Μέχρι και η barbie τους κατάλαβε...
Κάποια από τα κείμενα, τα ποιήματα και τις παροτρύνσεις που ακούστηκαν στην εκπομπή "Το Μαύρο Σαλόνι", την Πέμπτη 3/11/2011 στον rockxs.com
Ότι έγραψα ή έπραξα γράφτηκε και πράχτηκε απάνω στο νερό και χάθηκε.Μαζεύω τα σύνεργα μου: όραση, ακοή, γεύση, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδιασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. Όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε. Τι φοβερός ανήφορος από τον πίθηκο στον άνθρωπο, από τον άνθρωπο στον Θεό. Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν' ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε! Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν την βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περφάνια αρνιέται τα πάντα. Όχι κάθε νιότη. Η νιότη η λαβωμένη από την αλήθεια. Κι αν ακόμα ήμουν σίγουρος πως θα πήγαινα στον Παράδεισο, θα παρακαλούσα το Θεό να με αφήσει να πάω από τον πιο μακρινό δρόμο! Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.
Ν.Καζαντζάκης
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Αναρωτηθήκαμε τι πίνει ο πρωθυπουργός Τζέφρι και τον χαλάει τόσο πολύ. Τι πίνει και τον χαλάει τόσο πολύ;; Αλκοόλ;; Μήπως το έριξε στα ψυχότροπα και δεν τα αντέχει;; Τι να φταίει πια.. Καταλήξαμε πως μια πρώτη λύση είναι να αλλάξει ντίλερ. Από ότι φαίνεται ταΐζει τον Τζέφρι ληγμένα!!! Δεν εξηγείτε αλλιώς...
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές.
Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα΄ ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα΄ ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ΄ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!
Τ.Λειβαδίτης - Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Μέχρι πριν λίγα χρόνια μιλούσε ο κόσμος για τον Τζέφρι με μια ανάλαφρη αφέλεια! Λέγανε είναι χαζούλης, πέφτει από το ποδήλατο, γελάγανε με τα λεκτικά του γκαφ και γενικά τον θεωρούσαν έναν ακίνδυνο μαλάκα. Τώρα πια δεν ξέρουν τι να του πρωτο προσάψουν. Ξαφνικά ο λαός σάστισε..Τέτοιου υψηλού επιπέδου πρακτοριλίκι κανείς δεν το περίμενε από τον Τζέφρι!!!
Λ.Μ.
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Κάθε πολιτικός και ιδιαίτερα οι πρωτοκλασάτοι είναι επηρεασμένοι από την σχολή που έχουν αποφοιτήσει. Ο Γιώργης φοίτησε στη σχολή του πατέρα Αντρέα! Η τακτική της συγκεκριμένης σχολής είναι διαχρονικά πετυχημένη. Σπείρε τεχνητές κρίσεις και φόβο και η εξουσία σου δεν κινδυνεύει! Του εναντίον θα διαιωνίζεται! Τουλάχιστον έως ότου αποδειχθεί το αντίθετο!
Λ.Μ.
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ήταν Ανατολή, κι ήτανε Δύση..
Δεν ξέρω να πω,
μα ο ήλιος ήταν κόκκινη μνήμη...
Κι η σελήνη, χτενίστηκε λυπημένη
για τον αταίριαστο εραστή..
Βάφτηκε, ντύθηκε τα πιο καλά της
έσπασε όπως πάντα το καθρεφτάκι της
σκορπίζοντας το φως της σ΄ ελπίδες θνητών..
να βγει, να ξεχάσει, να χορέψει.
Βαρύ ασήμι σκόρπισε η χτένα στα σύννεφα.
Μαζί και γω.. κόκκινη κηλίδα
στη χαρά που θέλησε....
Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα παράδοξα;; Για να τρομοκρατήσουν τον λαό και να τον αναγκάσουν να συναινέσει χωρίς όρους στον Ραιχενμπαχ και στα διακόσια τσιράκια του, που από εδώ και πέρα θα κάνουν κουμάντο! Που;; Στο αναιμικό προτεκτοράτο που ονομάζεται Ελλάς!!!
Λ.Μ.
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Έτσι για να ευθυμήσουμε και για να καθησυχάσουμε τους ποιο ευαίσθητους συντρόφους και συντρόφισσες ανακοινώνουμε τα κάτωθι. Σε πιθανή κατάληψη εξουσίας από επαναστατικές δυνάμεις, ο Μίμης Ανδρουλάκης δεν θα παλουκωθεί δημοσίως μαζί με τους υπόλοιπους προδότες, αλλά θα οδηγηθεί στο ψυχιατρείο! Άλλη μια απόδειξη της πονοψυχιάς των επαναστατών!!!
Λ.Μ.
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Κοιτάξτε! Μια πανηγυρική παράσταση είναι,
Σε αυτά τα τελευταία έρημα χρόνια.
Ένα πλήθος αγγέλων φτερωτό, στολισμένο
Με πέπλα, και στα δάκρυα βουτημένο,
Κάθεται σ’ ένα θέατρο για να δει
Ένα δράμα από ελπίδες και φόβους καμωμένο,
Ενώ η ορχήστρα στενάζει κάθε τόσο
Τη μουσική των κόσμων.
Μίμοι, στο σχήμα του Υψίστου ντυμένοι,
Σιγομιλάν και σιγομουρμουρίζουν,
Και δώθε κείθε ξεπετάγονται,
Νευρόσπαστα σωστά, που πηγαινώρχονται
Στις διαταγές τεράστιων άμορφων στοιχείων,
Που αλλάζουνε τα σκηνικά μπρος πίσω,
Σαλεύοντας με όρνιου φτερά
Την αόρατη ένα γύρω δυστυχία.
Το ποικιλόμορφο αυτό δράμα, σίγουρα
Δεν θα βολέψει να λησμονηθεί,
Ε.Α.ΠΟΕ - Το κυρίαρχο σκουλήκι...ο άνθρωπος
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ἡ θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δὲν έφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο αν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Ἡ θάλασσα είναι σὰν τὸν έρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ένας τὴν πληρώνει.
Ντίνος Χριστιανόπουλος - Η Θάλασσα
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Στον αγαπημένο που μου κρατούσε το χέρι μέχρι να σπάσει το κόκαλο.
Στη μορφή που προκάλεσε την τρυφερότητα μου μέχρι τελικής πτώσης.
Σ’ εκείνον που μαζί θάψαμε και γεννήσαμε στιγμές που δεν άφησαν καμία περιουσία, που με την ύπαρξή του ξεγέλασε κάθε χαμένη στιγμή μου.
Όταν η δράση γεννούσε αντίδραση, μαζί σέρναμε το χορό, μαζί ανοίγαμε τις πόρτες της υψηλής μοναξιάς. Για να παντρέψουμε τις αγωνίες μας που μας γέμιζαν με ερωτηματικά και απαντήσεις.
Πότε από συμπύκνωση και πότε από αραίωση, μέναμε γεμάτοι δύναμη και αδυναμία να προβλέπουμε το χαμό μας. Ένα χαμό που τον όριζε ο νόμος της έλξης και προκαλούσε τη γενναιότητα που δεν βρίσκαμε.
Ξυπνούσαμε σε κλαδιά ζωής και υπνωτιζόμασταν σε χώματα θανάτου. Περιμέναμε ο ένας τον άλλον σε μια μυστική υπόσχεση που δεν ξέραμε να προφέρουμε.
Στα παρασκήνια της ζωής ζωγραφίζαμε το παραλήρημα της ύπαρξης, χωρίς χρώματα, χωρίς καμβά με μόνο κοινό το κοινό μας : Ντυμένοι Άνθρωποι.
Ανθοφίλη Τελωνιάτη - Στον Αγαπημένο
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους
Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σὰ δάκρυα
Όταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οικτρή παραμόρφωση
Τα τελευταία μας σχήματα των παιδικών αισθημάτων
Και τι κρατά τάχα τὸ χέρι που οι άνθρωποι δίνουν; Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ εκεί που ο λογισμός μας ξεγελά
Την ώρα που ο χρόνος σταμάτησε και η μνήμη ξεριζώθηκε
Σα μιαν εκζήτηση παράλογη πέρα από κάθε νόημα;
(κι αυτοί γυρίζουν πίσω μιὰ μέρα χωρίς στο μυαλό μία ρυτίδα βρίσκουνε τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους μεγάλωσαν πηγαίνουνε στα μικρομάγαζα και στα καφενεία τῆς συνοικίας διαβάζουνε κάθε πρωί τὴν εποποιία τῆς καθημερινότητας.)
Πεθαίνουμε τάχα για τοὺς άλλους η γιατί έτσι νικούμε τὴ ζωὴ Η γιατί έτσι φτύνουμε ένα-ένα τὰ τιποτένια ομοιώματα Και μία στιγμή στο στεγνωμένο νου τους περνά μίαν ηλιαχτίδα Κάτι σὰ μιὰ θαμπή ανάμνηση μιας ζωικής προϊστορίας.
Φτάνουμε μέρες που δὲν έχεις πια τι να λογαριάσεις Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις
Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ᾿ όνομά σου Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μίαν επικαιρότητα Ανία, πόθοι, όνειρα, συναλλαγές, εξαπατήσεις
Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιὸ προσιτή απὸ τὴν τύψη.
Μα ποιος θα ῾ρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει;
Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Τι είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...
-Μίλαν Κούντερα-
Και σ 'αυτόν εδώ το τόπο ξέχασαν και τι και ποίοι είναι..το αποτέλεσμα της λήθης ενός λαού;
Η κατάντια!!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξυγκόθρεφτος λακές
σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου
φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
(...)
Πάλι ερωτευμένος θα ριχτώ στο γλεντοκόπι
πυρπολώντας το τόξο των φρυδιών μου
Τι να γίνει;
Και σ' ένα σπίτι καμένο
ζούνε καμιά φορά άστεγοι αλήτες.
(...)
Δοξάστε με
Δεν είμαι ταίρι εγώ των ισχυρών
Εγώ επάνω σ' όλα που έχουν γίνει
βάζω "μηδέν"
(...)
Και πίσω από τους ποιητές
τρέχουν τα πλήθη του δρόμου:
Φοιτητές,
πόρνες,
εργολάβοι.
-Μαγιακόφσκι-
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ας γίνει η αδιαπραγμάτευτη Επανάσταση στάση ζωή σας και το άγριο σεξ μόνιμη συνήθεια σας!!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου