Διαβάζοντας στο Μαύρο Σαλόνι -13-

Κάποια από τα κείμενα, τα ποιήματα και τις παροτρύνσεις που ακούστηκαν στην εκπομπή "Το Μαύρο Σαλόνι", την Πέμπτη 27/10/2011 στον rockxs.com

Εξήντα χρόνια μετά τον πόλεμο, οι Ευρωπαίοι δείχνουν να έχουν βαρεθεί την Ευρώπη!
Η κοινότητα, που στο παρελθόν αποτελούσε όραμα, σήμερα έχει ξεθωριάσει!
Οι κοινές αξίες, μπροστά στη μη πραγματικότητα που κυριαρχεί, φαίνονται απόμακρες!
Λόγια του Γάλλου πρώην πρόεδρου της δημοκρατίας Βαλερί ντ' Εσταίν

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Παράκληση προς τους ακροατές του Μαύρου Σαλονιού! Ερωτευτείτε! Μην ξεχνάτε να ερωτεύεστε σφόδρα και χωρίς ενδοιασμούς να ακολουθείται το μαγικό αυτό συναίσθημα! ΠΑΡΑΣΥΡΘΕΙΤΕ! Ίσως ο Έρωτας να είναι και η μοναδική διέξοδος χαμόγελου στις μέρες μας!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Τις τελευταίες ήμερες, το εξουσιαστικό σύστημα επιβολής κατάντιας που μας κυβερνά, έχει επιστρατεύσει διάφορους δήθεν τεράστιους του καλλιτεχνικού χώρου, που έχουν αναλάβει την ύπουλη αποστολή του καθ ησυχασμού μας! Διαμέσου γλυκανάλατων διαγγελμάτων στα τηλεοπτικά κανάλια αποχαύνωσης! Έτσι εμφανίστηκε και ο Μαρκόπουλος να μας πει πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά, διότι ο Ελληνικός λαός έχει καταλάβει και ενωμένος θα δώσει μάχη για την σωτηρία του τόπου! ΡΕ Μαρκόπουλε, γράψε εκεί κάνα τραγουδάκι, κάνε τις εμφανίσεις σου στο Ακροπόλ και την περιοδεία σου στην υπόλοιπη χώρα και μην μιλάς πολύ! ΔΕΝ ΘΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΜΑΣ! ΟΣΟ ΚΡΥΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΛΟΥΚΙΑ ΘΑ ΤΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΑΚΑΥΤΑ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑ ΠΡΟΣ ΧΡΗΣΗ! ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΑΝΤΑ!!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Η μεγαλύτερη επιτυχία μας είναι πως το 2020 θα χρωστάμε όσα χρωστάγαμε το 2009!!  Νομίζω δεν υπάρχει άλλο έθνος στη Γη που να αναπτύσσεται με καρφωμένη όπισθεν στο κιβώτιο ταχυτήτων!! 

Άλλη μια μοναδική πρωτιά που μας γεμίζει ελπίδα και υπερηφάνεια....!!!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ζήτω η επέτειος του ΟΧΙ που το κατάντησαν ΝΑΙ..!! Η κερκόπορτα έπεσε!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Μόλις ανακοινώθηκε το κούρεμα άρχισαν να εμφανίζονται λεζάντες στα χαζοκούτια του τύπου "Γλιτώσαμε τα χειρότερα"!  Περίεργα μας τα λένε. Μάλλον αυτή είναι η νέα έννοια του ασάλιωτου! Ούτε λίγο λιπαντικό δεν ξοδεύτηκαν οι κουφάλες!!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Σαν ελπίδα στερνή αυτός ο Αγώνας!!

Μάχη, κραυγή, αίμα, χαμόγελα!!

Με βρήκες, πήρες το χέρι μου,

έλα μου είπες! Που;

Μαζί, αυτό αρκεί μου απάντησες!!

Σε κοίταξα, όλα έγιναν εσύ!!

Πάμε σου απάντησα

και έκανα η στράτα μας, 

πότε να μην στερέψει!!!

-Ποίηση ανωνύμων Επαναστατών-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Διαβάσαμε αποσπάσματα από την "Ερμηνεία του Ελληνικού φαινομένου με την σύγχρονη Χαοτικοί Δυναμική" του μοναδικού Παύλου Νικ. Δημοτάκη, καθηγητή Πανεπιστημίου της Πυρηνικής Χημείας!

Το γεωμετρικό Χάος του Ελλαδικού χώρου, σε σύζευξη με την τυχαία εναλλαγή της βιοσφαίρικης χλωρίδας και των μικρο κλιματικών διαφορών, είναι κατά την άποψη μας, η γενεσιουργός μήτρα του Ελλαδικού ανθρώπου!! Που στο παρελθόν, αλλά και πάντα, σαν μια ΥΨΗΛΗΣ ΑΤΑΞΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ, έχει σημαντικά προσφέρει στον πολιτισμό του πλανήτη Γαία!!

Είναι λοιπόν το μεγάλο μυστικό για τους Έλληνες, που όμως οι ίδιοι δεν το γνωρίζουν.

Ότι χωρίς την ΑΤΑΞΙΑ, η οποία είναι εγγενής ιδιότητα τους, δεν θα είχε υπάρξει

το ονομαζόμενο από τους ξένους Ελληνικό Θαύμα!

Το κάθε άτομο, στη μεμονωμένη του υπόσταση, είναι ουσιαστικά η έκφραση ενός ρευστού παροδικού συνόλου, που εφήμερα εκπροσωπεί! Ο άνθρωπος με το άλφα κεφαλαίο, παραμένει αθάνατος, διασκελίζοντας τους αιώνες και τις χιλιετίες, αναρριχώμενος ολοένα σε υψηλότερους πνευματικά χώρους!!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Γιατί μας χτυπάνε λοιπόν από παντού τα τελευταία χρόνια;; Διότι εμείς οι Έλληνες είμαστε η Χαοτική Εξαίρεση στην αποχαυνωμένη τάξη που προωθεί το σύστημα τους!! Και οι φωτεινές εξαιρέσεις απαγορεύονται στην νεοταξική πραγματικότητα που βιώνουμε!! Γι 'αυτό επιχειρούν να μας γονατίσουν!! Σωτηρία υπάρχει;; Υπάρχει, αλλά μόνο την στιγμή που ο Χαοτικός Αστάθμητος Παράγοντας θα εκδηλώσει εμφάνιση, Εξέγερση, Επανάσταση!!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Μες σε μια θάλασσα αριθμημένων ηδονών,

χωρίς καμιά ζωή κι ακόμα

χωρίς κανένα θάνατο αφέθηκα..

Σαν πιθανή πληγή των ακεραίων

εγώ ένας αριθμός φανταστικός

στο εφικτό προστέθηκα..

Σε ποια τελεία τώρα κατοικώ;

Στου σύμπαντος σε ποια γωνιά

είμαι ταριχευμένος;

Σμήνη πουλιά και απέραντοι ουρανοί

κι ότι μπορεί να γεννηθεί απόψε,σαν

δεν θα 'χει απάντηση καμιά

και μες τη ματαιότητα θα με αφήσει πάλι!!

Βασίλης Κουστούδας -Σαν πιθανή πληγή-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Έχουν σπαρεί οι άνεμοι,ας ετοιμαστούμε να θερίσουμε την ώρα της θύελλας!!

Μιας και μόνο εμείς τα σαπιοκάραβα έχουμε μάθει να ταξιδεύουμε με όλους τους καιρούς!!

-Πρόσφατα λόγια από τα χείλη ενός συντρόφου-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια μέσα στην Ελλάδα,

ακολουθώντας το χυμένο αίμα, το σπαταλημένο!

Αίμα, σταλαματιές κυλάνε, στάζουν κάτω στον Αδη!

Πέφτουν απάνω στους νεκρούς οι σκοτωμένοι,

Αλλάζουν θέση δεν ξυπνάνε! Μόνο το χέρι τους υψώνεται

και δείχνει την μεριά που περπατάνε οι δολοφόνοι!

Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους!!

-Τάκης Σινόπουλος-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ,

ξυπνάει η φωνή σου και με ρημάζει.

Κι όταν η νύχτα όλες τις γλυκιές εικόνες διώχνει,

προβάλλει εντός μου η βρώμικη ομορφιά σου

και σβήνει από τα μάτια τη λάμψη του Θεού!

Και τότε δίνομαι στο έγκλημα της μοναξιάς,

που χρόνια τώρα μέσα μου το ετοιμάζω

και πια δεν έχει ουράνιο φεγγοβόλημα,

δεν έχει πια παιδικές χορωδίες,

μοναχά μια προσπάθεια για σπασμούς,

νυχτερινά χαρτονομίσματα τσαλακωμένα...

Ντίνος Χριστιανόπουλος -Το έγκλημα της μοναξιάς-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Πατρίδα, Φύση, Αναρχία!!

Κάτω ο καπιταλισμός και η δημοκρατία!! 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Διαβάζοντας στο Μαύρο Σαλόνι -12-

Έλβις σώσε το λαό σου!!!

Κάποια από τα κείμενα, τα ποιήματα και τις παροτρύνσεις που ακούστηκαν στην εκπομπή "Το Μαύρο Σαλόνι", την Πέμπτη 20/10/2011 στον rockxs.com

Είπε..

"Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμαζα τούτη την ώρα βήμα-βήμα ολόκληρη την ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, άλλα πάνω απ 'όλα στάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο,είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης. Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι. Να θυμάσαι ότι έρχονται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο δώρο της ζωής στους ανθρώπους. Και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού..."

-Λιαντίνης-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ένας επαναστάτης πιστεύει μόνο ότι βλέπουν τα δυο του μάτια, τα υπόλοιπα τα θεωρεί μαλακίες. Ένας επαναστάτης θα πρέπει να εξετάζει τα μάτια του μια φορά τον μήνα... τουλάχιστον...

Yippies!  

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
 

Και με ρωτάς, "Τι γίνεται με τους αθώους θεατές;". Αλλά όμως, βρισκόμαστε σε περίοδο επανάστασης. Αν είστε θεατής, δεν είστε αθώος
. 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Το αντάρτικο θέατρο, δεν είναι πάρα ένα μεταβατικό στάδιο, στη διαδικασία της διαμόρφωσης εντελώς ζωντανών ηθοποιών. Οι ηθοποιοί της ζωής δεν προβάρουν ποτέ και δεν χρειάζονται σενάριο. Ένας ηθοποιός της ζωής χρησιμοποιεί οτιδήποτε έχει διαθέσιμο, 

τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Yippies! 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Παρατηρείστε πόσες χαρτωσιές είναι κακές και πόσες καλές, αυτό θα σας δώσει μια ιδέα του τι κρατάνε οι άλλοι παίκτες σ 'ένα πραγματικό παιχνίδι. Μάθετε τους κανόνες διαφόρων παιχνιδιών του πόκερ και συμβουλευτείτε επιδέξιους παίκτες. Το πιο σημαντικό είναι να παίξετε πραγματικό πόκερ. Κανένας όγκος μελέτης δεν συγκρίνεται με την πρακτική εξάσκηση για να μάθεις ένα παιχνίδι.

Albert Morehead - "Πως να γίνετε ένας καλός παίκτης του πόκερ"

 *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Όσο δεν υπάρχουν μύθοι αποδεκτοί από τις μάζες, μπορεί κανείς να εξακολουθεί να μιλάει αόριστα για εξηγήσεις,χωρίς ποτέ να προκαλέσει οποιαδήποτε επαναστατική κίνηση.

George Sorel -Σκέψεις πάνω στη βία-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ο αδύνατος θα χτυπάει τον δυνατό κάθε φορά που ο αδύνατος θα έχει δίκιο και κουράγιο.

-Terry Southern-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Το Μήνυμα μας είναι πάντα: Κάντε αυτό που Θέλετε. Προσπαθήστε. Ξεπεράστε τα Όρια σας. Παραβείτε νόμους και κανόνες. Διαμαρτυρία είναι οτιδήποτε με το όποιο μπορείτε να Ξεφύγετε. Μην Παρανοείτε. Μην Ταράζεστε. Είμαστε μια συμμορία κλακαδόρων του θεάτρου, που φωνάζουμε Εμπρός! Εμπρός! Εμπρός! Χρησιμεύουμε σαν σύμβολα Απελευθέρωσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι καμιά φορά δεν συλλαμβανόμαστε.

-FREE-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Φώναζες με φωνές σαν την σειρήνα,

φύτευες λουλούδια μέσα σε εγκαταλειμμένες γλάστρες,

κύλαγες το τσέρκι στην Πατησίων,

γέλαγες για την χαμένη αγάπη

κι όλο έλεγες πως είσαι πιστός στα χνάρια της.

Ακολουθούσες μια παραμορφωμένη τροχιά

κι όλο είχες στην κορφή σου

λουλουδιασμένες ανάσες

κι απέριττα ίχνη ενός εκτροχιασμένου περιπολικού

και κράδαινες σκουληκιασμένες σοκολάτες

απο το πλιάτσικο στο καφέ της Παντείου...

  

     Σωτήρης Κανέλλης -Επίθεση υπό Ιερουργίαν-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Φιλήσυχε αναγνώστη, ειδυλλιακέ,
Πέτα το πιο πικρό από τα βιβλία,
Όργια γεμάτο και μελαγχολία,
Λιτέ, χρηστέ, αναγνώστη, απλοϊκέ.

Στου Σατανά αν δεν πήγες να σπουδάσεις
Ρητορική κοντά του πονηρή,
Πέτα το!δε θα καταλάβεις γρυ
Είτε για υστερικό θα με περάσεις.

Μ 'αν δίχως να μαγεύεται, κοτά
Στο βάραθρο η ματιά σου να βουτά
Διάβασε με...αν μπορείς αγάπησε με.

Ανησυχεί ψυχή εσύ, που πονείς
Και την παράδεισό σου αναζητείς,
Λυπήσου με!... Ειδεμή σε καταριέμαι!

-Σαρλ Μπωντλαίρ-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ποιος μπορεί να κρύβεται στο βάθος της ψυχής της οποίας το πρόσωπο χαμογελά η κοιτάζει-ο πολιτικός που θέλει να μας αγοράσει ή η πόρνη που θέλει να την αγορασουμε;

Αλλά ο πολιτικός αγαπάει τουλάχιστον την πράξη της αγοράς μας και η πόρνη αγαπάει τουλαχιστον να αγοράζεται. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, όσο κι αν το θέλουμε, από την παγκόσμια αδερφοσύνη. Αγαπάμε ο ένας τον άλλο και το ψέμα είναι το φιλί που ανταλλάσσουμε.

-Φερνάντο Πεσσόα-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Μ 'αρέσεις έτσι! Μ 'αν θαρρείς απόψε πιο καλό,

-σαν εν 'αστέρι πούλειπε κι 'απ 'το λυκόφως βγαίνει-

να πας στα μέρη να δειχτείς που η τρέλα 'ναι λυμένη,

εμπρός! έβγα απ'τη θήκη σου, στιλέτο θελτικό!

Ας λάμψουνε τα μάτια σου στο φως των πολυελαίων!

Άναψε την αποθυμιά στα μάτια χυδαίων!

Όλα σου με σκοτώνουνε, σκορπώντας μου ηδονή.

Γίνου ότι θες, μαύρη νυχτιά, κόκκινη αυγή, πιστεύω

δεν θα βρεις μιαν αιμοστασία σ 'όλο μου το κορμί,

που να μην κράζει. Ω Βεελζεβούλ γλυκιέ μου, σε λατρεύω!

Σαρλ Μπωντλαίρ -Ο δαιμονιζόμενος-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Να είσαι έτσι με επίγνωση σαφή, χωρίς χαρά και χωρίς θλίψη, 

ευγνώμων στον ήλιο για τη λάμψη του και στα άστρα για την απόσταση τους. 

Μην είσαι τίποτε παραπάνω, μην έχεις τίποτε παραπάνω, μην επιθυμείς τίποτε παραπάνω... Μουσική πεινασμένου αλήτη, τραγούδι ενός τυφλού, λείψανο που μεταφέρει ένας ταξιδιώτης άγνωστος, ίχνη καμήλας που προχώρα στην έρημο χωρίς φορτίο και χωρίς προορισμό...

-Φερνάντο Πεσσοα-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Να η μαύρη εικόνα ως όνειρο που είδα κάποια νύχτα,

ωμή να ξετυλίγεται στην καθαρή μου βλέψη,

κ 'εγώ τον ίδιο μου εαυτό σε μια γωνιά του άντρου

τον είδα αμίλητο, ψυχρό κ 'έτοιμον να ζηλέψει.

Αυτούς με το πεισματικό το πάθος που τους τρέφει

κι 'αυτές τις πόρνες τις γριές με το μακάβριο κέφι,

που εμπορευόταν θαρρετά μπροστά μου τ 'αγαθά τους

την παλαιά του αυτός τιμή, αυτές την ομορφιά τους!

Ξάφνου η καρδιά μου τρόμαξε που πήγε να ζηλέψει

τον κακομοίρη πότρεχε σ 'άβυσσο με μανία,

τύφλα απ'το ίδιο το αίμα του, ενώ θα προτιμούσε

πόνο από Χάρο, κόλαση απ 'την ανυπαρξία.

Σαρλ Μπωντλαίρ  -Το χαρτοπαίγνιο-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Η ύπαρξη του κακού είναι ένα πράγμα, ο σκοπός της ύπαρξης αυτού του κακού είναι ένα άλλο πράγμα. Η διάκριση είναι ίσως τόσο λεπτή που θυμίζει σόφισμα, μα αυτό που είναι βέβαιο είναι πως είναι ορθή. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ύπαρξη του κακού, μα μπορούμε να αρνηθούμε να θεωρούμε την ύπαρξη του κακού, κακή. Αναγνωρίζω πως το πρόβλημα παραμένει, μα παραμένει διότι παραμένει και η ατελής μας φύση.

-Φερνάντο Πεσσοα-

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Δεν παραλείψαμε επίσης να κράξουμε άγρια τα ΚΝΑΤ της Αλέκας και τις φασιστικές τακτικές τους. Αδέρφια προσοχή, εθεάθησαν και πάλι Κνίτες με πολιτικά.. το νου σας...

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Πατρίδα, Φύση, Αναρχία

Κάτω ο καπιταλισμός και η δημοκρατία!

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Διαβάζοντας στο Μαύρο Σαλόνι -11-

Κάποια από τα κείμενα, τα ποιήματα και τις παροτρύνσεις που ακούστηκαν στην εκπομπή "Το Μαύρο Σαλόνι", την Πέμπτη 13/10/2011 στον rockxs.com

Πατρίδα, Φύση, Αναρχία, 

κάτω ο Καπιταλισμός και η Δημοκρατία 

                                                                  Λ.Μ. 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

 

 Προτιμώ έναν γνήσιο δολοφόνο από έναν επιτυχημένο γιατρό. Το ότι ένας δολοφόνος μπορεί ταυτόχρονα, να είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος είναι γνωστό τουλάχιστον από την εποχή που ο Ντοστογιέφσκι δημοσίευσε το "Έγκλημα και τιμωρία". Η αστική κοινωνία αυτοθαυμάζεται. Ο δολοφόνος, ο πούστης, ο κλεφτής, η πουτάνα, σπάνε τον καθρέφτη! Το έγκλημα απαιτεί φωτοστέφανο! Εσύ συγκαταλέγεσαι απλά στο κοπάδι.                                

Ηλίας Πετρόπουλος - Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη. 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

   

Μη συμπαραταχτείς
με τους νεκρούς τω πνεύματι.
Συντήρησε τον εαυτό σου
με χιούμορ και με χάρη
και τέλος
αν χρειαστεί
στοιχημάτισε στην ζωή σου. 

Καθώς θα παλεύεις

μη σε νοιάζουν

οι πιθανότητες,

μη σκοτίζεσαι για το τίμημα.

Μόνο εσύ μπορείς να σώσεις

τον εαυτό σου.

Καν' το! Καν' το!

Τότε θα καταλάβεις ακριβώς,τι σου λέω.

                                                        Τσαρλς Μπουκόφσκι 

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Το σημείωμα που έστειλε στις αστυνομικές αρχές των Παρισίων,ένα από τα μέλη της συμμορίας Μπονό, ο αναρχικός ιλλεγκαλιστής Γκαρνιέ.

    "Γνωρίζω ότι σύντομα θα λάβει τέλος ο αγώνας ανάμεσα σε μένα και το φοβερό οπλοστάσιο που διαθέτει η κοινωνία σας. Γνωρίζω ότι θα ηττηθώ. Είμαι ο πιο αδύναμος. Αλλά ειλικρινά ελπίζω ότι θα σας κάνω να πληρώσετε ακριβά για την νίκη σας. Αναμένοντας την ευχάριστη στιγμή που θα σας συναντήσω."

                                                        Γκαρνιέ

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Φωτιά. Να το μέγα χρέος μας σήμερα,

μέσα σε τόσο ανήθικο κι ανέλπιδο χάος.

Πόλεμο στους άπιστους. Άπιστοι είναι

οι ευχαριστημένοι, οι χορτασμένοι, οι στείροι.

                                                        Ν.Καζαντζάκης

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Πως μπορεί κανείς να είναι τρυφερός για τους

καταπιεστές και αμείλικτος για τους καταπιεσμένους;

Ως πότε θα ονομάζουμε την μανία των τυράννων

δικαιοσύνη και την δικαιοσύνη του λαού τρομοκρατία;

                                                         Ροβεσπιέρος

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Λευτεριά στους Ποινικούς Κρατουμένους

Λευτεριά στους αιχμαλώτους της καπιταλιστικής τυραννίας.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Λίγα λεπτά μετά την αυτοκτονία σου, μου ζήτησες να χορέψουμε.

Σε κοίταξα πίσω από την χαραμάδα του κορμιού σου.

Έτρωγες χόρτο της θάλασσας.

Έφτυναν τα μάτια σου αίμα. 

Ούρλιαζαν τα δάχτυλα σου.

Μετά το φως της ημέρας έλιωσες-πέθανες αόρατος.

                                                        Ανθοφίλη Τελωνιάτη

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Επιμένεις ερωτευμένος

με κάτι νεκρές νύφες,

διάφανες.

Κι όλες αυτές

που σε παράτησαν η αρρώστησαν.

Η απήχθησαν

από έναν μάγο μοχθηρό.

Όταν θα αντέξεις να ζεις την φθορά

ενός έρωτα με σάρκα, οστά και ραγάδες,

από τις αυξομειώσεις του ειδικού βάρους

της πραγματικότητας.

 Έλα να με βρεις.

Δεν θα σε περιμένω, μη γελιέσαι.

Μα εσύ έλα και ζήτα και τότε βλέπουμε.

                                                        Μαρία Μαργαρίτη

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Αποσπάσματα από προκήρυξη των YIPPIES...

Μηνύματα προς τους Αδερφούς  (Για να τα αποδεχθούν η να τα απορρίψουν).

1. Διατηρείστε την αίσθηση του χιούμορ και Φυλαχτείτε από τους μανιακούς της εξουσίας.
2. Να χρησιμοποιείτε πάντα τα Σύμβολα,τα μέσα,την Αμφίεση και τη Γλώσσα των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζεστε.
3. Σε μια Επανάσταση, όπως και στο μπιλιάρδο, πρέπει κάνεις να χρησιμοποιεί όση δύναμη χρειάζεται για να στηρίξει τη θέση του, ούτε περισσότερη, ούτε λιγότερη.
4. Είναι Απαραίτητο για μια Επανάσταση να είναι βασισμένη στην Εμπιστοσύνη.
5. Το πρώτο καθήκον ενός Επαναστάτη είναι να μη συλληφθεί.
6. Ο πρώτος τρόπος άμυνας είναι να κεντρίσετε το ενδιαφέρον του εχθρού.
7. Μην εξηγείτε ποτέ τι κάνετε.Θα χάσετε πολύ χρόνο και σπάνια θα υπάρχει αποτέλεσμα.
8. ΤΡΕΞΤΕ μην πάτε περπατώντας προς την πλησιέστερη Επανάσταση.
9. ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ. ΓΙΝΕΤΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ. Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ, ΠΡΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Λιάκος Μπουρνόβας - Κράτα το στόμα σου κλειστό (big version)

Οι Εκδόσεις ΙΡΙΣ-Α.Σ.ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ παρουσιάζουν, 

στη σειρά αριστοκρατική αλητεία, 

το παράνομο βιβλίο της χρονιάς 

του ΛΙΑΚΟΥ ΜΠΟΥΡΝΟΒΑ 

"ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟ" 

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΡΙΣ - ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 7 ΑΘΗΝΑ 

210-3638363 

ΕΞΩΦΥΛΛΟ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 

Αντιγόνη Χρυσανθοπούλου - inogitna 

ΜΙΞΗ - ΒΙΝΤΕΟ - FX 

DJ Sunborn © Liquid Sun, 2010 

sunborn@liquidsun.net.tc

Λιάκος Μπουρνόβας - Κράτα το στόμα σου κλειστό

Η συγκροτημένη προσπάθεια της αριστοκρατικής αλητείας 

να εισχωρήσει στα ράφια των βιβλιοπωλείων...

Ανακεφαλαιώνωντας την αλήθεια μας

Η  κάθε  γενιά   έχει   να   υπερηφανεύεται  για  τους  φωστήρες  που  δημιούργησε.  Αυτούς  που  γαλουχήθηκαν  με  τα  στεγανά  και  τα  βάσανα  της  εποχής  τους  και  τελικά  κατάφεραν  να  αναρριχηθούν  μεγαλουργώντας.  Έτσι  λοιπόν  αιώνες  τώρα  στοιβάζονται  βαρύγδουπα  ονοματεπώνυμα  σε  εγκυκλοπαίδειες,  μνημεία,  αναμνηστικές  πλακέτες  και  δυστυχώς  τελικά  ακόμα  και  στο  ίδιο  μας  το  μυαλό.  Βαρύγδουπα  ονοματεπώνυμα  ευεργετών,  ηρώων,  φιλοσόφων,  πολιτικών,  στρατιωτικών,  αθλητών  και  η  λίστα  πλαταίνει  δίχως  τέλος.  Όλοι  αυτοί  μαζί,  μέλη  διαφορετικών  ετερόκλητων  γενεών  του  κοντινού  και  όχι  μόνο  παρελθόντος,  αποτελούν  αυτό  που  συνηθίζουμε  αόριστα  να  αποκαλούμε  ιστορία.
           
Αν  εξετάσουμε  την  όλη  αυτή  ιστορία  ανά  τους  αιώνες  με  μαθηματική  διάθεση,  θα  διαπιστώσουμε  πως  ο  γενικός  της  όγκος  είναι  μη  μετρήσιμος.  Με  την  κάθε  γενιά  να  ξεφορτώνει  τους  φωστήρες  της  πάνω  σ’ αυτούς  της  προηγούμενης,  φτάσαμε  να  παρατηρούμε  έκθαμβοι  έναν  τόσο  γιγαντιαίο  ουρανοξύστη,  που  οι  κάτοικοι  των  πρώτων  ορόφων  δεν  διακρίνουν  ουρανό  και  οι  νεοκάτοικοι  των  ρετιρέ  δεν  ξέρουν  καν, τι  όψη έχει το χώμα
           Ναι,  είναι  προτιμότερο  να  το  παραδεχτούμε,  πως  ο  γενικός  όγκος  της  παν- γήινης  ιστορίας  είναι  μη  μετρήσιμος.  Άπειρα  γεγονότα  που  συνοψίζουν  αμέτρητες  ημερομηνίες,  λαούς,  ευημερίες,  καταστροφές,  κοινωνικοπολιτικά  και  πολιτιστικά  μορφώματα,  που  είναι  ανέφικτο  να  χωρέσουν  τελικά,  σ’ ένα  ολικό  αποτέλεσμα.  Φανταστείτε  πως  ακόμα  και  οι  βιρτουόζοι  ακαδημαϊκοί  με  πολύχρονες  και  παθιασμένες  σπουδές  στην  ιστορία,  αναπόφευκτα  ειδικεύονται.  Ακούς  τον  τίτλο,  καθηγητής  Αραβικής  ιστορίας  που  σημαίνει  ότι  τον  απορρόφησε  αυτό  το  συγκεκριμένο  ιστορικό  κομμάτι  και  κατόπιν  μελέτης  έχει  αποκτήσει  άποψη  και  κρίση  επί αυτού.  
         Φυσικά  ο  συγκεκριμένος  ακαδημαϊκός  γνωρίζει   και  την  ακριβή  ημερομηνία  της  Γαλλικής  επανάστασης  και  άλλα  πολλά.  Το  κομμάτι  όμως  που  είναι  αληθινά «κτήμα»  του  είναι  η  Αραβική  ιστορία,  εκεί  δίνει  ρέστα  ο  προφέσορας.  Ο  εξειδικευμένος  προφέσορας,  προσοχή  στο  εξειδικευμένος!

          Ένας  πολύ  σημαντικός  νόμος  της  σύγχρονης  παραγωγής  είναι  ως  γνωστό  η  εξειδίκευση.  Και  ερωτώ.  Χρειάζεται  ο  απλός  γιδοβοσκός  να  διαιρέσει  σε τομείς  με  εξειδικευμένο  προσωπικό  τις  επαγγελματικές  του  δραστηριότητες,  όταν  πήζει  καμιά  πενηνταριά  βουτυρωμένες  τουλουμομηζύθρες  το  χρόνο  και  τις  ξεπουλάει  στον  τυρέμπορο  του  χωριού  του;  Φυσικά  και  όχι.  Εξειδικευμένο  προσωπικό,  άρτια  οργανωμένες  μονάδες  και  πολλά  άλλα,  χρειάζεται  ο  επιχειρηματίας  που  θέλει  να  γεμίσει  την αγορά  με  φτηνής  ποιότητας  τυποποιημένου  κασεριού.  Άρα  εξειδικευμένο  προσωπικό  συναντάμε  μόνο  σε  ογκώδεις  παραγωγικές  μονάδες.  Μόνο  όταν  η  βιοτεχνία  μετατραπεί  σε  βιομηχανία.

        Η  ιστορία  λοιπόν  είναι  η  μοναδική  βιομηχανία,  που  ασταμάτητα  και  αναπόφευκτα  παράγει  καθημερινά  παρελθόν.  Κάθε  εικοσιτετράωρο,  όταν  ολοκληρώνεται  καταθέτει  τα  πεπραγμένα  του  στο  χρονοντούλαπο  και  η  σκυτάλη  πάει  στο  επόμενο  μερόνυχτο.  Γι’ αυτό  και  από  τους  ξέγνοιαστους  ντελάληδες  ποιητές  της  Αρχαιότητας  που  τραγούδαγαν  στη  Θήβα  τα  πεπραγμένα  των  Αθηναίων  του  περασμένου  Ηλιοστασίου,  φτάσαμε  σήμερα  στους  σύγχρονους  ιστορικούς  με  τις  εξειδικευμένες  τους  ιδιότητες  και  το  ύφος  του  παντογνώστη.

         Καταλήγουμε  λοιπόν  στο  συμπέρασμα,  πως  τουλάχιστον  μαθηματικά,  είναι  αδύνατο  κάποιος  να  κατέχει  συσσωρευμένο  όλο  αυτό  το  γενικό  όγκο  της  παν-γήινης  ιστορίας  στον  εγκέφαλό  του.  Ούτε  ο  ιστορικολάγνος  ερευνητής,  ούτε  ο  ακαδημαϊκός,  ούτε  φυσικά  και  ο  απλός  λαός  δύναται  να  αντιτάξει  την  πνευματοεγκεφαλική  του  χωρητικότητα  απέναντι  στο  μη  μετρήσιμο-άπειρο  μεγαθήριο  της  παν- γήινης  ιστορίας.  Αυτό  το  απλό  και  κατανοητό  συμπέρασμα  έμελλε  να  χαντακώσει  την  κάθε  επόμενη  γενιά  και  το  αναλύω  ευθύς  αμέσως.

         Η  ιστορία,  απ’ το  όποιο  πρωταρχικό  μηδέν  έως  το  όποιο  ρευστό  σήμερα,  μοιάζει  μ’ ένα  γιγαντιαίο  σπασμένο  καθρέφτη  με  εκσφενδονισμένα  τα  κομμάτια  του  στο  απόλυτο  παντού!  Οι  επιτήδειοι  των  αιώνων  που  πέρασαν,  σύντομα  αντιλήφθηκαν  το  άτοπο  της  έρευνας  για  τον  συνολικό  εντοπισμό  των  κομματιών  του  σπασμένου  καθρέφτη.  Ακόμα  και  σήμερα  που  η  κάθε  λογής  ανασκαφές,  μελέτες  και  έρευνες  συνεχίζονται,  κανείς  δεν  ελπίζει  στην  αποκατάσταση  της  ιστορικής  αλήθειας  και  εδώ  που  τα  λέμε  δεν  ενδιαφέρει  κανέναν  απ’ τους  εξειδικευμένους  η  λύση  των  γρίφων.  Ο  εξειδικευμένος  δεν  μπορεί  να  είναι  και  πολυπράγμων  στην  τελική  παραγωγή,  αυτονόητο.  Μα  ο  κάθε  ακαδημαϊκός  είναι  άνθρωπος  που  του  κόβει  και  μπορεί  με  το  κοφτερό  μυαλό  που  διαθέτει  να  κάνει  πολλά,  γι’ αυτό  έφτασε  να  είναι  και  ανώτατος  καθηγητής,  έτσι  δεν  είναι;  Ε  λοιπόν  για  να  καταδεχθεί  να  εξειδικευτεί,  σ’ ένα  κομμάτι  της  παν- γήινης  ιστορίας  ένα  τόσο  δυνατό  μυαλό,  τι  σημαίνει;  Πρώτον,  υποκλίθηκε  στον  άπειρο  όγκο  της  ιστορίας  και  δεύτερον  είναι  γνώστης  της  ύπουλης  υπόθεσης  του  σπασμένου  καθρέφτη.

        Εκεί  παιχτήκαν  όλα,  στο  σημείο  που  αποφασίστηκε  η  ρίψη  του  καθρέφτη  της  αλήθειας  και  ιδιαίτερα  την  στιγμή  που  μοιράστηκαν  τ’ αξιόλογα  κομμάτια  του.  Μα  φυσικά  κι  όλα  ήταν  στημένα  καλέ  μου  αναγνώστη.  Όχι  απλώς  στημένα  μα  και  προσυμφωνημένα.  Γιατί;  Διότι  πολύ  απλά,  αποφάσισαν  οι  επιτήδειοι  των  εκάστοτε  εποχών  πως  το  απλό  λαϊκό  δίποδο  είναι  καταδικασμένο  να  φυτοζωεί  πνευματικά  στην  αμάθεια  και  στην  απόλυτη  απόκρυψη  του  αληθινού.

        Το  πρώτο  ερώτημα  που  δημιουργείται  είναι  το  ποιοι  είναι  αυτοί  οι  τύποι  τέλος  πάντων,  που  τόσο  άδοξα  μας  καταδίκασαν  στην  άγνοια.  Πολύ  απλό,  οι  δυνάστες  μας.  Αυτοί  που  μας  δίδαξαν,  μας  γοήτευσαν,  μας  παραπλάνησαν,  μας  επηρέασαν,  μας  κυβέρνησαν  και  στο  τέλος  μας  συρρίκνωσαν.  Αυτοί  οι  πεφωτισμένοι  προφήτες,  άγιοι  και  λοιποί  ουράνιοι  απεσταλμένοι  που  εγκλώβισαν  τον  κοσμάκη  στην  πίστη  και  στο  δόγμα.  Αυτοί  οι  «αγνοί»  εμπνευστές  των  ηθελημένων  ανούσιων  κοινωνικών  αντιθέσεων,  που  χώρεσαν  όπως  όπως  τις  άμοιρες  πλειοψηφίες  στα  φανταχτερά  ιδεολογήματα  τους.  Αυτοί  οι  χαρισματικοί,    δημοκρατικοί  ηγέτες,  που  με  τόσο  στοργή  κατρακύλησαν  τον  λαό, στον  οχετό  της  δομημένης  καταναλωτικής  κοινωνίας.  Αυτοί  οι  παντογνώστες  διαχειριστές  της  πνευματικής  μας  διανόησης,  που  με  τόση  ειλικρίνεια  έγραψαν  εκατομμύρια  σελίδες  επεξηγήσεων  που  εύστοχα  οδήγησαν  στο  απόλυτο  κενό  των  ιδεών,  τις  αναγνωστικές  μάζες.  Όλοι  αυτοί,  μαζί  με  τα  δημιουργήματά  τους  και  τις  στρατιές  των  μισθοφόρων  προπαγανδιστών  τους,  θάμπωσαν,  υπνώτισαν  και  ανενόχλητοι  αφάνισαν  την  όποια  αλήθεια  μπροστά  απ’ τα  μάτια  του  άβουλου  και  πλέον  υποκινούμενου  ανθρώπου.

         Τα  κατάφεραν  και  μάλιστα  στους  καιρούς  μας  βιώνουμε  την  πανκυριαρχία  τους  σε  όλο  το  φρικιαστικό  μεγαλείο  της.  Τα  κατάφεραν  όσο  ατάλαντοι  κι  ευνουχισμένοι  κι  αν  σας  φαίνονται.  Τα  κατάφεραν,  μα  μ’ ένα  κομμάτι  του  καθρέφτη  της  ιερής  αλήθειας  για  ταλισμάνι  και  δρακόμορφους  καθοδηγητές,  μην  φαντάζεστε  πως  είναι  και  τόσο  δύσκολο.  Του  εναντίον,  ακόμα  και  για  μαριονέτες  σαν  κι  αυτούς  το  εγχείρημα  έμοιαζε  εφικτό  και  τελικά  έτσι  ήταν.

          Έτσι  λοιπόν  η  λήθη  έγινε  συνήθεια  και  η  σκλαβιά  υποχρέωση!  Υποταγμένα  ανθρωπονούμερα  με  ποικίλες  εργασιακές  ιδιότητες  κατάντησαν  τα  σώματα  και  αυτό  είναι  η  κοινή  πραγματικότητα  των  τελευταίων  αιώνων.  Πειθαρχημένα  στο  ωράριό  τους,  αγκυροβολημένα  στα  υποκινούμενα  πιστεύω  τους  και  πνευματικά  λοβοτομημένα,  τ’ ανθρωποειδή,  αναπόφευκτα  παραδόθηκαν  στις  μικροκοσμικές  τους  πλασματικές  πραγματικότητες.  Όμως  οι  δυνάστες – εξουσιαστές  αυτού  του  πλανήτη,  ποτέ  δεν  σταμάτησαν  να  γεννούν  φρέσκα  τεχνάσματα  και  ονειρικές  αυταπάτες  στους  δίποδους  υπηκόους  τους.  Μην  πηγαίνει  ο  νους  σας  σε  περίτεχνες  μεθόδους  και  υπερσυνωμοτικά  σενάρια.  Απλά  και  παραδοσιακά  τους  έριξαν  στην  φάκα.  Με  την  διαχρονικά  αλάνθαστη  τεχνική  που  ονομάζεται  πολύχρωμα  κρυσταλλάκια.  Όπως  οι  πονηροί  αποικιοκράτες  έδιναν  στους  αθώους  ιθαγενείς  πολύχρωμα  τζαμάκια  με  αντάλλαγμα  χρυσό  και  όλοι  ήταν  ευτυχισμένοι,  κάπως  έτσι  την  πάτησε  κι  ο  σύγχρονος  άνθρωπος.  Την  ίδια  χαρά  που  είχε  ο  αθώος  ερυθρόδερμος  όταν  ύψωνε  τα  πολύχρωμα  τζαμάκια  στον  ήλιο  παίζοντας  με  το  συμπυκνωμένο  φωτεινό  φάσμα,  έχει  κι  ο  άνθρωπος  του  σήμερα,  που  ξεμπουκώνει  καμαρώνοντας  το  καινούργιο του  αμάξι  στην  εθνική,  τιγκαρισμένος  αυτοπεποίθηση  λόγω  της  πλαστικής  συλλογής  καρτών  που  στοίβαξε  στην  άδεια  πορτοφόλα  του.  Και  όλα  αυτά,  μόνο  με  εξακόσιες  ογδόντα  τέσσερις  μηνιαίες  άτοκες  δόσεις.  Ίδια  η  κατάληξη  του  αθώου  ερυθρόδερμου  και  του  εξυπνάκια  δυτικού  λευκού,  η  απόλυτη  δουλεία,  η  μη  αναστρέψιμη  σκλαβιά.  Ένα  είναι  τελικά  το  απολύτως  σίγουρο,  η  ιστορία  επαναλαμβάνεται.

       Εμείς  λοιπόν,  σαν  απλός  λαός,  μπορεί  ν’ αδυνατούμε  να  σηκώσουμε  τους  τόνους  των  αναλύσεων  για  το  αν  είμαστε,  Ινδοευρωπαίοι,  Καυκάσιοι  ή  Αφροαπόγονοι,  όπως  πολύ  εύστοχα  και  ανιαρά  αναλύουν  οι  ιστορικοί  ερευνητές  όταν  κονταροχτυπιούνται  στα  συνέδριά  τους.  Ναι  αδυνατούμε,  κυρίως  λόγω  έλλειψης  γνώσεων.  Όμως  δεν  μπορεί,  κάτι  θα  έχει  περισσέψει  σ’ αυτή  την  ριμάδα  την  ιστορία  να  ζυγίσουμε  και  εμείς  οι  παθόντες.  Ναι  φίλοι  μου,  έχει  περισσέψει  κάτι  και  μάλιστα  επίκαιρο  και  φλέγον.  Ναι,  υπάρχει  κάτι  που  ο  καθένας  από  εμάς,  μπορεί  να  σχολιάσει  και  μάλιστα  αν  το  πράξει  με  το  χέρι  στην  καρδιά  και  την  γλώσσα  ή  την  πένα  του  βουτηγμένη  στο  πικράδι  της  αλήθειας  θα  έχει  και  κωμικοτραγικό  ενδιαφέρον.  Αυτό  που  έχουμε  κάθε  δικαίωμα  να  σχολιάσουμε  είναι  το  ειδικό  βάρος  των  τελευταίων  γενεών.  Αυτόν  που  εμείς  ζήσαμε  στο  πετσί  μας  και  βιώσαμε  στην  ψυχή  μας.  Γι’ αυτά  που  είδαν  τα  μάτια  μας  και  άκουσαν  τ’ αυτιά  μας  μπορούμε  να  έχουμε  άποψη  και  μάλιστα  χωρίς  την  δόλια  βοήθεια  των  υποκινούμενων  ιστορικών.

         Πάλι  καλά  δηλαδή,  γιατί  έτσι  όπως  έχουν  καταντήσει  στις  μέρες  μας  την  καταγραφή  και  προβολή  των  γεγονότων,  αν  δεν  είναι  κάποιος  πολύ  προσεχτικός,  κινδυνεύει  ακόμα  και  να  πειστεί  ότι  δεν  ξεμύτισε  απ’ το  σπίτι  του,  παρόλο  που  είναι  σίγουρος  πως  τουλάχιστον  πήγε  μέχρι  το  περίπτερο.  Οπότε  είναι  μια  καλή  ευκαιρία  να  ανακεφαλαιώσετε  ότι  μέχρι  τώρα  είδατε.  Και  η  αξιολόγηση  του  ειδικού  βάρους  των  γενεών  που  συναντήσατε  εν  ζωή  έως  τώρα,  πιστέψτε  με  είναι  πολύ  εύστοχη  και  επίκαιρη  κίνηση.  Για  να  μην  πω  άκρως  αναγκαία.

         Αν  βιώναμε  ηλιόλουστες  μέρες  ίσως  και  να  μην  το  παραζαλίζαμε  το  θέμα,  μα  στο  σήμερα  που  μας  έχουν  υποβάλει  δεν  υπάρχουν  περιθώρια  εθελοτυφλωτισμού.  Ανοίχτε  τα  μάτια  σας  και  προπαντός  χρησιμοποιήστε  τις  φωνητικές  σας  χορδές  για  το  ύστατο  ουρλιαχτό  της  απόγνωσης.  Θα  ωφεληθείτε  και  μόνο.  Διότι  και  θα  αρχίζετε  να  καταλαβαίνετε  και  θα  τους  δώσετε  να  καταλάβουν,  πως  γνωρίζετε  και  τέλος  πάντων,  σ’ αυτούς  τους  ασέξουαλ  καιρούς  θα  προπονηθούν  και  λίγο  τα  χειλάκια  σας.

         Ανήκω  στην  γενιά  των  τριάντα  και  κάτι  ψιλά.  Δηλαδή  γεννήθηκα  τέλη  ’70,  σε  μια  Ελλάδα  που  ψαχνότανε.  Κατάπια  όλη  την  κιτσίλα  του  ’80,  με  βούτηξα  στο  κοκαλωμένοι  παγκόσμιο  πείραμα  των  μεγάλων  αλλαγών  του  ’90,  για  να  καταλήξω  μισολιπόθυμος  και  σαφώς  εκτός  αγοράς  πλέον  το  2010,  ατενίζοντας  με  νηφαλιότητα  το  επερχόμενο  ολοκαύτωμα.  Περίεργο,  εγώ  νόμιζα  πως  οι  γενιές  αποσύρονται  κάπου  μετα  τα  εξηνταπέντε  και  όχι  στα  τριανταπέντε.  Τι  σκατά  έχει  συμβεί;  Άσε  που  κι  αυτό  περί  ολοκαυτώματος  δεν  μου  ακούγεται  καλά,  οι  προηγούμενες  γενιές  στα  τριάντα  και  κάτι,   μετέτρεπαν  ήδη  τις  σπουδές  τους  σε  παραγωγή  με  προοπτική,  εμείς  γιατί  μιλάμε  για  καταστροφές!

        Λοιπόν  για  να  μην  μακρυγορούμε  και  καταντήσουμε  σαν  τις  ιντελέκτουαλ  λινάτσες  των  συγγραφικών  σουαρέ,  ας  μπουκάρουμε  στο  ψητό  που  στις  μέρες  μας  πια  κατάντησε  ισχνή  μπριζολίτσα.  Συνηθίζεται  κάθε  γενιά  να  περηφανεύεται  και  να  παραπονιέται  για  τις  δικές  της  χαρές  και  λύπες  και  επ’ αυτού  ουδέν  σχόλιο.  Μα  επιτρέψτε  μου  όμως  να  είμαι  τελείως  σίγουρος  για  το  απόλυτο  δράμα  που  βιώνει  η  γενιά  των  σημερινών  τριαντάρηδων.  Ε  ναι,  δεν  θέλω  να  υποβαθμίσω  τους  πόνους  των  προτύτερων  γενεών  μα  το  δικό  μας  έρεβος  δεν  έχει τελειωμό.  Γιατί  ο  άνθρωπος  δύναται  ν’ αντέξει  πολλά,  από  κακουχίες,  φτώχειες  και  πολέμους  μέχρι  και  να  υποδυθεί  ή  χειρότερα  να    γίνει  ανθρωπάκος.  Μα  αυτό  που  καμιά  γενιά  δεν  άντεξε  και  καμιά  γενιά  έως  τώρα  δεν  βίωσε,  είναι  το  να  καλείται  να  τα  βγάλει  πέρα  προχωρώντας  χωρίς  καμιά  απολύτως  προοπτική  κι  ελπίδα.  Καμιά  γενιά  δεν  στερήθηκε  της  ελπίδας  για  ένα  καλύτερο  αύριο,  καμιά  γενιά  έως  τα  σήμερα  δεν  στερήθηκε  της  αυτονόητης  προ-οπτικής  για  ένα  λαμπρό  μέλλον.  Εκτός  από  την  δική  μας  γενιά  των  τριάντα  και  κάτι,  που  καλούμεθα  ν’ αναρριχηθούμε  δίχως  προοπτική  μια  ατελείωτη  μελλοντική  ανηφόρα  προς  το  απόλυτο  πουθενά.

         Το  πρώτο  συμπέρασμα  που  προκύπτει  λοιπόν,  είναι  η  παντελής  έλλειψη  προοπτικής  για  το  όποιο  μέλλον  της  γενιάς  μας.  Γλέντια  τρικούβερτα  δηλαδή.  Μα  έχει  και  συνέχεια  δυστυχώς.  Ως  γνωστό  κάθε  γενιά  από  τις  αμέσως  προηγούμενές  μας,  ακολούθησαν  μία  ας  το  πούμε  ανοδική  πορεία  που  είχε  ναι  μεν  σαν  έναρξη  το  ναδίρ  μα  πάντα  αφετηρία  το  ζενίθ.  Η  φτώχεια  της  κατοχής  κατέληξε  σε  θετική  ανάπτυξη  ενώ  οι  επόμενοι  μπορεί  να  βίωσαν  το  φρένο  της  επταετίας  αλλά  χοντρό-αποζημιώθηκαν  στην  εποχή  των  μεταρρυθμίσεων  και  με  το  παραπάνω.  Ε,  η  δική  μας  η  γενιά  κι  εδώ  θα  πρωτοτυπήσει  κι  από  την  πλουσιοπάροχη  εφηβεία  και  φοιτητική  μεταεφηβία  μας,  θα  καταλήξουμε  πάμπτωχοι  μέχρι  νεωτέρας.  Ανάποδα  εμείς,  απ’ το  ζενίθ  στο  ναδίρ.  Στον  πάτο  του  τελείως  άδειου  ποτηριού.  Του  ούτε  καν  μισοάδειου,  δεν  περίσσεψε  ούτε  στάλα.

          Σ’ αυτό  το  σημείο,  ο  κάθε  τριάντα  και  κάτι  ψιλά,  τελείως  δικαιολογημένα  αναρωτιέται  το  αυτονόητο,  μα  τι  στο  γερο διάολο  έκανα  τόσο  λάθος  για  να  καταλήξω  στο  πυθμένα  της  ανυποληψίας  των  γενεών.  Που  έφταιξα  και  τέλος  πάντων  πότε  πρόλαβα  ρε  παιδιά,  εγώ  είμαι  μόλις  τριαντατριών  χρονών.  Κοιτάζει  τον  εαυτό  του,  κοιτάζει  τους  συνομηλίκους  του  και  όλοι  μαζί,  του  μοιάζουν  με  αθλητές  που  ξέμειναν  σ’ ένα  βαρύ,  αργόσυρτο,  υπνωτικό  ζέσταμα,  με  τον  αγώνα  της  ζωής  ν’ αναβάλετε  και  συνεχώς  να  ξεμακραίνει.  Μονίμως  αναρωτιέται,  προβληματίζεται  ,  το  φέρνει  από δω,  το  πάει  από κει  και  πριν  βραχυκυκλώσει  τελείως,  καταλήγει  στο  συμπέρασμα  πως  τουλάχιστον  αυτός,  ουδεμία  σχέση  έχει  με  το  έγκλημα.

        Αυτή  είναι  η  αλήθεια  άλλωστε,  είμαστε  οι  απολύτως  αθώοι.  Και  για  να  το  θέσουμε  λίγο  καλύτερα,  είμαστε  τα  αδικοσφαγμένα  θύματα  των  αδηφάγων  γενεών,  των  καλοκάγαθων  γονέων  μας  και  των  ηρωικών  παππούδων  μας.

       Αφελής  αυτός  που  διακατέχεται  από  συναισθηματικά  δεσμά  κι  ανούσιες  ευγνωμοσύνες.  Οι  αναμνήσεις  των  όποιων  ξέγνοιαστων  παιδικών  στιγμών  μας,  έχουν  περάσει  ανεπιστρεπτί.  Όσο  κι  αν  θέλει  κάποιος  να  παραμυθιαστεί  με  το  όποιο  τότε,  η  άβολη  κατάληξη  στο  χολεριασμένο  τώρα  είναι  αναπόφευκτη.

      Ποιος  από  όλους  και  όλες  εμάς  δεν  θυμάται  τους  αγγελικά  πλασμένους  γονείς  του,  να  του  λένε  το  ίδιο  τεράστιο  ψέμα  επί  σωρεία  ετών.  Καλό  μου  παιδί,  αγωνιζόμαστε  για  να  έχεις  εσύ  ένα  καλύτερο  μέλλον.  Δεν  θέλουμε  να  περάσεις  αυτά  που  περάσαμε  εμείς,  θα  γίνουμε  θυσία  για  να  έχεις  εσύ  μια  καλύτερη  ζωή.

       Στο  σήμερα,  που  όχι  μόνο  έχουν  πέσει  οι  μάσκες,  μα  και  ότι  άλλο  ήταν  όρθιο,  πείτε  μου  πόσο  τεράστιες  παπαριές  σας  ακούγονται  τα  παραπάνω  λόγια  των  «θυσιασμένων»  γονέων  μας.  Και  αναρωτιέμαι,  υπάρχει  μεγαλύτερο  έγκλημα  απ’ το  να  πλανέψεις  ένα  παιδί,  το  δικό  σου  παιδί!

       Είναι  τραγικό,  διότι  η  γενιά  των  γονιών  μας  αποφάσισε  να  μας  υπνωτίσει  με  τα  ίδια  φθηνά  συνθήματα  των  εξουσιαστών  τους.  Συνήθως  οι  εκάστοτε  κυβερνώντες  και  οι  λοιποί  αντιπολιτευτάδες  δεν  μας  πιπιλίζουν  το  μυαλό  με  θυσίες  για  το  μέλλον,  με  αγάπη  για  την  νεολαία  και  φυσικά  το  κλασσικό  τσιτάτο  για  ένα  καλύτερο  αύριο.  Εγώ  τουλάχιστον  αυτή  την  εντύπωση  είχα  σχηματίσει  πως  μόνο  οι  πολιτικάντηδες  έχουν  το  εφιαλτικό  θάρρος  να  σε  πείσουν  συνθλίβοντας  ακόμα  και  την  ελπίδα  της  προοπτικής.  Τι  αφελής  που  είμαι  τελικά.  Ε  ναι,  αφελής  κι  αθώος  όπως  η  γενιά  όλων  των  σημερινών  τριαντάρηδων.  

       Πλανεμένη  γενιά  είμαστε  αδέλφια  κι  αν  απ’ τους  φαύλους  πολιτικούς  αυτό  το  ξεπούλημα  ήταν  αναμενόμενο,  απ’ τους  γονείς  μας  δεν  νομίζω  πως  το  περίμενε  κανείς  τέτοιο  άδειασμα.  Τουλάχιστον  όχι  στο  εγκληματικό  επίπεδο  που  έχει  αποκαλυφθεί  στις  μέρες  μας.

        Το  ειδικό  βάρος  των  γενεών  που  ηλικιακά  σήμερα  συνοψίζονται  στην  τριακονταετία  50  έως  80  χρονών,  βρίσκεται  κάτω  απ’ το  υπερσύγχρονο  μικροσκόπιο  των  σημερινών  τριαντάρηδων.  Τι;  Τι  είπες  ογδοντάχρονε  παππού,  να  σωπάσω;  Πως  είπες  εξηντάχρονε  πατέρα;  Δεν  δικαιούμαι  να  μιλώ  γιατί  στην  γενιά  μου  δεν  έλειψε  τίποτα  και  μεγαλώσαμε  στα  πούπουλα;  Απορώ!  Απορώ  με  το  κουράγιο  και  το  περίσσιο  θράσος  σας,  κύριοι  γηραιότεροι.  Ακόμα  και  τώρα  που  το  σαπιοκάραβο  που  ναυαγήσατε  βουλιάζει  σαν  μολύβι  στο  βυθό.  Μα  τα  τεχνάσματά  σας  δεν  έχουν  πια  ισχύ  και  ούτε  πλέον  είστε  σε  θέση  ισχύος  απέναντί  μας.  Θα  μπορούσα  να  σας  πω  πολύ  απλά  σκάστε  δρακοαναθρεμένοι,  φαταούλες,  κωλόγεροι.  Βγάλτε  επιτέλους  τον  σκασμό  διεφθαρμένα  καθάρματα,  καταχραστές  των  ελπίδων  της  γενιάς  μου.  Ναι,  θα  μπορούσα  να  σας  πω  πολλά  και  το  χειρότερο  για  εσάς  είναι  πως  θα  το  κάνω.   

     Ναι,  είναι  αλήθεια  και  στις  μέρες  μας  αποδείχθηκε  περίτρανα  πως  οι  προ-κατοχικές  και  μετακατοχικές  γενιές,  μαζί  με  τους  γαλουχημένους  στην  πραξικοπηματική  επταετία  σημερινούς  πενηνταπεντάρηδες,  υπήρξατε  ότι  πιο  γλοιώδες  και  συνάμα  αδηφάγο  στην  σύγχρονη  ιστορία  μας.
      Μη  σας  ξενίζει  η  ορολογία  των  χαρακτηρισμών  κύριοι  γηραιότεροι  και  να  θυμάστε  πως  οι  διαπιστωμένα  ένοχοι  της  σημερινής  μας  κατάντιας  δηλαδή  εσείς,  θα  τιμωρηθούν  βιαίως,  στο  άμεσο  μέλλον.  Στοιχηματίζω  πως  κατόπιν  της  μη  αναστρέψιμης  κατάντιας  που  μας  καταδικάσατε  θα  είστε  οι  μόνοι  ένοχοι  που  επιτέλους  έστω  και  για  πρώτη  φορά  σ’ αυτό  τον  τόπο,  δικαίως  θα  τιμωρηθούν.  Με  παλούκωμα,  πυρά  ή  εγκλεισμό  σε  νέο  γκούλαγκ,  συνθήκες  δεν  γνωρίζω,   μα  ένα  είναι  σίγουρο,  σας  αξίζουν  τα  χειρότερα.

       Προδότες  των  ιδεών  σας,  καταχραστές  των  ονείρων  μας,  ψοφήστε  μόνοι  σας  πριν  σας  κατασπαράξει  από  οργή  η  γενιά  μου!
       Η  εποχή  της  ανοχής  τελείωσε.  Κανείς  από  εμάς  δεν  επρόκειτο  να  συγχωρέσει  τα  εγκλήματά  σας.  Κανείς  απ’ την  γενιά  των  τριαντάρηδων  δεν  έχει  πια  αμφιβολίες  για  τις  κατά  συρροήν  απάτες  σας, εις  βάρος  μας.

      Συνηθίσατε  να  μας  σπιλώνετε  υποβαθμίζοντας  καταχρηστικά  τις  όποιες  αξίες  της  γενιάς  μας.  Για  εσάς  είμασταν  ένα  πείραμα  σεξουαλικής  παραγωγής,  που  ουδέποτε  καταφέρατε  να  διαχειριστείτε  με  επιτυχία.  Με  αποτέλεσμα  να  μας  φιλοδωρήσετε  με  την  πλήρη  κοινωνική  απαξίωση.  Στα  μάτια  σας  οι  νεόκοπες  φιγούρες  μας,  έμοιαζαν  με  καλοθρεμμένα  μαστουριασμένα  κωλόπαιδα.  Και  όσο  τα  χρόνια  περνούσαν  και  η  αθωότητα  μας  ξεδιπλωνόταν  σε  όλο  της  το  μεγαλείο,  εσείς  σαν  γνήσιοι  δωσίλογοι  των  ίδιων  σας  των  ιδεών,  μας  μισούσατε  ακόμα  περισσότερο.

      Δεν  καταφέρατε   ποτέ  να  εξοικειωθείτε  με  την  ιδέα  πως  τα  παιδιά  σας  δεν  θα  σας  μοιάσουν.  Νομίζατε  πως  η  γενιά  μας  θα  είχε  την  «ευγενή»  κατάληξη  των  ξεπουλημένων  εραστών  της  κονόμας  του  ηρωικού  πολυτεχνείου.  Πιστεύατε  πως  η  πολιτισμική   δυσωδία  και  ο  λάκκος  που  σκάβατε  για  το  υποθηκευμένο  μέλλον  μας  θα  κρύβονταν  με  φθηνοκάματα,  συμβάσεις  και  δημοσιοϋπαλληλικές  προσλήψεις.

      Γελαστήκατε  μίζερα  ανθρωπάρια.  Είστε  ένοχοι  και  οι  πράξεις  σας  οδήγησαν  τον  λαό  στο  τυφλό  μίσος  και  την  αναπτυξιακή  λήθη  των  προσωπικών  συμφερόντων.

      Οι  γενιές  σας  χάρισαν,  στην  σύγχρονη  ιστορία  μας,  μονάχα  πόνο,  ταραχές,  προσφυγιά  και  αβεβαιότητα.  Δεν  θέλουμε  να  κουβαλάμε  την  ένοχη  ιστορία  σας,  στις  πλάτες  μας,  ούτε  εμείς  ούτε  και τα  παιδιά  μας.  Σας  σιχαθήκαμε,  κομπλεξικοί,  ανύπαρκτοι  προδότες  είσαστε  και  τίποτε άλλο.  Όχι,  το  παιδί  μου  δεν  θα  μάθει  για  τις  μαλακίες  του  Βενιζέλου  και  τις  σφαγές  του  Κεμάλ.  Δεν  θα  δηλητηριάσω  το  παράγωγό  μου  με  τους  παγκόσμιους  και  βαλκανικούς  πολέμους  σας,  τις  κατοχές  σας,  τους  χίτες  σας,  τους  εαμίτες  σας,  τους  χουντικούς  σας  και  τους  εξεγερμένους  απατεώνες  της  πολυτεχνικής  συντεχνίας  σας.  Όχι  πρασινοκόκκινομπλέ  κουφάλες,  δεν  θα  σας  περάσει,  ως  εδώ  με  τον  ιστορικό  οχετό  σας.  Ως  εδώ  με  το  κοινωνικό  μίσος  που  σπείρατε.  Εμείς,  η  σύγχρονη  γενιά  των  άτυχων  τριαντάρηδων,  δεν  είμαστε  ούτε  οι  αμόρφωτοι  παππούδες  μας,  ούτε  οι  λιγούρηδες  γονείς  μας  κι  αυτό  βάλτε  το  καλά  στο  μυαλό  σας,  εξουσιαστές  του  καταντημένου  παρόντος.

       Τώρα  πια,  σ’ αυτό  το  ανύπαρκτο  παρόν  που  βαδίζουμε,  καλούμαστε  να  συνηθίσουμε  στην  έλλειψη  του  χαμόγελου.  Αδέλφια,  συνομήλικοι  και  συμπάσχοντες  νεότεροι,  ανασκουμπωθείτε,  ήρθε  η  στιγμή  της  αντίδρασης,  σήμανε  συναγερμός.  Τώρα  που  πια  είναι  όλα  ξεκάθαρα,  τώρα  που  ξεπουλημένοι  και  υπερχρεωμένοι,  καλούμαστε  να  γίνουμε  οι  είλωτες  που  θα  ξεπληρώσουν  με  τον  ιδρώτα  τους,  τις  απάτες  των  γηραιότερων  εξουσιαστών  μας.  Τώρα  αδέλφια  είναι  η  στιγμή  μας,  συσπειρωθείτε,  εναντιωθείτε,  ουρλιάξτε  το  δίκιο  μας  και  καταδικάστε  το  άδικο  τους.  Επαναστατήστε  με  φαντασία,  τόλμη  και  βιαιότητα.  Μην  τους  λυπηθείτε,  μην  τους  χαρίσετε  το  προνόμιο  της  απολογίας,  μονάχα  η  νεκρική  σιγή  τους  να  σας  λυτρώνει.  Αφήστε  χάμω  ότι  σας  χωρίζει  με  τους  υπόλοιπους  της  γενιάς  σας  και  ορμήξτε  με  λύσσα  ενάντια  σε  αυτούς  που  πλούτισαν  την  μιζέρια  τους,  βυθίζοντας  τις  δικές  μας  προοπτικές  στο  καιάδα  του  ανύπαρκτου.  Κλειδώστε  τις  ευαισθησίες  σας  και  ξεχυθείτε  στους  δρόμους.  Μην  δεχτείτε  καμιά  τους  συγνώμη,  μην  χαριστείτε  σε  κανένα  παντοπωλητή  φρούδων  ελπίδων.  Απλά  και  μεθοδικά  αιματοκυλήστε  τους.  Σκοπός,  δράση,  μετρήσιμο  αποτέλεσμα.  Κάθε  λιγότερος  απ’ τις  ένοχες  γηραιότερες  γενιές  των  εξουσιαστών  μας,  ισοδυναμεί  με  ένα  ακόμα  λιθάρι  στο  οικοδόμημα  που  θα  σκαρώσουμε  πάνω  στα  συντρίμμια  του  κίβδηλου  κόσμου  που  μας  ανάγκασαν  να  ζούμε,  εγκλωβισμένοι.

       Ούτε  αρχηγούς,  ούτε  λάβαρα  χρειαζόμαστε  αδέλφια,  γιατί  η  γενιά  Χ  όπως  μας  έλεγαν  το  ’90  διαφέρει.  Μας  ακούτε  γηραιότεροι  προσκυνημένοι,  δεν  έχουμε  ανάγκη  τα  παραχωρημένα  ιδεολογήματα  σας,  θα  πορευτούμε  ενωμένοι,  όπως  πάντα  τρέματε  πως  θα  συμβεί.  Εμείς  και  μόνο  εμείς  θα  περάσουμε  στην  ιστορία  σαν  οι  μοναδικοί  αστάθμητοι  παράγοντες.  Οι  μοναδικοί  που  θα  καταφέρουν  να  κηρύξουν  «επανάσταση  για  την  πάρτη  τους» .


Λιάκος Μπουρνόβας