει δύναμη επαναστατικής ανατροπής που να μετράει τον εαυτό της με εκλογικά ποσοστά!! Έτσι για να μην μπερδευόμαστε οι αγωνιστές με όσους και όσες φόρεσαν τα καλά τους για να ανεμίσουν στο Σύνταγμα υφασμάτινα σημαιάκια, κυρίζια, ε κυρίζια!!!
Αδέρφια, σύντροφοι και συντρόφισσες, ο δρόμος που χαράξαμε, η στάση ζωής που
οικοδομήσαμε, βασίστηκαν σε αγώνες που σημάδεψαν ανεξίτηλα το ίδιο μας το είναι!! Εμείς, που πριν καιρό περισυλλέξαμε το τίποτα και μ 'αρχηγό μας τον κανένα, συνεχίζουμε σήμερα, την πορεία προς το δικό μας αύριο!! Χωρίς οράματα, μας αρκεί ο σκοπός!! Όσοι ψάχνουν μια θεσούλα στην ελπίδα μας βλέπουν σαν τους απέναντι!! Αν κρίνω από τον καθαρότατο ορίζοντα..μάλλον τις πλάτες μας κοιτάζουν πάλι!!! ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ - ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΤΑ!!!
-Λιάκος Μπουρνόβας-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Κάποτε ήμουν συνηθισμένος άνθρωπος
Καθόμουν πλάι στη φασολιά του πατέρα μου
Τρώγοντας τα δάχτυλα της σοφίας.
Τα πουλιά κατέβαζαν γάλα.
Όταν μπουμπούνιζε κρυβόμουν κάτω από μια
επίπεδη πέτρα.
Η μάνα των στομάτων δεν μ’ αγάπησε.
Ο γέρος μίκρυνε κι έγινε κούκλα.
Ω είμαι πολύ μεγάλη για να πάω προς τα πίσω:
Γάλα πουλιού τα πούπουλα,
Της φασολιάς τα φύλλα μουγκά σαν χέρια.
Σ’ αυτό το μήνα ταιριάζει το ελάχιστο.
Οι νεκροί ωριμάζουν στ’ αμπελόφυλλα.
Μια κόκκινη γλώσσα υπάρχει ανάμεσά μας.
Μάνα, κρατήσου έξω απ’ την αυλή μου,
Γίνομαι άλλη.
Σκυλοκεφαλή, καταβροχθιστή:
Τάισέ με τα μούρα του σκοταδιού.
Τα βλέφαρα δεν θα κλείσουν. Ο χρόνος
Ξετυλίγει το ατέλειωτο λαμπύρισμά του
Απ’ τον μεγάλο αφαλό του ήλιου.
Πρέπει να το καταπιώ ολόκληρο.
Κυρία, ποιοί ειν’ αυτοί οι άλλοι μέσα στο φεγγαριού τον κάδο –
Ναρκωμένοι απ’ το πιοτό, τα μέλη τους στήνουν καυγά;
Σ’ αυτό το φως το αίμα είναι μαύρο.
Για πες μου τ’ όνομά μου.
-SYLVIA PLATH-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν,μ 'ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα μ 'ακούς
Το χαμένο μου το αίμα και το μυτερό,μ 'ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι πού τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει,μ 'ακούς
Είμ 'εγώ,μ 'ακούς
Σ 'αγαπώ,μ 'ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σού φορώ
Το λευκό νυφικό τής Οφηλίας, μ 'ακούς
Πού μ 'αφήνεις, πού πας και ποιος, μ 'ακούς
Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ 'αντάρτες απόμαχους
Από τι να 'ναι πού έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στο μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω
Πού δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό
Μόνος και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί
νεογέννητο
Μόνος, και ας είμ 'εγώ η πατρίδα που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο
Μόνος,ο αέρας δυνατός και μόνος τ 'ολοστρόγγυλο
Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ 'άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο
.Θα πενθώ πάντα -- μ 'ακούς; -- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο
-Οδυσσέας Ελύτης-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
σκύβοντας μαζί κεφαλοκαύκι άχυρο. Αλίμονο!
Οι στεγνές φωνές μας, όταν ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες και ανόητες σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι.
Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση.
Αυτοί που πέρασαν με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο
Βασίλειο
μας θυμούνται-αν καθόλου- όχι ως χαμένες
βίαιες ψυχές, μα μονάχα ως κούφιους ανθρώπους
τους βαλσαμωμένους ανθρώπους….
«…αυτή είναι η νεκρή χώρα αυτή είναι του κάκτου η χώρα
εδώ τα πέτρινα είδωλα σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω από το σπίθισμα σβησμένου άστρου…
-Τόμας Σ. Έλιοτ-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησε μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ
με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.
-RΑINER MARIA RILKE-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ψηλό τριαντάφυλλο της παλίρροιας
όλες μου οι επιθυμίες ποτίστηκαν
τριαντάφυλλο αναγνωρισμένο στο κλάμα
Μαθαίνω όλα που μου λες μπορώ να τα καταλάβω
η σκέψη σου είναι χωρίς ντροπή σκέψη στην ψηλή φωνή
Σιωπα το αφελές θαύμα
και η κλωστή στη βελόνα
όλη ήταν διαχυμένη
ο σκοτεινός άνεμος καθαρίζει
τη θάλασσα και τον ήλιο
Η αναπνοή σου ετοιμάζει τις απανήσεις μου
ακούω τον άνεμο ξέρω αυτό που λες
και συνδέω τους θορύβους που σου δίνουν ζωή
πάνω σε ένα δρόμο που η ηχώ χτυπάει σε όλες τις καρδιές
αν και η πόρτα και τα παραθυρόφυλλα κλείσανε
η ατολμία μου ακούει τη βροντή των θορύβων
και οι μουγγοί ζητάνε να διλύσω τη νύχτα τους
ακούμε αυτό που κοιμάται σε μας ανέκφραστο
Θα διασχιστούν οι περιορισμοί μας
Ημουνα μακριά πεινούσα διψούσα για μια επαφή
Η αφή σου μοιάζει των καρπερών χωμάτων
των χωμάτων των εξαντλημένων
από τ όργωμα των αρότρων των βροχών και των καλοκαιριών
η αφή σου δημιουργεί ένα πρόσωπο από φύλλα
ένα σώμα χορταρένιο ένα σώμα πεσμένο σε ένα θάμνο
το χέρι σου με προστατεύει από τσουκνίδες κι από βάτους
Τα χάδια μου θεμελιώνουν τα όνειρά μου σε ένα μόνο
οξυδερκή και πιστό ένα όνειρο της διάρκειας
Γιατί σε αισθανόμουν καλύτερα τη νύχτα
Είχα ελευθερωθεί
Είχα γευτεί τον ουρανό , τη γή και την παλίρροια
αισθάνθηκα το αίμα το δέρμα την παγωνιά και το άχυρο
τα είχα όλα καταλάβει τ άγγιζα αναδειχνόμουν
ανάπνεα χρωματιζόμουν βάδιζα μιλούσα
και αναδημιουργόμουν
Είδα καθαρά μεσημεριάτικα παραδεχόμουνα τον ίσκιο
ήξερα χωριστά και ομαδικά τ 'αστέρια
και τα έργα των ανθρώπων
ήξερα να υπάρχω λιγότερο και πιο πολύ απ τον εαυτό μου
οι πέντε αισθήσεις μου κάνανε θέση στη φαντασία
Η φαντασία έμεινε στη σκέψη
κι εμείς κατέχουμε μια έκτη αίσθηση
-Πωλ Ελυάρ-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
