Διαβάζοντας στο Μαύρο Σαλόνι -17-

Κάποια από τα κείμενα, τα ποιήματα και τις παροτρύνσεις που ακούστηκαν στην

εκπομπή "Το Μαύρο Σαλόνι", την Πέμπτη 24/11/2011 στον rockxs.com

 Να πεθαίνουμε έτσι,

όπως παλιά τον είδα να πεθαίνει,

τον φίλο, που βλέμματα και λάμψεις

θεϊκές έριχνε πάνω στη σκοτεινή νεότητά μου:

ζωηρός και βαθύς,

ένας χορευτής μέσα στη μάχη

-Φ. Νίτσε-

 *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Αδέρφια ποτέ δεν φανταζόμουν ότι τέλη Νοέμβρη του 2011 θα μουρμούριζε ο λαός εθνομπανάλ τσιτάτα! Κι 'όμως το ''Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή'', όχι μόνο είναι επίκαιρο αλλά η διαχρονικότητά του τσακίζει κυριολεκτικά συνειδήσεις!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 «Το πρώτο σου χρέος εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους... Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιό τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει...».

Νίκος Καζαντζάκης

 *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Αιχμηρά συνθήματα από τους τοίχους των Αθηνών...

-Λευτεριά στα όνειρα  (το ρομαντικό)

-Το ζωνάρι θα το σφίξουμε στο λαιμό σας καθάρματα ( το εύστοχο)

-Σκατά στην δημοκρατία σας  ( διαχρονική αξία)

-Σεξ η Τέφρα  (το απόλυτο)

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Οι δύο Πρόεδροι , αρχηγοί κρατών , τα είπανε!! Εξαντλήσανε όλα τα θέματά τους ( στο φιλικό τραπέζι τους, κλεισμένοι, βρίσκονται οι χαρτοφύλακες με τα ιδεώδη τους ) , οι αμοιβαίοι στόχοι τους έχουν επιτευχθεί! Πρώτο και κύριο, βέβαια, να διαγράψουν την ειρήνη // για το καλό των δύο κρατών , αλλά να διατηρήσουν // μαζί της και τους τοπικούς πολέμους , πράγμα // που θα συμβάλλει στην ειρήνη τους . // Πριν χωριστούν // μετά που αγκαλιάστηκαν , χωρίς να κάνουν λάθος // πήρε ξανά ο καθένας τους το χαρτοφύλακά του // απ' το τραπέζι . ( Αλλά και λάθος να κάναν , δεν θα πείραζε ).

Νικηφόρος Βρεττάκος

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΟΝΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ!!!

Επαναστάτες φοιτητές της Χιλής

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Υποκλινόμαστε στον ογκόλιθο της πολιτικής Παπακωνσταντίνου που ανακοίνωσε πως εξετάζεται η ηλεκτρική διασύνδεση ελληνικών νησιών με τουρκικά δίκτυα! Μάλιστα δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα ''Χουριέτ'' , πως έτσι ίσως ξεπεραστούν και τα πρόσφατα πολιτικά προβλήματα των δυο χωρών!! Ενώ καταλήγει πως πάντα θέλαμε να διασυνδέσουμε τα νησιά με την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά υπάρχει μια πιθανότητα να τα διασυνδέσουμε τελικά με τουρκικά δίκτυα!! ΟΡΓΙΟ!! Στο τέλος σύντροφοι θα καταντήσει ο ελληνικός λαός να φωνάζει -Ναι στο ξεπούλημα, όχι στην αυτοκτονία!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Η πιο έντονη και παραγωγική ζωή του πολιτισμού διαδραματίζεται στα άκρα, 

στα σύνορα των αυστηρά καθορισμένων περιοχών ( εκεί που γειτνιάζουν με άλλες )

και όχι στο μέσο όπου τα πράγματα ορίζονται από την καθαρότητα τους!!

Μιχαήλ Μπάχτιν

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Μην ξεχνάτε σύντροφοι, πως η ζωή συρρικνώνεται η μεγεθύνεται, σε αναλογία

με το θάρρος του καθενός!! Γι 'αυτό κρατήστε τις θέσεις στην πρώτη γραμμή!! 

Ούτε βήμα πίσω μην κάνετε στους αγώνες σας!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα είναι αυξημένες κατά 17%!! Έτσι όπως πορευόμεθα μάλλον

το ποσοστό θα αυξηθεί κι άλλο!! Μα λύπη δεν νιώθω!! Διότι ξέρετε ποιοι φουντάρουν

στις οικονομικές κρίσεις;; Οι πλαδαρές αστικές ψυχές που χρωστάνε στις κάρτες τους 

και κάνα δυο σοβαρά ένοχοι! Οι τελευταίοι από σπόντα!! Δηλαδή άχρηστοι αντί επαναστάτες!!

Στο καλό να πάνε λοιπόν!! Ζωή σε μας σύντροφοι!!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Η έσχατη σιτοδεία

Στο όφελος του ξυραφιού

η λέξη πάχνη

βρέχει τις ωμοπλάτες

τα μάτια της πόλης

βρέχει με αρτηρίες

και τα οικήματα των ρωγμών

όλα

συθέμελα

λησμονούν τη δροσιά της εφηβείας.

Θνητή ιστορία

της ανάστασης

εναγκαλίζομαι το χαμό

όπως το μέλι

στην πείνα των αστεριών.

Διαμένω σε λέξεις

σε άδεια πατώματα λέξεων

βομβίζω ρήματα πέτρες

με όσφρηση κεραυνών

από σχισμένα χαρτιά ποίησης

χθες γεννήθηκα

σήμερα διαστέλλομαι

αύριο υποσιτίζομαι

με όνειρα.

Το ποιητρόνι  
-Διονύσης Μαρίνος-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Σπούδασα την κυκλοφορία των δρόμων/ έμαθα την ανατομία της δυστυχίας! Χάος δεν υπάρχει. Μονάχα πληγή! Τίποτε δε με ξεγελάει, σ’ ανήμερη είμαι πάλη με τον όλεθρο, το χνώτο της απελπισίας απωθώ… Αν δεν παλέψω, πώς να βγω από τη δυστυχία, να σμίξω μες στον κίνδυνο την αυριανήν ημέρα  ν’ αγγίξω το σφυγμό της, να βγω να περπατήσω στους δρόμους της  να φιλήσω τα άτια της ανάμεσα από λάμψεις και βροχές  και να της πω πως δεν χάθηκα- κανείς μας δε χάθηκε- σφίγγοντάς της επάνω μου παράφορα ώσπου να γίνει τώρα, ώσπου να γίνει σάρκα μου, καθώς χιμώ και πέφτω με το στερνό παλμό ξεμανταλώνοντας τον ήλιο.”

Bύρων Λεοντάρης

 *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Κύμα του πόθου που σκάει πάνω στο κύμα ,το ορμητικό ρεύμα τον 

παρέσυρε και το φιλί του βρήκε το δικό της ,

και ενώ οι ιτιές του ποταμού υψώνονταν και τέντωναν τα κλαδιά τους

από τη μια όχθη ως την άλλη ,εκείνοι ένιωθαν προφυλαγμένοι στη μακαριότητα μιας σπηλιάς ,

που στην αναπαυτική της ηρεμία ησύχαζε η γαλήνη της αιώνιας λίμνης...

και ήταν ,τόσο απαλά το είπε, νιώθοντας πως πνίγεται και δεν μπορεί πια να ανασάνει,

αναζητώντας μόνο την ανάσα της ,ναι ,ήταν μια απόμακρη κραυγη ,

ναι, τον άκουσε να λέει σ 'αγαπώ ,

κι άνοιξε έτσι που σαν κοχύλι της λίμνης ανοίχτηκε ,

κι εκείνος βυθίστηκε μέσα της πνιγμένος..........

Μπροχ - Οι υπνοβάτες-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Οι χτύποι του ρολογιού

τυχαίνει να μου θυμίζουν

μια συνέλευση

στριμωγμένων αναμνήσεων

και ιδρωμένων , αχνών φόβων

αργά το βράδυ

σ 'ένα στενό για αυτούς παρελθόν.

Τυχαίνει επίσης

να γελούν

με την καθιστή μου υποταγή

στην τύχη

που κρατάω στα κρυφά

μια άκρη απ' το φόρεμά της

μην γλιστρήσει στο μελάνι μου

και ξεκινήσω πάλι

να γράφω για σένα.

Δεν έχω λέξεις..

τα 'χουμε πει αυτά

ο κόσμος ζητάει να ντυθεί

για να αρέσει.

Κλάψε - Πόνος - Φαΐ

ήταν η μέρα σήμερα

σαν ένα φάρμακο που έπρεπε να πιω!

Μamihla

 *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Τον καιρό που πολλές δυνάμεις μου απασχολούνται

με το να κρατήσουν τον εαυτό μου

θα ήταν παράλογο

να παραπονιέμαι ότι σε έχω χάσει...

εξάλλου ξέρω ότι είσαι στου απλωμένου μου χεριού

τα ακροδάχτυλα

και δεν φαντάζεσαι πόση σημασία έχει

...κι ας μην τα βγάζω πέρα

Ανώνυμη έμπνευση από το blog επαναστατικό ποιηταριάτο... αφιερωμένο στην Γκεηλ!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Εκεί που εσύ πέφτεις και σπαρταράς

από το κρύο,

ο σπόρος που φύτευα στον αφαλό σου όλο το καλοκαίρι

θα πετάξει το πρώτο του φύλλωμα.

όταν θα ‘χω κοιμηθεί, όταν θα ‘χω φύγει,

όταν θα ’χω πεθάνει για σένα

και θα ’χει περάσει καιρός

το λουλούδι αυτό θα είναι η συνέχεια μου πάνω στο σώμα σου

τότε θ ’αρχίσει ένας ολοκαίνουριος κύκλος

πιο σκληρός από τον προηγούμενο

όπου η απουσία μου θα φανερώσει το ανεστραμμένο και συμπληρωματικό μου είδωλο

το οποίο θα αντικαταστήσει εκείνο που έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σου

να ξέρεις ότι την επόμενη φορά που θα κρυφτεί ο ήλιος

εγώ θα γεννιέμαι πάνω στο σώμα σου.

και όταν ο ήλιος ξαναβγεί την άνοιξη

αρχίζει η περίοδος αναπαραγωγής μου

ώστε όταν τον επόμενο χειμώνα ξανακρυφτεί,

να ζήσω στο σώμα κάποιου άλλου

Κωστής Λιερός

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 Ένας σοφός γέρος έλεγε πως κάθε άνθρωπος πρέπει να ακολουθεί το ρυθμό μέσα του, ακόμη και αν μείνει πίσω ή φύγει μόνος μπροστά. Δεν υπάρχει κάποιο μονοπάτι άλλωστε, μόνο πορείες που μοιάζουν με παιδικές μουτζούρες. Άλλες έντονες και με χοντρή γραμμή, να τονίζουν τα κύρια ρεύματα, και άλλες μικρές, σύντομες, ή και έξω από το χαρτί. Η επανάληψη σε μια παράξενη εποχή που όλα αλλάζουν στη στιγμή, για άλλους είναι πίστη, για άλλους αδιαφορία και για άλλους μια όμορφη ονειρεμένη ζωή. Γεμάτη τίποτα. Αδιέξοδο!!

 Από το blog  -Η και Όχι- 

 *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Θα είμαι αναίσθητος

και ανέραστος.

Γιος του πόνου

και της ηδονής.

Γνήσιος απόγονος

της καλοσύνης

θα είμαι άκαρδος

Γεννημένος υπό συνθήκες φωτιάς.

 Άκαυστος! Γλοιώδης!

Μες τα υγρά ασφυκτιώντας

       Ιπτάμενος καπνός της απογοήτευσης

           βαρύς,στερεός,χτυπώντας με στα βράχια

ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΊΜΜΙΑ ΣΤΑΧΤΕΣ

θα είμαι καλά!

τη ζημιά έκανε: Dead Soul Poetry (σχεδόν)

 *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

(...) Ο χώρος και η σιωπή σμίγουν και γίνονται βάρος στην καρδιά. Μια ξαφνική αγάπη, ένα

μεγάλο έργο, μια αποφασιστική πράξη, μια σκέψη που μεταμορφώνει προκαλούν σε ορισμένες

στιγμές την ίδια ανυπόφορη αγωνία, ανάμεικτη μ' ακαταμάχητα θέλγητρα. Γλυκιά υπαρξιακή

αγωνία, εξαίσιο άγγιγμα ενός κινδύνου που δεν ξέρουμε τ' όνομά του, το ότι ζω σημαίνει άραγε πως

τρέχω προς το χαμό μου; Ας τρέξουμε πάλι χωρίς ανάπαυλα προς το χαμό μας. Είχα πάντα την

αίσθηση πως ζούσα στο πέλαγος, σε κίνδυνο, στην καρδιά μιας μεγαλόπρεπης ευτυχίας.

(1953)

Από το "Καλοκαίρι" του Αλμπέρ Καμύ. 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

"Ecce Homo" 

 Ναι! Ξέρω από πού σέρνω!

Αχόρταγος, της φλόγας όμοιος,

καίγομαι και λειώνω.

Φως γίνεται ότι αγγίξω,

κάρβουνο αυτό που αφήνω:

φλόγα είμαι, χωρίς άλλο!

Φ. Νίτσε

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

ΣΕΞ Η ΤΕΦΡΑ ΚΟΥΦΑΛΕΣ

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*