Έχουμε σπείρει τον καρπό της επανάστασης..!!!
ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ
Οι εξουσιαστές δεν φημίζονται για το ήθος και την τιμιότητα τους! Οι εξουσιαστές
είναι οι αδίστακτοι, αιμοσταγείς δολοφόνοι των λαών και στο νέο ταξικό παρόν που έχουν δημιουργήσει, δεν χρειάζεται πλέον να κρατούν ούτε τα προσχήματα!!
Κανείς νοήμων Έλληνας δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία πως στο τέλος θα
συμφωνούσαν και η χρηματοδοτημένη από την ευρωπαϊκή ένωση καταδίκη μας, θα γινόταν πραγματικότητα! Η νέα τάξη απέδειξε άλλη μια φορά πως δεν χρειάζονται πια πόλεμοι, αίμα και στρατιωτικές αποβάσεις...Αρκεί μια δεκαπεντάωρη σύσκεψη για να σκλαβωθεί μια πατρίδα!!
Οι εξουσιαστές αυτού του δύσμοιρου τόπου που ονομάζεται Ελλάς, δεν περίμεναν το φετινό καρναβάλι για να φορέσουν την στολή του δήμιου! Πάνε δεκαετίες που υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον μας..Απλά τώρα ολοκληρώνεται η αποστολή τους και αυτό προκαλεί την όποια κοινωνική αναταραχή! Άργησε αλλά τελικά μέχρι και ο αστός κατάλαβε πως καίγεται ο κώλος του!!
Είναι αξιοπερίεργο, αλλά τελικά η σκλαβιά αυτής της χώρας, που σχεδίασαν οι ανώτερες κάστες
των πολιτικών τεράτων, επετεύχθη χάρη στην αδηφαγία και τον διαχρονικό μαζοχισμό του
Έλληνα αστού!! Πρώτα του διάβρωσαν την σκέψη, κατόπιν του δηλητηριάσαν την κουλτούρα
της καθημερινότητας του και σταδιακά τον έθισαν στην οπιούχα προοπτική της κάλπικης
ευημερίας! Λύγισε και δυστυχώς παραδόθηκε στο εφήμερα γεμάτο στομάχι του και στα
πλουμίδια που απέκτησε με δόσεις!!!
Εμείς οι κάτοικοι των ιδεολογικών άκρων, δεν καταφέραμε ποτέ να συγκινήσουμε τον
νεοέλληνα αστό, με τα λόγια και τους αγώνες μας όλα αυτό τα χρόνια! Μας αντιμετώπιζαν
σαν ταραξιες που τους ξύπνησαν απ 'τον λήθαργο..μας ένιωθαν εχθρούς, γιατί αμφισβητούσαμε
το σαθρό οικοδόμημα του συστήματος που ήταν σκαρφαλωμένοι!!
Οι συχνές σεισμικές δονήσεις δεν τους προκαλούσαν ανησυχίες...οι ρωγμές και οι
ξεφτισμένοι σοβάδες του κρατισμού, δεν πτόησαν τον μαζοχισμό τους...ακόμα και τώρα
που όλα κατέρρευσαν πάνω στις ίδιες τους τις πλάτες, να είστε σίγουροι αδέρφια, πως οι περισσότεροι αστοί, εύχονται αμήχανα να είναι όλα αυτά που συμβαίνουν απλά ένα κακό όνειρο!!
Οι πιο συνειδητοποιημένοι από δαύτους, ανυπομονούν για τις επόμενες εκλογές και ελπίζουν σαν καλά προβατάκια, να βρεθεί σύντομα ο νέος μέγα ηγέτης, που θα μεταμορφώσει με μαγικά, την κατάντια σε προοπτική. Τόσo ανθρωπάκια είναι!!
Μην έχετε αδέρφια εμπιστοσύνη στην αστική νοοτροπία και μην αποσπάτε την αγωνιστική σας δράση με ανούσιες μαζικότητες! Συγκεντρωθείτε στους πυρήνες των διαπιστωμένων συντρόφων σας και συνεχίστε αδιάκοπα τα χτυπήματα, ενάντια στους δυνάστες των ονείρων μας! Όσοι αστοί ξεπεράσουν τα όρια τους και καταφέρουν να συνθλίψουν μέσα τους τον κακομοίρη βιοπαλαιστή, αντικαθιστώντας τον με τον περήφανο αγωνιστή, καλωσορίστε τους! Δώστε τους την ευκαιρία να συστρατευθούν στις επαναστατικές δυνάμεις...τους υπόλοιπους, που απλά διαμαρτύρονται με παράφωνες τσιρίδες, αγνοήστε τους! Μέτριους δεν έχει ανάγκη ο αγώνας!!
Συνεχίζουμε στους γνώριμους ρυθμούς μας...χωρίς να έχουμε καν ανάγκη την ελπίδα!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΝ ΚΑΝΕΝΑΝ!!
ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΗΤΕΣ!!!
-Λιάκος Μπουρνόβας-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ένα ποίημα είναι μια πόλη γεμάτη δρόμους κι υπονόμους, άγιους, ήρωες, τρελούς, αλήτες, γεμάτη καθημερινές κοινοτοπίες και ποτά, γεμάτη βροχές κι αστραπές κι ανεμοθύελλες. Ένα ποίημα είναι μια πόλη εμπόλεμη. Ένα ποίημα είναι μια πόλη κρεμασμένη απ 'τα ρολόγια. Ένα ποίημα είναι μια πόλη παραδομένη στη φωτιά. Ένα ποίημα είναι μια πόλη υπό κατοχή, τα κουρεία της γεμάτα πρόστυχους μπεκρήδες. Ένα ποίημα είναι μια πόλη όπου ο Θεός ιππεύει στους δρόμους γυμνός, σαν την λαίδη Γκοντίβα και τα σκυλιά γαβγίζουν μέσα στην νύχτα, κυνηγώντας τη σημαια..
-Τσάρλς Μπουκόφσκι-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
-Μπέρτολντ Μπρεχτ-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Πόθος
Καθώς να κύλησε ο πόθος απ 'τα μάτια μου
πάνω στο πρόσωπο και πάνω στον λαιμό της
καθώς να απλώθηκε σαν άνεμος στα στήθη της
και σαν βροχή στο δέρμα των μηρών της
καθώς να σύρθηκε ανάμεσα στα πόδια της
υγραίνοντας τις άκρες των χειλιών
και να υπάρχει τώρα πια μονάχα μέσα της
σαν μια μικρή συνωμοσία των λυγμών,
καθώς να βγήκε η ψυχή από τα σπλάχνα μου
και σπάραξε στο υπέροχο κορμί της
καθώς να χάθηκε ο κόσμος απ΄τα μάτια μου
και να 'ναι πια κομμάτι απ΄τη ζωή της........
-Βασίλης Κουστούδας-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Πάντα ένα πράγμα απέναντι από ένα άλλο,
πάντα ένα πράγμα τόσο ανώφελο όσο και το άλλο,
πάντα το αδύνατο τόσο ανόητο όσο και το πραγματικό,
πάντα το μυστήριο του βάθους τόσο βέβαιο
όσο και ο ύπνος του μυστηρίου της επιφανείας...
-Φερνάντο Πεσσόα-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Η μνήμη
Μηδαμινή και απέραντη του ήχου η γαλήνη, καθώς ξυπνά την ακοή με χιλιάδες άλλες
αισθήσεις που δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα.
Συμφωνημένη τελειότητα του πραγματικού, όπως το αγκάλιασμα της θάλασσας στο βράχο ή του κύματος, που σπάει ανεμπόδιστα τη σιωπή κάθε κόκκου της άμμου.
Η μνήμη ασθενική. Υποδύεται την αλήθεια σε ρόλους εκκολαπτόμενους : στο σιγοβάδισμα, στην απραξία ή την απόλαυση ή σε μια στιγμή κενή… Ξεγύμνωμα της κάθε λεπτομέρειας του ανικανοποίητου.
Ο χρόνος διάχυτος νυχτώνει για να ξημερώσει ακαθόριστα γύρω μου.
-Ανθοφίλη Τελωνιάτη-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Προσοχή, ακολουθεί το καλύτερο ποίημα του μήνα...
Δεν με πειράζει που το μήνυμα μου δεν πήρες
και ας τα δάκρυα μου γέμισαν εικοσιπέντε βαζάκια μπύρες.
Θέλω να ξέρεις δεν έκλαψα μόνο για σένα,
αλλά για δεκατρία χρονάκια που μείναν χωρίς δάκρυα ποτισμένα,
σε ένα δωμάτιο χωρίς κανένα,
σε μια ζωή χωρίς έμενα.
Δεν με πειράζει που το μήνυμα μου δεν πήρες,
άλλωστε θα λεγες φταιν οι ουσίες.
Μάθε λοιπόν μαλάκα
πως κλαίνε και στα τριάντα,
κι αν σου φαντάζει γελοίο,
του κλόουν δώσε μου το πτυχίο,
κι αν σου φαντάζει σωστό
πως να σε κάνω να το νιώσεις αυτό...
δεν είμαι ο μονός που κλαίει
δεν είμαι ο μόνος που πονά
δεν είμαι όμως κι αυτός που δεν του ξέρει τι φταίει
και στον άλλο ξεσπά.
Γιορτάζω σήμερα που έκλαψα σαν τότε που με έδωσαν στεγνά,
όταν σε ξένη πόρτα εκλιπαρούσα για λίγη γιατρειά.
Είμαι ελαφρύς ήρεμος και δεν φοβάμαι,
ποτάμι έγιναν όσα με γαμάνε,
πάμε ξανά απ την αρχή
στην γαμημένη την ζωή,
να μας φέρνει δάκρυ να μας πνίγει την οργή!!
-Σπύρος Νάκος-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ένα ποίημα είναι μια πόλη γεμάτη δρόμους κι υπονόμους, άγιους, ήρωες, τρελούς, αλήτες, γεμάτη καθημερινές κοινοτοπίες και ποτά, γεμάτη βροχές κι αστραπές κι ανεμοθύελλες. Ένα ποίημα είναι μια πόλη εμπόλεμη. Ένα ποίημα είναι μια πόλη κρεμασμένη απ 'τα ρολόγια. Ένα ποίημα είναι μια πόλη παραδομένη στη φωτιά. Ένα ποίημα είναι μια πόλη υπό κατοχή, τα κουρεία της γεμάτα πρόστυχους μπεκρήδες. Ένα ποίημα είναι μια πόλη όπου ο Θεός ιππεύει στους δρόμους γυμνός, σαν την λαίδη Γκοντίβα και τα σκυλιά γαβγίζουν μέσα στην νύχτα, κυνηγώντας τη σημαια..
-Τσάρλς Μπουκόφσκι-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
-Μπέρτολντ Μπρεχτ-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Πόθος
Καθώς να κύλησε ο πόθος απ 'τα μάτια μου
πάνω στο πρόσωπο και πάνω στον λαιμό της
καθώς να απλώθηκε σαν άνεμος στα στήθη της
και σαν βροχή στο δέρμα των μηρών της
καθώς να σύρθηκε ανάμεσα στα πόδια της
υγραίνοντας τις άκρες των χειλιών
και να υπάρχει τώρα πια μονάχα μέσα της
σαν μια μικρή συνωμοσία των λυγμών,
καθώς να βγήκε η ψυχή από τα σπλάχνα μου
και σπάραξε στο υπέροχο κορμί της
καθώς να χάθηκε ο κόσμος απ΄τα μάτια μου
και να 'ναι πια κομμάτι απ΄τη ζωή της........
-Βασίλης Κουστούδας-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Πάντα ένα πράγμα απέναντι από ένα άλλο,
πάντα ένα πράγμα τόσο ανώφελο όσο και το άλλο,
πάντα το αδύνατο τόσο ανόητο όσο και το πραγματικό,
πάντα το μυστήριο του βάθους τόσο βέβαιο
όσο και ο ύπνος του μυστηρίου της επιφανείας...
-Φερνάντο Πεσσόα-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Η μνήμη
Μηδαμινή και απέραντη του ήχου η γαλήνη, καθώς ξυπνά την ακοή με χιλιάδες άλλες
αισθήσεις που δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα.
Συμφωνημένη τελειότητα του πραγματικού, όπως το αγκάλιασμα της θάλασσας στο βράχο ή του κύματος, που σπάει ανεμπόδιστα τη σιωπή κάθε κόκκου της άμμου.
Η μνήμη ασθενική. Υποδύεται την αλήθεια σε ρόλους εκκολαπτόμενους : στο σιγοβάδισμα, στην απραξία ή την απόλαυση ή σε μια στιγμή κενή… Ξεγύμνωμα της κάθε λεπτομέρειας του ανικανοποίητου.
Ο χρόνος διάχυτος νυχτώνει για να ξημερώσει ακαθόριστα γύρω μου.
-Ανθοφίλη Τελωνιάτη-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Προσοχή, ακολουθεί το καλύτερο ποίημα του μήνα...
Δεν με πειράζει που το μήνυμα μου δεν πήρες
και ας τα δάκρυα μου γέμισαν εικοσιπέντε βαζάκια μπύρες.
Θέλω να ξέρεις δεν έκλαψα μόνο για σένα,
αλλά για δεκατρία χρονάκια που μείναν χωρίς δάκρυα ποτισμένα,
σε ένα δωμάτιο χωρίς κανένα,
σε μια ζωή χωρίς έμενα.
Δεν με πειράζει που το μήνυμα μου δεν πήρες,
άλλωστε θα λεγες φταιν οι ουσίες.
Μάθε λοιπόν μαλάκα
πως κλαίνε και στα τριάντα,
κι αν σου φαντάζει γελοίο,
του κλόουν δώσε μου το πτυχίο,
κι αν σου φαντάζει σωστό
πως να σε κάνω να το νιώσεις αυτό...
δεν είμαι ο μονός που κλαίει
δεν είμαι ο μόνος που πονά
δεν είμαι όμως κι αυτός που δεν του ξέρει τι φταίει
και στον άλλο ξεσπά.
Γιορτάζω σήμερα που έκλαψα σαν τότε που με έδωσαν στεγνά,
όταν σε ξένη πόρτα εκλιπαρούσα για λίγη γιατρειά.
Είμαι ελαφρύς ήρεμος και δεν φοβάμαι,
ποτάμι έγιναν όσα με γαμάνε,
πάμε ξανά απ την αρχή
στην γαμημένη την ζωή,
να μας φέρνει δάκρυ να μας πνίγει την οργή!!
-Σπύρος Νάκος-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου