Διαβάζοντας στο Μαύρο Σαλόνι -34-

Απαιτείται αυτοσυγκέντρωση...!

Η πόλωση που τους δέρνει...!!!

Από το 1974 έως σήμερα, οι Έλληνες έχουν ανταποκριθεί ψηφίζοντας σε 13 

κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις! Σε αυτές τις αναμετρήσεις, επτά φορές έχει επικρατήσει

η Νέα Δημοκρατία και έξι φορές το ΠΑΣΟΚ! Αλλά εν προκειμένω σημασία έχει ότι το

 συνολικό ποσοστό των δυο αυτών κομμάτων, ουδέποτε υπολείφθηκε του 77%...

Μάλιστα στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1985, 1989, 1993, 2000 και 2004 το συνολικό

 ποσοστό των δυο κομμάτων ξεπέρασε το 85%...και σε μια εξ αυτών, τον Νοέμβριο του 1989, 

ήταν τέτοια η πόλωση που δημιουργήθηκε ώστε το άθροισμα Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ σχεδόν άγγιξε το 87%!!

Αναπόφευκτα λοιπόν, προκύπτουν δυο πικάντικα ερωτήματα! Είναι δυνατόν από τα επίπεδα του 

80% - 85% ξαφνικά να κατρακυλήσει το ποσοστό των δυο μεγάλων εξουσιαστικών συνδυασμών στα επίπεδα του 40% που καταγράφεται από τις σημερινές δημοσκοπήσεις;; Έχει αποδειχθεί πως τις τελευταίες ημέρες προ των εκλογών, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δημιουργούν ένα ύπουλο κλίμα πολώσεως το οποίο λειτουργεί υπέρ τους και είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξουν να κάνουν το ίδιο και τώρα! Ο Έλληνας θα αποφύγει την λούμπα η και πάλι θα πέσει μέσα οικειοθελώς;;!

Αναπάντητα ερωτήματα για σοβαρούς λύτες και ασφαλίτες! Οι τελευταίοι έχουν πολύ δουλειά

αυτή την προεκλογική εποχή...! Όπως και να 'χει η κάθε πρώτη φορά είναι επίφοβη και 

ο ανοργασμικός αστός ουδέποτε υπήρξε εραστής του νεωτερισμού! Παρόλο που τα δυο μεγάλα κόμματα έχουν κάνει τα πάντα για να απαξιωθούν ενώπιον του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την τελική τους εκλογική σμίκρυνση!

Οι εξουσιαστές διαλαλούν πως επιβάλλεται να πρυτανεύσει η λογική και εύχονται το εκλογικό σώμα να αντιδράσει με ωριμότητα! Η λογική, όσο πάει γίνεται και πιο οξύμωρη σ 'αυτό τον τόπο!

Ας μην εθελοτυφλούμε, σ 'αυτές τις εκλογές, διακυβεύεται η οντότητα του μέσου Έλληνα! 

Αυτού του υπνωτισμένου γίγαντα που τις τελευταίες δεκαετίες δηλητηρίασε το είναι του με 

φραπέ, μπουζούκι, τζιπάκι, κοψίδι, δανεικά και συνδικαλιστιλίκι! Ο Έλληνας που βάσισε την 

πορεία του στο βύσμα, την ημιμάθεια, τον ωχαδερφισμό και την ρεμούλα! Αυτός ο Έλληνας,

 καλείται σε λίγες βδομάδες να ξεπεράσει τον εαυτό του!! Καλείται να κόψει τον ομφάλιο λώρο

με τους κρατιστές σπόνσορες του, που τον ταΐζουν προκατασκευασμένα σκατά και επιτέλους να χαράξει πορεία προς την πρωτόγνωρη γι 'αυτόν λευτεριά!!

Πλέον ο μέσος Έλληνας, βιώνει μια πολύ σκληρή, χρηματοοικονομική χούντα που του 

στερεί την οικονομική ελευθερία...με σαφή προσανατολισμό τον τελικό του αφανισμό!! 

Δίχως οικονομική ελευθερία, δεν υπάρχει πολιτική ελευθεριά και προσωπική ανεξαρτησία....

κανείς δεν μπορεί να μαντέψει την αντίδραση του Έλληνα στις προσεχείς εκλογές του Μαΐου! 

Το σίγουρο είναι πως έχει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, να αποδείξει στον ίδιο του τον εαυτό,

 πως δεν είναι ο είλωτας της κατάντιας του! Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, θα κρίνει κατά

πολύ, το αν αξίζει να ασχολείται κανείς μ 'αυτό το παράδοξο έθνος η όχι..!!

Εμείς απλά να υπενθυμίσουμε, πως η πιο τίμια και λυτρωτική πράξη είναι η εκλογική απεργία!

 Οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη εκπροσώπησης!!

-Λιάκος Μπουρνόβας-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


 Δώσε έναν κόκκο ειρήνης να απολαύσεις
ένα βουνό δικαίωση
σαν κόκαλο αιωρούμενο σε σκύλο η αγάπη
που δείχνει τα δόντια της.
Εγώ ξεκρέμασα τη ζωή μου από κάθε προοπτική
πέταξα τα μανταλάκια απ' το σύρμα
τελευταία νότα της αληθοσύνης: η αθωότητα
ενυπάρχουσα στο άπειρο ο χρόνος
απορυθμίζει
σχηματίζει μέσα του
το αμάρτημα:
τη φοβερή διαιρετότητα.
Ζούμε θα πει αλητεύουμε στους αμέτρητους ήμερους
αλητεύουμε στα σώματα των απέραντων γυναικών
αλητεύουμε στη μιλιά μας
αλητεύουμε στην πείνα και στην ακάλεστη δίψα.

-Νίκος Καρούζος-


 *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


Ανυπόδητες οι νύχτες,
στο κορμί του χρόνου πεζοπορούν,
ματώνοντας άστεγα όνειρα
στα σκουριασμένα καρφιά μιας απώλειας.
Παγώνει ο άνεμος τις ανάσες,
παραδομένες λιποτακτούν από τα χείλη,
μετέωρες, αιωρούνται σαν πουλιά
που για ελευθερία να πετάξουν δίψασαν.
Τα νύχια μπήγω βαθιά στη σάρκα,
να φυλακίσω δυο δραπέτες δάκρυα,
να ξεπλύνω το δρόμο της επιστροφής
που με λαβωμένα αντίο έσπειρες.
Ικέτης το κορμί που πόθους μαρτύρησε
καίει μέσα στα σπλάχνα του το χθες
απελπιζόντας θροίσματα αισθήσεων
στον ξεβρασμένο ιδρώτα του μετώπου.
Νύχτα,
στο θάνατο κι απόψε δόθηκες.
Δική σου γέννα - άψυχη - εγώ..
αιώνια θνητή,
αιώνια να ηχώ στο ανέφικτο...

-Vasia Secretlife-


*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


 Ήθελες τόσο πολύ να βαδίσεις μες το έρεβος που έκρυβαν τα μάτια μου
Μα δεν κατάφερες ποτέ να βρεις τον δρόμο
Δεν κατάφερες ποτέ να δεις ποιος είμαι πραγματικά
Δεν με συνάντησες ποτέ...ήξερες απλά πως υπήρχα

Τώρα ο χρόνος φεύγει και παίρνει μαζί του την φλόγα σου
κι οι μοίρες σου υφαίνουν στείρα ζωή...σ' αδράχτι σπασμένο
Άσε με να νιώσω τη ζάλη στη σπείρα της ψυχής σου
πριν είναι αργά...πριν αρχίσει να γυρνάει αντίστροφα

Δεν έκρυβα ποτέ σκοτάδι μες τα μάτια μου...
απλά εσύ φοβόσουν ν' ανοίξεις τα δικά σου

-Χρήστος Καριώτης-


*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


Άφησα την πόρτα
της μοίρας μου ανοιχτή,
κορμί των πέντε ανέμων
μέσα μου να φωλιάσεις.
Ανεβοκατέβηκα την κλίμακα
των συναισθημάτων μου
μέσα στις στιγμές
μιάς δακρύβρεχτης σιωπής.
Κάτω από την μαρμαρυγή
φωτεινών αστέρων
έλαβα τα νετρόνια του Έρωτα
από την άβυσσο της ψυχής σου,
ηλεκτρισμένα συναισθήματα
να εφορμούν στα σώματά μας.
Σώματα που μείνανε
με μια ανεκπλήρωτη ανάγκη
κι άφησαν την αγάπη
ταριχευμένο πουλί να τα κοιτά.

-Τάσος Σταυρακέλης-


*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


Επίλογος ... Μνήμη
Σε λίγο πια δε θα υπάρχεις,
 μήτε σκόνη σε ότι ξεχασμένο δικό μου.
Η φλόγα έγινε στάχτη,
στον άνεμο που είχε τον καιρό να φυσήξει γύρω - γύρω ...
Τ' άνθη : χρώμα , ευωδιά ...περασμένα !
 Μια σιωπή πριν από τη θύμησή μας, μας απομονώνει .
Λόγια , λόγια ! Ακόμα λιγότερο, λιγότερο
σαν κύκλος στο νερό,
 παλμός που τάραξε τον ύπνο, πεθαίνοντας ...
 Άνθη της γιορτής, μαύρα μαλλιά, μάτια που ρίξαν αστέρια,
 πεφτάστερα του καημού μας !
 Λόγια όλ' αυτά που χάραξε στην άμμο, μεθυσμένο το χέρι μας ...

-Δ.Ι. Αντωνίου-